Haute Route, ποδηλατώντας στα Πυρηναία για καλό σκοπό!

Στα Πυρηναία με τα χρώματα του Advendure Στα Πυρηναία με τα χρώματα του Advendure

Τα « cyclosportives» είναι ποδηλατικές διοργανώσεις  αγωνιστικού χαρακτήρα για ερασιτέχνες ποδηλάτες και αποτελούν διεθνώς μια εξαιρετικά διαδεδομένη έκφραση του αθλητικού τουρισμού. Μια άλλη είναι οι μαραθώνιοι μεγάλων πόλεων πχ  της Αθήνα, της Νέας Υόρκης, της Βοστώνης, του Λονδίνου κλπ. Οι εν λόγω ποδηλατικές διοργανώσεις είναι εξαιρετικά διαδεδομένες σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ελβετία, το Βέλγιο και σε μικρότερη κλίμακα αλλά σταδιακά αυξανόμενη σε χώρες όπως η Νότιος Αφρική και η Γερμανία.

Μια τέτοια διοργάνωση αποτελεί η Ανάβαση των Πυρηναίων για ερασιτέχνες ποδηλάτες η οποία έλαβε χώρα για πρώτη φορά φέτος από 1 έως 7 Σεπτεμβρίου 2013 διασχίζοντας το σύνορα των δύο χωρών στις οποίες βρίσκεται η επιβλητική οροσειρά. Με απλά λόγια, εκκίνηση έξω από τη Βαρκελώνη και τερματισμός στο Biarritz, καλοκαιρινό θέρετρο Γάλλων, Άγγλων και Ισπανών γαλοζοαίματων στα τέλη του 18ου αιώνα, όπου σε 7 ημέρες έπρεπε να ολοκληρώσουμε 800 χιλιόμετρα διασχίζοντας 20 κορυφές των Πυρηναίων, μεταξύ των οποίων το θρυλικό στον ποδηλατικό κόσμο Col Du Tourmalet, και ανεβαίνοντας 20.000 μέτρα περίπου πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ή διαφορετικά 2 ½ φορές το Everest.
 

 


Πως βρέθηκαν όμως δύο Έλληνες ανάμεσα στους 400 εγγεγραμένους ποδηλάτες από 26 διαφορετικές χώρες του κόσμου; Αυτό ήταν αποτέλεσμα της δυνατότητας που δίνει η συγκεκριμένη διοργάνωση σε εταιρείες-χορηγούς να στηρίξουν αθλητές προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό. Στη συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, οι εταιρείες-χορηγοί των 2 Ελλήνων  Benostan, Euroxx Χρηματιστηριακή, η ιατρική εταιρεία Athens Medical Partners και το Κέντρο Φυσικοθεραπείας του Ιασώ General επέλεξαν να στηρίξουν τον πρόλογο ενός ετήσιου project συγκέντρωσης χρημάτων για την ενίσχυση της «Ελληνικής Εταιρείας Μοριακής Έρευνας για τον Καρκίνο» και της Οργάνωσης «Σύλλογος Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων και Ιατρών (ΚΕΦΙ)». Ενίσχυση η οποία συνίσταται στην παροχή υποτροφιών σε νέους επιστήμονες, κατά βάση Βιολόγους και ιατρούς-ερευνητές, οι οποίοι εργάζονται σε διεθνή αλλά και εγχώρια καταξιωμένα εργαστήρια και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αρωγοί στάθηκαν ως χορηγοί επικοινωνίας το περιοδικό Κ της Κυριακάτικης Καθημερινής και ο Ελληνικός ιστότοπος «περιπέτειας και υπεραντοχής» Advendure.com

 


Στη Βαρκελώνη φτάσαμε ξημερώματα Παρασκευής μετά από μια μεταμεσονύκτια απευθείας πτήση από την Αθήνα με συνοδό το άγχος για την ολοκλήρωση της προσπάθειας και αστειευόμενοι ότι αν δεν τα καταφέρουμε φέτος θα επανέλθουμε του χρόνου διεκδικώντας θέση στην πρώτη 20άδα! Στόχος μας ήταν η ολοκλήρωση κάθε ποδηλατικής ημέρας τόσο από πλευράς χιλιομετρικής απόστασης όσο και από πλευράς του προβλεπόμενου χρόνου.


Η έντονη υγρασία και η άπνοια που επικρατούσε έδειχνε ότι το ξεκίνημα της Κυριακής στη Solsona, 80 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας της Καταλωνίας δεν θα ήταν εύκολο. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του «The Weather Channel» περιμέναμε υψηλή θερμοκρασία κάτι το οποίο σήμαινε ότι πρώτη προτεραιότητά μας θα ήταν η διαρκής ενυδάτωση κατά τη διάρκεια των 85 χιλιομέτρων της πρώτης ημέρας, στη διάρκεια των οποίων θα ανεβαίναμε τις 4 πρώτες από τις συνολικά 20 κορυφές των Πυρηναίων οι οποίες περίμεναν με ανυπομονησία να δοκιμάσουν τη φυσική και ψυχική μας αντοχή!


Για να φτάσουμε όμως στη εκκίνηση έπρεπε να περάσουμε από τις σχετικές προαγωνιστικές διαδικασίες της διοργάνωσης όπως η πιστοποίηση της εγγραφής, ο τεχνικός ελέγχου των ποδηλάτων, η ενημέρωση για τη διαδρομή κάθε μιας από τις 7 ποδηλατικές ημέρες (τα περιβότητα etapes στην ποδηλατική γλώσσα), η παραλαβή των σχετικών έντυπων οδηγιών, και υλικών όπως τσάντες και ποδηλατικά ρούχα της διοργάνωσης.
Όλα αυτά έλαβαν χώρα το Σάββατο, μια ημέρα πριν την εκίννηση στο Αθλητικό Ολυμπιακό χωριό δίπλα από την εκπληκτική παραλία της Βαρκελώνης. Διαδικασίες στις οποίες συμμετείχαμε αφού είχαμε ολοκληρώσει την πρωινή μας προπόνηση ποδηλατώντας προς στο μπασκετικό προάστιο της Badalona, η ομώνυμη ομάδα του οποίου είναι βέβαιο ότι θυμάται ακόμη τον ανεπανάληπτο Νίκο Γκάλη!

 

Ο Γιάννης Καραλής (αριστερά) και ο Γιώργος Καραγιάννης


Ημέρα 1η
Όλοι λοιπόν οι συμμετέχοντες, ποδηλάτες και πάσης φύσης προσωπικό υποστήριξης, επιβιβαστήκαμε την Κυριακή στις 08:00 το πρωί στα λεωφορεία και αυτοκίνητα της διοργάνωσης με κατεύθυνση την ιστορική πόλη της Solsona.  Εκεί στις 10:30 πμ θα δινόταν η εκίννηση με κατεύθυνση βορειοδυτική και τερματισμό την κωμόπολη La Seu d'Urgell.

Η συνολική ανάβαση πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας για την 1η ημέρα ήταν 2.400 μέτρα, όσο δηλαδή περίπου ο επιβλητικός Ταϋγετος.  Ο βαθμός δυσκολίας του πρώτου etape ήταν 3, στην κλίμακα 1-5 της διοργάνωσης με 5 να αποτελεί το μέγιστο.  Η ημέρα εξελίχθηκε πολύ καλά και για τους δυό μας. Μετά από πολύ προσεκτική διαχείριση των δυνάμεών μας, τερματίσαμε δύο ώρες περίπου πριν τη λήξη του προβλεπόμενου χρόνου χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα χάρη στην πολύ καλή διατροφή και ενυδάτωση κατά τη διάρκεια της ποδηλατικής προσπάθειας. «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» οπότε είχαμε ήδη περάσει από την αρχική συνθήκη άγχους στην ανυπομονησία έναρξης της επόμενης ημέρας. Κορυφαία στιγμή της πρώτης ημέρας η φωτογραφία μας με τον τρεις φορές νικητή του Ποδηλατικού Γύρου της Γαλλίας Αμερικανό Greg Le Mond κατά τη διάρκεια της απογευματινής ενημέρωσης για τη διαδρομή της δεύτερης ημέρας, η οποία είχε βαθμό δυσκολίας 5. Ήταν βέβαιο ότι η πραγματική ανάβαση των Πυρηναίων δεν είχε ακόμη αρχίσει!


Ημέρα 2η
Την 2η ημέρα το ξεκίνημα από την La Seu d’ Urgell έγινε στις 08:00 πμ. Μας περίμεναν 120 χιλ. Η χαμηλή πρωϊνή θερμοκρασία των 12 °C μας ξάφνιασε λίγο αλλά ήταν αναμενόμενη για το υψόμετρο των 700 μέτρων περίπου στο οποίο βρισκόμασταν. Η συνολική ανάβαση της δεύτερης ημέρας ήταν 3.500 μέτρα περίπου, πολύ πάνω από τον θεϊκό Όλυμπο! Ο τερματισμός έγινε πάλι εντός χρόνου και για τους δυο μας στο οροπέδιο του Plan de Beret όπου και το ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο. Κορυφαία στιγμή της διαδρομής η ανάβαση του Port De La Bonaigua (2.072 μ.), της πρώτης από τις δύο κορυφές της διοργάνωσης άνω των 2.000 μ.  Το θρυλικό Col Du Tourmalet των 2.117 μ. θα το αντιμετωπίζαμε την 4η ημέρα.

 

Εξαντλητικές ανηφόρες, πανέμορφα τοπία...


Ημέρα 3η
Η διαδρομή των 120 χιλ. της 3ης ημέρας είχε πάλι βαθμό δυσκολίας 5 οπότε ήταν βέβαιο ότι θα μπαίναμε για τα καλά στην καρδιά των Πυρηναίων αλλάζοντας μάλιστα χώρα. Ξεκινήσαμε από την κωμόπολη της Vielha και τερματίσαμε στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου το οποίο βρίσκεται στη κορυφή του αδίστακτου Superbagneres στα 1860 μ., το οποίο στα τελευταία 3 χιλιόμετρα έδινε κλίσεις από 7 έως 9 %. Οι πρώτες σκέψεις εγκατάλειψης της προσπάθειας έκαναν την εμφάνισή τους επειδή ξέραμε τι μας περίμενε την επόμενη ημέρα. Τα καταφέραμε ωστόσο πάλι εντός χρόνου οπότε ήταν βέβαιο ότι την τέταρτη ημέρα θα μίλαγε η αθάνατη Ελληνική ψυχή!
 

Ημέρα 4η
Η μαραθώνια διαδρομή της 4ης ημέρας των 133 χιλ. πέρασε αρχικά από τις κορυφές των Col De Peyresourde (1.569 μ.), Col D’ Azet (1.580 μ) και Col D’ Aspin (1.489 μ.) πριν βρεθούμε αρκετά κουρασμένοι στους πρόποδες του Col du Turmalet, η ανάβαση του οποίου καθιερώνει διεθνώς κάθε επίδοξο ποδηλάτη ο οποίος φτάνει στο συγκεκριμένο σημείο. Το να έχεις ολοκληρώσει μάλιστα την ίδια ημέρα τις τρεις προηγούμενες κορυφές είναι κάτι το οποίο δίνει μυθικές διαστάσεις στην προσπάθεια κατάκτησης του Tourmalet νιώθοντας (φαντάζομαι...) περίπου όπως ο Θησέας έχοντας απέναντι του το Μινώταυρο.


Τι σημαίνει λοιπόν κατάκτηση του Tourmalet; Είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη διαρκή ανάβαση 26 χιλ. προσεγγίζοντας την κορυφή από την δύσκολη ανατολική πλευρά, η οποία είναι κατά 5 περίπου χιλιόμετρα μεγαλύτερη της δυτικής και από την οποία πέρασε το 2012 για 82η φορά στην ιστορία του ο «Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας». Προφανώς οι επαγγελματίες  ήθελαν να αποφύγουν τις κλίσεις των 10-13% που εμείς είχαμε να αντιμετωπίσουμε στα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό στην κορυφή όπου και σταμάταγε η χρονομέτρηση της ημέρας! Καταφέραμε να τελειώσουμε εντός χρόνου ανεβαίνοντας μαζί με το Γιάννη, ο οποίος μ’ έπιασε περίπου 7 χιλιόμετρα πριν την κορυφή σε συνθήκες αφόρητης ζέστης, τρομερού πόνου στα πόδια και μιας ψυχολογίας η οποία ανέβαινε και κατέβαινε με ταχύτητα ανελκυστήρα μεταξύ του συνεχίζω για την Ελλάδα ρε γ... ή σταματάω γιατί κινδυνεύω να υποστώ νεφρική ανεπάρκεια από στιγμή σε στιγμή!

 

 

 

Ημέρα 5η
Η 5η ημέρα μας βρήκε να ξυπνάμε (αλλά με δυσκολία να σηκωθούμε από το κρεβάτι) στην κωμόπολη του Argeles De Gazost, γνωστού τουριστικού κέντρου υδροθεραπείας της ευρύτερης περιοχής όπου όλοι όσοι ολοκλήρωσαν εντός χρόνου ένιωθαν πρωταθλητές ενώ αυτοί που δεν τα κατάφεραν έκαναν τον απολογισμό τους προκειμένου να επανέλθουν δριμύτεροι του χρόνου ή να αλλάξουν χόμπυ! Το πρόγραμμα της ημέρας φαινόταν αστείο. Αγώνας ατομικής χρονομέτρησης 16 μόνον χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης μέχρι την κορυφή Hautacam (1088 μ.). Μια ανάσα δρόμος! Είναι βέβαιο ότι όποιος ολοκλήρωσε είχε ιδρώσει πολύ περισσότερο απ’ ότι την προηγούμενη ημέρα. Η πλειοψηφία τερμάτισε μεταξύ 1 με 1½  ώρας και με τη σκέψη κάθε ότι η φανέλα του «ευδοκίμως τερματίσαντα» εντός χρόνου τη διοργάνωση (ή κατά την Αγγλική Finisher) ήταν κοντά.

 
Ημέρα 6η
Η 6η ημέρα ήταν για πολλούς επίδοξους finishers «πίσω στο σημείο μηδέν». Ξεκίνημα με βροχή στη διαδρομή των 101 χιλ. της ημέρας κατά τη διάρκεια των οποίων έπρεπε να ανέβουμε τρείς κορυφές με αποκορύφωμα την εξαιρετικά δύσκολη Col D’ Aubisque (1709 μ.). Στην ποδηλασία δρόμου βρεγμένο οδόστρωμα πρακτικά σημαίνει ότι στην κατάβαση η ταχύτητά σου μπορεί να μειωθεί ακόμη και στο μισό σε σχέση με το στεγνό δρόμο, εάν υπάρχουν απότομες στροφές κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή στον παραμικρό λανθασμένο υπολογισμό να  προσγειωθείς αναλόγως της μορφολογίας του εδάφους πάνω σε θάμνους, δέντρα ή πολύχρωμα πετρώδη μωσαϊκά, ενώ το κρύο και η υγρασία σε κάνουν να παίζεις καστανιέτες με τα δόντια!

Ολοκλήρωσα χάρη στην διαμόρφωση ενός group 6 αθλητών με ηγέτη ένα Νορβηγό Viking άνω των 55 ετών ο οποίος δεν έλεγε να πέσει κάτω από τα 35 χιλ. ανά ώρα στην κοιλάδα που ακολουθούσε για 40 περίπου χιλιόμετρα μέχρι το σημείο τερματισμού της χρονομετρημένης διαδρομής, 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Pau. Από το σημείο τερματισμού, αφού ανασυνταχθήκαμε περίπου πενήντα τερματίσαντες, ξεκινήσαμε να μπούμε στην πόλη θριαμβευτές ψάχνοντας την αψίδα του θριάμβου που είχε στηθεί δίπλα στον ποταμό Gave de Pau ο οποίος διασχίζει την έδρα της πολλάκις πρωταθλήτριας Γαλλίας και επίσης γνώριμης του Νίκου Γκάλη Orthez.
 

 

Ημέρα 7η
Φτάσαμε λοιπόν επιτυχώς στην 7η και τελευταία ημέρα με την έναρξη να γίνεται 70 χιλιόμετρα περίπου έξω από την πόλη του Pau στην περιοχή Arette. Η συνεχής βροχή και ομίχλη ανάγκασε τους διοργανωτές να αλλάξουν τη διαδρομή των 177 χιλιομέτρων εξαιρώντας τo Col Du Soudet (1.540 μ) και ανεβαίνοντας μόνο ένα βουνό, το Col D’ Ahusquy (1.070 μ.). Παρά το γεγονός ότι τα χιλιόμετρα δεν μειώθηκαν, η μείωση της ημερήσιας ανάβασης κατά 1.100 περίπου μέτρα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από όλους. Ακόμη και αυτούς που ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών! Με το Γιάννη συναντηθήκαμε στη στάση ανεφοδιασμού στην κορυφή του μοναδικού βουνού της ημέρας και έκτοτε πορευτήκαμε μαζί για 100 περίπου χιλόμετρα. Μπήκαμε σε ένα group 15 κατά βάση Άγγλων ποδηλατών, το οποίο κινήθηκε σε συνθήκες δυνατού αέρα με εξαιρετικές αλλαγές στην κορυφή για 40 περίπου χιλιόμετρα οπότε και το αφήσαμε να φύγει γιατί τα ενεργειακά μας αποθέματα είχαν αρχίσει να εξαντλούνται. Σταματήσαμε για ανεφοδιασμό και συνεχίσαμε σε χαμηλότερους ρυθμούς ταχύτητας για τα εναπομείναντα χιλιόμετρα όπου μια δυνατή νεροποντή λίγο πριν το τέλος της χρονομετρημένης διαδρομής στο Cambo Les Bains (όπου επιτέλους παραλάβαμε το μετάλλιο και τη σχετική αναμνηστική μπλούζα της διοργάνωσης!) μας αναζωογόνησε για το υπόλοιπο μέρος της ποδηλατικής ημέρας  η οποία θα έφερνε όλους τους συμμετέχοντες αθλητές και διοργανωτές ως convoy θριάμβου από το Cambo Les Bains στoν Ευρωπαϊκό παράδεισο των surfers, την ακτή Anglet και την πόλη του Biarritz για το βραδυνό αποχαιρετιστήριο πάρτυ.
 
 
Αντί επιλόγου

Ολοκληρώσαμε την προσπάθεια με μια ταυτόχρονη αίσθηση ικανοποίησης για την επίτευξη του στόχου και απογοήτευσης διερωτώμενοι «αυτό ήταν όλο; δεν έχει άλλο;»  Στη μεταμεσονύκτια 8ωρη επιστροφή με το λεωφορείο της διοργάνωσης από το Biarritz στη Βαρκελώνη κατεβήκαμε και στις τρεις προγραμματισμένες στάσεις προκειμένου να τεντώσουμε τα πόδια μας τα οποία δεν μπορούσαν να ανεχτούν την ακινησία ακόμη και όταν κοιμόμασταν. Τα πρώτα σημάδια της μελαγχολίας εξαιτίας αυτού που τελείωσε έκαναν την εμφάνισή τους στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης. Για εφτά ημέρες και νύχτες ζούσαμε και αναπνέαμε ποδηλασία. Τώρα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στη συμβατικότητα της καθημερινότητας. Ξέραμε όμως ότι είχαμε μπροστά μας ένα ολόκληρο χρόνο για να προετοιμάσουμε το μεγάλο εγχείρημα του 2014. Μείνετε συντονισμένοι....

Γιώργος Καραγιάννης, Γιάννης Καραλής

 

 

Ιστότοποι και λογότυπα χορηγών