Μετά από τρείς αγωνιστικές περιπλανήσεις σε αυτό τον συναρπαστικό τόπο που εναλλάσσει χωμάτινα και ξερικά μονοπάτια με φαράγγια πνιγμένα στο πράσινο, λούκια και τραβέρσες σε απίθανους βραχώδεις σχηματισμούς, κοιλάδες με αλλόκοτα χρώματα και σχηματισμούς σαν την red valley και την love valley, πλατώματα και σεληνιακά οροπέδια με ασύγκριτη θέα, αρχιτεκτονικά μοναδικές πόλεις χτισμένες κυριολεκτικά μέσα στα βράχια, λίμνες μέσα στην έρημο, ανηφορικά καλντερίμια γεμάτα με λουλούδια αριστερά και δεξιά - όπως στο Uchisar - και φυσικά το μοναδικό θέαμα των μπαλονιών στον ουρανό, καταλήγω πλέον ότι αυτό που είναι το πιο εντυπωσιακό σε τούτη τη γη είναι η αίσθηση της συνέχειας. Οι σπηλιές κατοικούνται ακόμη, ο πηλός από τα ποτάμια που βλέπεις τριγύρω ακόμη δίνει την πρώτη ύλη για τα εξαιρετικά κεραμικά της περιοχής, άλογα μαζί με καμήλες και γαϊδουράκια συνεχίζουν να δίνουν έναν άλλο τόνο στο τοπίο, καραβάνια – αυτή τη φορά με αθλητές – συνεχίζουν να την διασχίζουν. Η συνέχεια έχει να κάνει με τη ζωή και τις ποικίλες δραστηριότητες της και στην Καππαδοκία έχεις αυτή την αίσθηση της ζωής που για χιλιετίες συνεχίζεται με διαφορετικές μορφές και εκδηλώσεις.

Όλοι όσοι έχουν συμμετάσχει στο Salomon Cappadocia Ultra Trail πρέπει να νιώθουν ευτυχισμένοι που τους δόθηκε η ευκαιρία με αυτή την αθλητική διοργάνωση να επισκεφτούν και να δουν σε κάθε έκφανση του αυτόν τον απίθανο τόπο. Μια διοργάνωση που ξεκίνησε ταπεινά πριν πέντε χρόνια, ήδη από πέρσι ήταν Challenger Race στο καλεντάρι του Ultra-Trail® World Tour, ενώ από φέτος αναβαθμίστηκε στην κατηγορία των Pro Races αυτού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, με 2.000+ αθλητές από 75 χώρες του Πλανήτη να τρέχουν σε μια από τις τρείς διαδρομές της.

Η επιτυχία που έχει η διοργάνωση έχει φυσικά να κάνει με τους χορηγούς της που την ενισχύουν σε πολύ μεγάλο βαθμό και συμμετέχουν πραγματικά όλο το τριήμερο, αλλά και με την δίψα που έχει η οργανωτική της ομάδα να βελτιώνεται από χρονιά σε χρονιά. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η τεχνική ενημέρωση και οι εγγραφές μεταφέρθηκαν σε ακόμη καλύτερο και υπερσύγχρονο κτίριο στο κέντρο του Urgup, οι σταθμοί ήταν εξαιρετικοί με πολύ μεγάλη ποικιλία τροφών, η σήμανση state-of-the-art, οι εθελοντές ακόμη περισσότεροι και πιο καταρτισμένοι στο αντικείμενο. Είχαμε πέρσι επισημάνει ότι έλειπε ίσως ο παλμός του κόσμου στον τερματισμό. Και αυτό κατάφεραν και το βελτίωσαν φέτος, αφού πραγματικά νόμιζες ότι τερμάτιζες σε κάποιον από τους μεγάλους ultra-trail αγώνες της κεντρικής Ευρώπης. Φυσικά η ποιότητα της μπλούζας, του finisher vest, της ηλεκτρονικής χρονομέτρησης και της live μετάδοσης του αγώνα (uRTime – Electronic Timing System), οι προσωποποιημένες φόρμες εγγραφής, το pasta party με μουσική και το φαγητό μετά τον τερματισμό διατηρήθηκαν στα κορυφαία επίπεδα που είχαμε γνωρίσει τις προηγούμενες χρονιές.

Πολλές φορές όμως, αυτό που κάνει τη διαφορά και ξεχωρίζει κάποιες μεγάλες διοργανώσεις, είναι οι λεπτομέρειες. Όταν τερμάτισε ο τελευταίος αθλητής του μεγάλου αγώνα της διοργάνωσης, λίγο πριν το όριο των 24 ωρών, οι διοργανωτές του ζήτησαν να παρευρίσκεται την επόμενη μέρα στις απονομές. Πράγματι, μετά τις απονομές στους νικητές, τον κάλεσαν στην σκηνή. Έπρεπε να δείτε την έκπληξη του – αλλά και των εκατοντάδων ανθρώπων που βρίσκονταν στην απονομή - όταν εκτός της βράβευσης του, δέχτηκε ως δώρο ένα ολοκαίνουργιο SUUNTO 9, δώρο της εταιρείας που ήταν χορηγός του αγώνα. Έπρεπε επίσης να δείτε την χαρά στα πρόσωπα των παιδιών από την περιοχή που συμμετείχαν στον παιδικό αγώνα και κέρδισαν μετά από κλήρωση 15 ολοκαίνουργια ποδήλατα, χορηγία της Salomon, τα οποία τους παραδόθηκαν μάλιστα εκείνη τη στιγμή! Ή τα πρόσωπα των αθλητών στον προτελευταίο σταθμό του αγώνα των 119Κ, μέσα στη βαθιά νύχτα, όταν έβλεπαν μπροστά τους elite αθλητές σαν τον Gediminas Grinius, να τους εξυπηρετούν!

Φυσικά, εκτός από την αύξηση των συμμετοχών και του αριθμού των χωρών που συμμετείχαν στο Cappadocia Ultra Trail 2018, η συνεχής εξέλιξη της διοργάνωσης, τα εντυπωσιακά τοπία, η αναβάθμιση της στην κατηγορία PRO Races του UTWT και το επίπεδο του συναγωνισμού, προσέλκυσε φέτος πολλούς κορυφαίους αθλητές του ultra-trail και του ορεινού τρεξίματος, οι οποίοι έδωσαν εντυπωσιακές μάχες με εξαιρετικές επιδόσεις στα μονοπάτια της Καππαδοκίας. Στον πιο κάτω πίνακα μπορείτε να δείτε τους νικητές των τριών αποστάσεων της διοργάνωσης, ενώ αξίζει να αναφέρουμε το εντυπωσιακό νέο ρεκόρ στην διαδρομή των 63Κ, από τον - φίλο μας πλέον – κορυφαίο Γερμανό αθλητή Moritz Auf Der Heide- με επίδοση 5:05:51 (Hint: Ο Moritz θα τρέξει μέσα στο 2019 σε έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος της χώρας μας, αλλά αυτό θα μας απασχολήσει την κατάλληλη στιγμή!). Τα συνολικά αποτελέσματα όλων των διαδρομών μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Advendure ήταν επίσημος χορηγός επικοινωνίας του Salomon Cappadocia Ultra Trail, ενώ για δεύτερη χρονιά σχεδίασε και προσέφερε μαζί με τους διοργανωτές στην ελληνική κοινότητα του ορεινού τρεξίματος ένα εξαιρετικό σε παροχές και τιμή πακέτο για να τρέξουν σε έναν από τους αγώνες της διοργάνωσης, αλλά φυσικά και για να γνωρίσουν μέσω ξεναγήσεων κτλ., την Καππαδοκία. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τους 40+ αθλητές και συνοδούς που χρησιμοποίησαν το πακέτο πέρσι, φέτος η συμμετοχή ήταν ελάχιστη. Μας προβλημάτισε αυτό, κυρίως γιατί τα σχόλια και τα κείμενα αυτών που πέρσι συμμετείχαν ήταν ενθουσιώδη, αλλά και γιατί βλέπαμε μεγάλο ενδιαφέρον από πολλούς συναθλητές, που τελικά δεν μεταφράστηκε σε συμμετοχές στο φετινό πακέτο. Δεν σας κρύβουμε ότι απογοητευτήκαμε αρχικά, και σκεφτήκαμε ενώ όσο ήμασταν ακόμη στην Καππαδοκία αν τελικά αξίζει να το συνεχίσουμε, μιας και αισθανόμασταν άσχημα και προς τους διοργανωτές αφού σε μια χρονιά τεράστιας αύξησης συμμετοχών, από 75 χώρες, μόνο εμείς είχαμε μείωση και μάλιστα με πακέτο προσφοράς που οι άλλοι δεν το έχουν! Συζητώντας όμως μαζί τους, βλέποντας το πόσο πολύ μας έχουν “αγκαλιάσει” και κυρίως παρατηρώντας το πόσο καλά πέρασαν και πόσο μας παρότρυναν να συνεχίσουμε τα παιδιά που φέτος ήρθαν μαζί μας, αποφασίσαμε να το επεκτείνουμε και για το 2019! Έστω και ένας φίλος συναθλητής να έρθει, εμείς θα είμαστε χαρούμενοι, γιατί είμαστε σίγουροι ότι και θα περάσει πολύ όμορφα και θα τρέξει έναν από τους μεγαλύτερους αγώνες  ultra-trail και κυρίως γιατί θα γνωρίσει πολύπλευρα μια από τις εντυπωσιακότερες περιοχές του πλανήτη! Σύντομα λοιπόν θα έχουμε την ανακοίνωση του πακέτου του Advendure για το Cappadocia Ultra Trail 2019!

Θα ήθελα να κλείσω το άρθρο για την φετινή διοργάνωση όχι με λόγια δικά μου, αλλά με τα βιώματα της Ιωάννας, του Ηλία και του Γιώργου, που ήρθαν μαζί μας, έτρεξαν, γνώρισαν την Καππαδοκία και αποφάσισαν να γράψουν για την εμπειρία τους!

Και του χρόνου λοιπόν!

Δημήτρης Τρουπής

Ιωάννα Δρακάτου (Cappadocia Medium Trail - 63Κ)

Μια εξωπραγματική πραγματικότητα! Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την εμπειρία μου στη Καππαδοκία!

Πολλές κουβέντες είχαν γίνει τον τελευταίο καιρό με φίλους και συναθλητές για αυτό το ταξίδι, οι ανησυχίες διάφορες και ως προς τον προορισμό αλλά και ως προς τα χιλιόμετρα του αγώνα μιας και θα δοκίμαζα πρώτη φορά τις δυνάμεις μου σε μια απόσταση άνω των 45 χιλιομέτρων. Όταν όμως χτύπησε το τηλέφωνο μου από τους συνεργάτες του Advendure, με την πρόταση να τρέξω και να φωτογραφίσω μια τόσο μεγάλη διοργάνωση η απόφαση όχι απλά ήταν μονόδρομος, αλλά η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή!

Το ταξίδι ήταν ολοήμερο,  μια στάση στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και μετά πτήση για Kayseri όπου και μας περίμενε το λεωφορείο της διοργάνωσης για να μας μεταφέρει στο Urgup. Το ξημέρωμα της Παρασκευής με βρίσκει σε ένα πανέμορφο ξενοδοχείο λίγα μέτρα πριν την γραμμή της εκκίνησης! Το τοπίο απλά απίστευτο! Τεράστιοι σμιλεμένοι βράχοι αγκαλιάζουν το χωρίο, σπίτια και ξενοδοχεία φτιαγμένα μέσα στους βράχους, λουλούδια, πλακόστρωτα, ηλικιωμένοι καθισμένοι στις αυλόπορτες να μας χαιρετούν γεμάτοι καλοσύνη και χαμόγελα συμπλήρωναν αυτή τη μαγική εικόνα.

Το πρωινό πλούσιο, έφαγα τόσο γρήγορα όμως με τη λαχτάρα να προλάβω να δω όσα περισσότερα μπορούσα, που τις επόμενες μέρες κατάλαβα πόσο μεγάλος ήταν ο μπουφές! Βάλαμε παπούτσια με τον Δημήτρη και βουρ έξω από την πόρτα για μια προπονησούλα στα πρώτα χιλιόμετρα του αγώνα!  Ένα χιλιόμετρο μετά ήμασταν ήδη μέσα στην κοιλάδα, με τεράστιους επιβλητικούς βράχους να ξεφυτρώνουν εδώ και εκεί, η ομορφιά ήταν τόσο πρωτόγνωρη που πραγματικά δεν ήθελα να σταματήσω να τρέχω, ήμουν ικανή να κάνω τη διαδρομή του αγώνα εκείνη τη στιγμή! Επιστροφή στο χωριό και στην κεντρική πλατεία όπου και φιλοξενούνταν η έκθεση. Εκατοντάδες αθλητές από κάθε λογής χώρα είχαν γίνει μια παρέα! Εθελοντές παντού πρόθυμοι να βοηθήσουν και να λύσουν κάθε μας απορία. Παραλαβή αριθμών και τεχνική ενημέρωση κύλησαν σαν νεράκι χωρίς καμιά ταλαιπωρία ή καθυστέρηση παρόλο τον τεράστιο αριθμό των αθλητών.

Η μέρα του αγώνα έφτασε και το άγχος μου είχε βαρέσει κόκκινα! Μαζεμένοι όλοι στην γραμμή της εκκίνησης, τόσος κόσμος που τα είχα χάσει. Ο μουντός καιρός με το ψιλόβροχο σε συνδυασμό με την μουσική και τους βράχους που μας κύκλωναν έκαναν την στιγμή μοναδική. Σε κλίμα πανηγυρισμού ξεχυθήκαμε στους δρόμους του Urgup με εκατοντάδες κατοίκους και φίλους των αθλητών να χειροκροτούν και να μας εύχονται καλή διαδρομή. Πόσο όμορφή σκηνή! 63 χιλιόμετρα σε ένα τοπίο σεληνιακό, 5 σταθμοί με κάθε λογής τρόφιμα με τους εθελοντές και τους διοργανωτές να σε υποδέχονται και να σε εμψυχώνουν, καμήλες, άλογα, αμπέλια και χωριά χτισμένα μες τους βράχους δεν με άφηναν στιγμή να βαρεθώ και έκαναν τα χιλιόμετρα, παρόλο την κούραση και τους πόνους που μου χτύπησαν την πόρτα, να κυλούν με απίστευτή ταχύτητα!

Το τερέν ιδανικό για γρήγορους δρομείς με ελάχιστη τεχνική δυσκολία (ειδικά για μας τα Ελληνικά κατσίκια!) Χωματόδρομοι, στρωμένα μονοπάτια, τραβέρσες πάνω στα βράχια, μικρά τούνελ και ένα φαράγγι γεμάτο ψηλά δέντρα ήταν λίγες από τις εικόνες που έκαναν τη διαδρομή παιχνίδι! Από ένα παιχνίδι όμως δεν θα μπορούσε να λείπει και η δυσκολία έτσι για να το κάνει λίγο πιο πικάντικο. Μια ανάβαση στο 49 χλμ ήταν ότι χρειαζόμουν για να ξεσκονίσω τα «γαλλικά» μου και να επαναπροσδιορίσω τις δυνάμεις μου! Ένα πράγμα που σίγουρα δεν θα ξεχάσω πότε μου είναι τον κόσμο που χτυπούσε ρυθμικά τα banner κατά μήκος των τελευταίων μέτρων φωνάζοντας “Μπράβο Greece” λες και ήμουν δικός τους άνθρωπος.

Ένα ταξίδι που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου για τους ανθρώπους του, την φιλοξενία τους, την μαγεία του τόπου. Ένα ταξίδι που σίγουρα θα επαναλάβω με την πρώτη ευκαιρία γιατί το μάτι και η καρδιά δεν μπορεί να το χορτάσει όλο αυτό με μια μόνο φορά!

Ηλίας Χατζηχρήστος (Cappadocia Medium Trail – 63K)

Καθηγητής στα εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα CGS – Μέλος του Αθλητικού Ομίλου CGS TRI-CLUB (Cappadocia Medium Trail – 63K)

Τρέχοντας με τα άλογα: “Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά, μέχρι εδώ όλα πάνε καλά”. Έχω φτάσει στο 40^ο χιλ. και συνεχίζω να επαναλαμβάνω υπό τη μορφή προσωπικής προσευχής τα λόγια ενός από τους ήρωες εκείνης της πραγματικά προφητικής για τον κόσμο μας ταινίας του Μathieu Kassovitz “La Haine”. Mόνο που εκεί, θα με αντέκρουε κάποιος, περιγράφεται η σκηνή ενός ανθρώπου που πέφτει από ένα ουρανοξύστη και επαναλαμβάνει συνεχώς την ίδια φράση “μέχρι εδώ όλα καλά, μέχρι εδώ όλα καλά, σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση”.

Ξεκίνησα να τρέχω πριν από δώδεκα χρόνια για πολύ προσωπικούς λόγους που αν κάτσω να αναλύσω ίσως να μην είναι και τόσο προσωπικοί. Τα χιλιόμετρα από την αρχή φάνταζαν πολλά, ωστόσο περνώντας τα χρόνια είτε λόγω συγκυριών, είτε λόγω συναστροφών οι προκλήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Ο μαραθώνιος έγινε ύστερα από 6 χρόνια 60χιλ. και ύστερα 130χιλ, μέχρι που έπιασα τα 170 (περίπου) και άρχισα κι εγώ να θεωρώ αφελώς τον εαυτό μου ως μέλος μιας ξεχωριστής ιστορίας. Προσωπικά δε με αγγίζει πια αυτή η συνήθεια από την πλευρά ενός προσωπικού κατορθώματος. Είναι σεβαστές και ιδιαίτερες οι συνήθειες ενός δρομέα μεγάλων αποστάσεων ωστόσο μη το παρακάνω με προσωπικές διηγήσεις αφού έτσι κι αλλιώς θα μπορούσα και μόνος μου να αυτολογοκριθώ και να αφαιρέσω τον τίτλο του δρομέα. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος μου αρέσει ο όρος δρομέας αλλά πως να το κάνουμε έχω περπατήσει πολλά κομμάτια των αγώνων και ξέρω ότι κάποιος θα πει ότι και οι Σπαρταθλητές περπατούν κάποια κομμάτια της ιστορικής διαδρομής… νομίζω ότι γνωρίζετε πολύ καλά για τί μιλάω. Στα καλύτερα όνειρά μου έχω τερματίσει τις πιο δύσκολες αποστάσεις και στην πραγματική ζωή φοβάμαι ότι δε θα το πετύχω ποτέ. Όλα αυτά όμως δε γράφονται για να αναδείξουν κανένα προσωπικό δράμα. Έχω καταλήξει ότι τρέχω για να γνωρίσω με άλλο μάτι (ίσως και ολίγον μεταφυσικό) τον αισθητό κόσμο και για να το πω πιο καθαρά το τρέξιμο έγινε για μένα το υπέροχο άλλοθι που ψάχνω ως μεσήλικας για να ταξιδεύω. 

Γι’ αυτό το λόγο πρωτοπήγα στον Όλυμπο, όπως και για τον ίδιο λόγο πρωτοαντίκρισα τις όχθες του Νέστου. Ύστερα ήρθαν οι Άλπεις (2017 CCC), η τρομαχτική χαλαζόπτωση στην Ανδόρα (2018) και πιο πρόσφατα το πιο μοναδικό τοπίο που γνώρισα ποτέ, η γη των αλόγων, η γυμνή και απέραντη στο μάτι Καππαδοκία (Cappadocia Ultra Trail 2018). Σε αυτή την τελευταία εμπειρία θα ήθελα να σταθώ περισσότερο. Για όλα “φταίει” το ADVENDURE! Γνώριζα ήδη από πέρυσι ότι η προσφορά του για το συγκεκριμένο αγώνα είναι ιδιαίτερα προνομιακή. Φέτος ήταν πράγματι η κατάλληλη στιγμή να ενεργήσω γρήγορα και να το πάρω απόφαση ότι το μήνα Οκτώβριο θα βρεθώ στην Καππαδοκία και δε θα προτιμήσω όπως όλες τις άλλες φορές ένα αγώνα υπεραπόστασης βουνού της ημεδαπής. Ήταν, άλλωστε, μέσα στα πλαίσια εκπλήρωσης ενός προσωπικού στοιχήματος, να τρέξω αγώνες εκτός της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Η εγγραφή ίσως κάπως βιαστική και αδηφάγα περιλάμβανε αρχικά τα 119χιλ. “Αν είναι να ταξιδέψεις τόσο βαθιά, καλό είναι να το ευχαριστηθείς” συνήθιζα να λέω στους φίλους περί τα τέλη του καλοκαιριού. Μέχρι που μια συνάντηση με τον Τάκη Τσογκαράκη στα πλαίσια του  URSA ULTRA TRΑIL 100KM στο Μέτσοβο στάθηκε ικανή να με μεταπείσει. Θυμάμαι ακριβώς το τι μου είπε “Γράψου στα 63χιλ, θα δεις τα πιο μαγικά τοπία και το βράδυ θα δοκιμάσεις με την ησυχία σου ένα ποτήρι τοπικού κρασιού που είναι υπέροχο”. Αυτό ήταν. Όλα έδεσαν υπέροχα, θα μπορούσα να κάνω ένα σύντομο διάλειμμα από την πραγματικά κουραστική εργασία μου, να λείψω λίγο από τους δικούς μου και πάνω απ’ όλα να διανύσω μια ιδιαίτερη απόσταση. Είχα ήδη επιλέξει και την αναγεννησιακή σκέψη που θα με συντηρούσε ζωηρό σε όλη τη διαδρομή, “ένα ποτήρι κρασί, κατά προτίμηση κόκκινο σε ψηλό, βαθύ ποτήρι”. Η απόφαση ελήφθη, τα υπόλοιπα πραγματικά γίναν πολύ εύκολα κι μάλιστα αβίαστα γιατί το πακέτο που πρόσφερε το ADVENDURE   ήταν μοναδικό. Με περίπου 200 euro  θα μπορούσα να μείνω σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο, να μετακινηθώ από και προς το αεροδρόμιο (40χιλ.), να σιτιστώ πέρα από το πρωινό με ένα ιδιαίτερα γευστικό βραδινό, να συμμετάσχω στον αγώνα και ω(!) τι έκπληξη (το πληροφορήθηκα 2 μέρες πριν φτάσω στο URGUP) μία ημερήσια ξενάγηση στις πιο δημοφιλείς ιστορικές τοποθεσίες της περιοχής. Τέλειωσε το σάλιο μου (όταν τα περιέγραφα σε φίλους) και το μελάνι (όταν τα έγραφα). Το σημαντικό όμως είναι ότι όλα αυτά ήταν πραγματικά και δεν έκρυβαν καμιά παγίδα. Η εξαιρετική οργάνωση από το ταξιδιωτικό γραφείο που είχε αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος αναίρεσε άμεσα οποιεσδήποτε φοβίες. Αυτό που βρισκόταν σε αναμονή ήταν να απολαύσω τον αγώνα.

Ο αγώνας είχε ως εκκίνηση το Urgup ή Προκόπι (ελληνιστί) όπως θα με διόρθωνε ο παππούς ενός φίλου με καταγωγή από τα βάθη της Μικράς Ασίας. Το τοπίο προβλεπόταν γυμνό. Οι μόνες προσλαμβάνουσες μου μπορεί να προέρχονταν από τη Νεβάδα. Στην πράξη δεν είχε καμία σχέση. Ο αγώνας των 63χιλ. δε φοβίζει ούτε με την έκταση της διαδρομής , ούτε με την υψομετρική διαφορά (περίπου 2000m σε 63χιλ). Αυτό που καθιστά διαφορετικό αυτόν τον αγώνα είναι το έδαφος και τα περάσματά του από κοιλάδες που σου δίνουν μία μικρή γεύση από την κίνηση μεταξύ παραδείσιου χώρου (πυκνή βλάστηση από οπωροφόρα) και κατάδυσης στον Άδη (διάσχιση σπηλιών και φυσικών κοιλωμάτων).

Ευτυχώς εισακούστηκαν οι τελευταίες προσευχές μου στον ανώνυμο θεό της βροχής. Η πιθανότητα μίας έντονης βροχόπτωσης θα καθιστούσε πολύ δύσκολο το τρέξιμο σε ένα τερέν έντονα λασπωμένο και γλιστερό. Ο αγώνας ξεκίνησε στις 7π.μ το Σάββατο 20/10/2018. Το πρωί είχα πληροφορηθεί στο διαδίκτυο για το πως κυλούσε ο αγώνας στο πολύ αγαπημένο ROUT.  Έπασχα από το τοπικιστικό σύνδρομό μου, ή όπως συνηθίζουν να λένε, ο άνθρωπος ταξιδεύοντας στο εξωτερικό πρώτα μαθαίνει τη χώρα καταγωγής του και ύστερα τη χώρα που επισκέπτεται. Έτσι κι εδώ στα υψώματα της Καππαδοκίας, άρχισα τις συγκρίσεις. Τι θα μπορούσε να μου θυμίζει αυτό το αναχωρητικό τοπίο γεμάτο κρυφές εκκλησίες και μοναστήρια, φαράγγια με ροζ, κόκκινα και μωβ χρώματα. Δε μου θύμιζε τίποτα. Μάταιη η σύγκριση. Βρισκόμουν μόνος, ανάμεσα σε μία πολυεθνική κοινότητα δρομέων, μόνος μου έπρεπε να αντιληφθώ τι μου συνέβαινε και να τοποθετήσω την εμπειρία μου σε αυτό τον  υπέροχο παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Σκαρφάλωνα σε χωριά κυριολεκτικά σμιλεμένα πάνω στα ηφαιστειογενή βουνά, κατέβαινα ράχες και τίποτα δε μπορούσε να διακόψει το βλέμμα μου, ίχνος δέντρου, ερημιά καθηλωτική. Στον τρίτο σταθμό αντιλήφθηκα την παρουσία άλλων δύο Ελλήνων που λίγο παρακάτω, όταν ξέχασα  ότι είμαι δρομέας  και άρχισα να περπατάω, με προσπέρασαν και μου έδωσαν υπόσχεση συνάντησης στον τερματισμό. Ήταν ο Δημήτρης Τρουπής και η Ιωάννα Δρακάτου, εκεί στο Goreme, εκεί όπου τους υποσχέθηκα ότι θα γράψω κάποιες σκέψεις μου και θα τους τις στείλω. Δεν ήξερα, ο ανόητος, ότι από εκεί και πέρα και κυρίως μετά το 45^οχιλ. αρχίζει ο πραγματικός αγώνας. Δε μπορεί, ανόητε, να σου έρχονται όλα τόσο ιδανικά.

Το ανέβασμα από το Cavusin και το κατέβασμα στον τελευταίο σταθμό στο Akdag θύμιζε βασανιστικό τάμα στους άγιους τόπους. Άγνωστο και αδιόρατο το πότε θα τέλειωνε το βραχώδες τοπίο και ταυτόχρονα η ζέστη του μεσημεριού θύμιζε ότι από εκεί περνάει αργό θανατερό καλοκαίρι. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής και του τερματισμού προς το   Urgup (περίπου 4χιλ.)  δε με ενθουσίασε γιατί είχε περάσματα μέσα από χωράφια, τυχαίες εικόνες δηλαδή για να συμπληρωθούν τα χιλιόμετρα. Στο κλείσιμο του αγώνα όμως με περίμενε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση. 2-3 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό ο αγώνας των 63 χιλ. συναντιόταν με τον αγώνα των 38 χιλ. Η συνάντηση με τον Lutfu Ozgur ,γιατρό ορθοπεδικό από την Κωνσταντινούπολη, μου έφερε μία ανέλπιστη ευκαιρία για επικοινωνία. Ο Lutfu δεν τα είχε καταφέρει την περασμένη χρονιά, τον κόψανε για λίγα λεπτά. Σκέφτομαι ότι αυτή είναι η αξία ενός αυστηρού αγώνα, δε χάνει ποτέ το ενδιαφέρον του…. Άρχισε να παραπονιέται και να δείχνει αισθητά σημεία απογοήτευσης. Λειτουργήσαμε ως ομάδα. Παρηγορούσαμε τον πόνο μας με πληροφορίες για τη ζωή του καθενός. Τερματίσαμε μαζί σε ένα κλίμα δρομικής αλληλεγγύης που μπορείς να δεις παντού στον κόσμο. Στο τερματισμό με περίμεναν ο Δημήτρης με την Ιωάννα (5^η στην κατηγορία της). Άκουγα τις φωνές τους και παρηγοριόμουν. Δεν ήμουν και τόσο μόνος. Αγκαλιαστήκαμε λες και γνωριζόμασταν χρόνια….

Επανερχόμεθα εκεί  απ΄όπου ξεκινήσαμε. “Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά…”. Βρίσκομαι ακόμα με τη ψυχή και το σώμα μου και τρέχω κυρίως με το βλέμμα στη ροζ κοιλάδα. Σε κάθε αγώνα προσπαθώ να σταθεροποιήσω τις κυρίαρχες σκέψεις μου. Αρχικά με εντυπωσίασε από δρομική άποψη η εξωστρέφεια της Τουρκίας και της διοργανωτικής αρχής του αγώνα. Τέλος συνειδητοποίησα ότι κατά τη διάρκεια του αγώνα συχνά μίλησα, αστειεύτηκα με κατοίκους της γειτονικής χώρας με προέλευση κυρίως από την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Συνειδητοποίησα ότι ένα μεγάλο κομμάτι της τουρκικής αστικής τάξης (τουλάχιστον στο μικρό δείγμα που γνώρισα) κουβαλάει ένα παρόμοιο κοινωνιολογικό και γνωστικό προσανατολισμό με την αντίστοιχη ελληνική. Όμορφη και μοναδική εμπειρία, αν το σκεφτείς καλύτερα.

Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά του ΑDVENDURE που μου έδωσαν την ευκαιρία να τρέξω κυριολεκτικά αλλού.

Γιώργος Σίμογλου (Cappadocia Ultra Trail – 119K)

Καππαδοκία. Μία περιοχή αναγνωρισμένη από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Για εμάς τους αθλητές αγώνων βουνού και περιπέτειας ότι καλύτερο να γνωρίσουμε ένα μοναδικό τοπίο ομορφιάς και να το συνδυάσουμε με την “ντόπα” μας το τρέξιμο.

Πάμε όμως σε αυτά που έγιναν. Μάιος 2018 και ο Δημήτρης Τρουπής και το Advevdure επιβεβαιώνουν ένα μοναδικό πακέτο συμμετοχής, παρόμοιο με το περσινό, και που το περιμέναμε πως και πως για το Salomon Cappadocia Ultra Trail, έναν από τους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος (Ultra Trail World Tour).

Διαβάζοντας το εντυπωσιάζομαι με τις παροχές σε σύγκριση με το κόστος. Απίστευτο. Μελετώντας και προηγούμενες διοργανώσεις και επισκέψεις του Advendure επιβεβαιώνομαι για το γεγονός. Οι διοργανωτές το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Θέλουν να δώσουν το maximum σε ένα αθλητή - τουρίστα και στον συνοδό του.

Θα σας μιλήσω για τα του πακέτου της διοργάνωσης γιατί για τον αγώνα έχουν γράψει και από τις προηγούμενες χρονιές πολλοί αθλητές. Μία διοργάνωση λοιπόν μοναδική, παγκοσμίου βεληνεκούς πολύ υψηλού επιπέδου. Στα τεχνικά ο κάθε αθλητής έχει την προσωπική του σελίδα που από εκεί θα αποδεχτεί τους όρους, θα φορτώσει την ιατρική βεβαίωση, θα επιλέξει και θα ορίσει τις αφίξεις αλλά και τις αναχωρήσεις των πτήσεων ώστε να τους παραλάβουν οχήματα της διοργάνωσης και να τους μεταφέρουν, θα έχουν εικόνα του ξενοδοχείου και τέλος στο πιο ωραίο κλείσιμο θα έχουν και την επιλογή να ολοκληρώσουν αυτό το πακέτο με μία μαγική βόλτα στις κοιλάδες και στον ουρανό της Καππαδοκίας με τα φημισμένα αερόστατα.

Μετά από την ανταπόκρισή μας στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, πτήση για Nevsehir, το ένα από τα δύο αεροδρόμια κοντά στην Καππαδοκία. Παραλαβή από λεωφορείο της διοργάνωσης και μεταφορά στο ξενοδοχείο μας, 5 αστέρων παρακαλώ με δύο γεύματα εξασφαλισμένα στο πακέτο, πρωινό και βραδινό. 

Την επόμενη μέρα μια πλήρης τουριστική γνωριμία με τις ομορφιές της περιοχής. 

Σε αυτόν τον παράξενο τόπο, υπάρχουν κορυφές λόφων με ολόγυρα φυσικά φρούρια από βράχους, ή φαρδιές εκτάσεις από κώνους, σφικτά και πυκνά τοποθετημένες. Σε όλες τις εποχές η βραχώδης Καππαδοκία προσέφερε την ασυλία στους κατοίκους της από τις διώξεις, λεηλασίες και σφαγές των συχνών εχθρικών επιδρομών. Κατοικίες, σκήτες, μοναστικά κέντρα, σκαλιστές στα βράχια εκκλησίες με σημαντικές αγιογραφίες, πολιτείες ολόκληρες σκαμμένες στο υπέδαφος της σώζονται μέχρι και σήμερα.

Πρώτος σταθμός η κοιλάδα του Göreme (Κόραμα) με τους ηφαιστειογενείς κώνους και τους λαξευτούς ναούς, που λαξεύτηκαν για να στεγάσουν τους ερημίτες και τους ασκητές από την Πρωτοχριστιανική περίοδο. Το Göreme είναι ένα ολόκληρο ανοικτό μουσείο με μια πλειάδα εκκλησιών και όλο το συγκλονιστικό αυτό σύνολο έχει χαρακτηριστεί σαν μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Υπάρχουν διάσπαρτες υπόσκαφες εκκλησίες από τον 7ο μέχρι και τον 13ο αιώνα.

Στη συνέχεια και μέσα από τοπία παραμυθένια φτάνουμε στο Paşabağ, όπου θα συναντήσουμε λαξευμένες στον βράχο εκκλησίες, και τις περίφημες “νεραϊδένιες καπνοδόχους” που χαρακτηρίζουν τα τοπία της Καππαδοκίας και που η φύση σκάλισε με αριστοτεχνικό τρόπο.

Η συνέχεια είχε να κάνει με την επίσκεψη σε ένα εργαστήρι κεραμικής, παραδοσιακή τέχνη την οποία διατηρούν εδώ και χρόνια και εξάγουν τα προϊόντα τους σε όλο τον κόσμο.

Ώρα για γεύμα μας πληροφορεί η ξεναγός. Μας μεταφέρουν σε ένα εστιατόριο που πρέπει να το έχει Έλληνας, το όνομα του Ουρανός, στο οποίο είχαμε ένα γεύμα 4-5 πιάτων ώστε να αναπληρώσουμε.

Κλείσιμο τουρ στην υπόγειο πόλη Kaymakli στην οποία έχουν επιβεβαιωθεί 8 επίπεδα κάτω από την γη στο οποίο ζούσαν σε αυτή την περίοδο των διωγμών περίπου 2000 άνθρωποι. Εμείς ξεναγηθήκαμε στα 4 επίπεδα τα οποία έχουν ανοιχτεί μέχρι σήμερα. Η μεγάλη απορία όλων ήταν πως μπορούν να ζουν τόσοι άνθρωποι σε αυτούς τους μικρούς χώρους και να βαδίζουν σε τόσο στενούς διαδρόμους.

Τελείωμα του τουρ και επιστροφή ξενοδοχείο ώστε να πάρουμε τον υποχρεωτικό εξοπλισμό του αγώνα για έλεγχο από την διοργάνωση και για παραλαβή αριθμών και αναμνηστικού αγώνα. Όπως γνωρίζετε κύριος χορηγός του αγώνα είναι η Salomon και έτσι τα αναμνηστικά είναι της εταιρείας.

Τελευταία μέρα του συνολικού πακέτου και κλείσιμο αυτού του ταξιδιού με τον πιο όμορφο και ιδανικό τρόπο. Πτήση πρωινή με τα μπαλόνια της Voyager χορηγού του αγώνα. Το πακέτο μας έδινε την δυνατότητα να κάνουμε την βόλτα με μειωμένη τιμή. Ιδιαίτερη εμπειρία να βλέπεις όλα τα μέρη που έτρεξες την προηγούμενη μέρα από ψηλά και να αγναντεύεις τις κοιλάδες με αυτά τα εντυπωσιακά βράχια των διάφορων χρωματισμών. Εντυπωσιακή προσγείωση και μετά πάρτι με σαμπάνια.

Ευελπιστούμε σε ανάλογα πακέτα σε αγώνες του εξωτερικού από την ομάδα του Advendure. Όσο  αφορά πάντως για την Καππαδοκία για το 2019 κάτι πήρε το αυτί μου ότι θα υπάρχει ανάλογο πακέτο για τους φίλους που θέλουν να το απολαύσουν!