Ο Μπάμπης Γούσης από την ομάδα των Ymittos Runners, ένας ωραίος τύπος από το Χολαργό, που χαίρεσαι να προπονείσαι μαζί του, αγάπησε τον «Faethon Olympus Marathon» καθώς για πρώτη φορά έκανε 44 χλμ. Ευχαριστημένος από τις παροχές και το συνολικό πακέτο που δίνει η διοργάνωση με τη μεταφορά και το γεύμα. Πέρα από αυτά τον κέρδισε ο Όλυμπος με τη «φανταστική διαδρομή με τις εναλλαγές». Παρόμοια, αισθάνθηκε στο Τείχιο και στο Καστόρι αλλά μεταξύ μας, μετά τον Όλυμπο ξέχασε τα πάντα. Θα ήθελε από το Alpamayo ή να αυξήσει τις παροχές ή να μειώσει την τιμή και από το 30αρι της Ζήρειας να καλυτερεύσει τους σταθμούς τροφοδοσίας. Από τα συμφραζόμενα τον βλέπω το 2017 να τρέχει είτε στο Ursa Trail 42 χλμ, είτε στο Zagori Mountain Running 42 χλμ με απώτερο στόχο κάποιο Ultra.

Πάμε στην μυστηριώδη και ανώνυμη Ζ.Α. που επικοινώνησε μέσω τρίτου για να μου πει ότι πορώθηκε με το Ursa Trail. «Συγκλονιστικα τοπία με εναλλαγές δάσους και παραδοσιακών στοιχείων». Μια άρτια διοργάνωση, κατα την άποψη της, χάρη στον Νίκο Καλοφύρη, τους εθελοντές και τις προσεγμένες λεπτομέρειες. Δίνει περιθώρια στους αγώνες βουνου καθώς τώρα ανεβαίνει το όλο σκηνικό οπότε τα λάθη θα διορθωθούν ενω εφιστά την προσοχή σε ζητήματα σήμανσης και ασφάλειας. Το ονειρό της είναι το Mont Blanc, όχι οι πένες αλλά ο αγώνας Ultra. Από όσα έχει δει, η οργάνωση είναι τρομερή ενώ οι ντόπιοι «αγκαλιάζουν» τους αγώνες και τους αθλητές

Ο Χάρης Μανούσης έχει σκαλώσει με τα βουνά και θα τον δεις να τρέχει παντού, συνεχώς βελτιωμένος, συνήθως ντυμένος στα κόκκινα. Από το Ellinikon Cross Country Race τον πήραν σηκωτό γιατι δεν ήθελε να φύγει. Θα ξαναπάει βέβαια και μας είπε ότι «διοργανώθηκε πρώτη φορά αλλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν αγώνα». Σταθμοί πλήρεις και ενθουσιώδεις κάτοικοι είναι ένας καλός συνδυασμός. Θα διόρθωνε το 24άρι του Off Trail Parnassos καθώς ενώ «φτιάχνεις» το μονοπάτι, τα τελευταία χιλιόμετρα είναι δρομικά και σε ξενερώνουν. Θεωρεί ότι κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός και κάποια προβληματάκια θα διορθωθούν. Το καλοκαίρι, μάλλον, θα είναι στο 80αρι του Ζαγορίου και θα περάσει την πλατεία στο Τσεπέλοβο μέσα σε χειροκροτήματα.

Σειρά έχει η Φωτεινή Κολόκα που της είχα ευχηθεί «του χρόνου να με περάσεις» και την βλέπω πολύ δυνατή, όλο Σκαλάκια Πάρνηθας και το κακό συναπάντημα! Στον ημιμαραθώνιο του Taygetos Challenge λάτρεψε τη «σκάλα» και την αδρεναλίνη από την προσπάθεια να ισορροπήσεις σε γκρεμούς και πέτρες. Ανυπομονεί να πάει στον Olympus Marathon από περιέργεια ενώ δεν είχε θέμα με κάποιον αγώνα. Για να καταλάβετε τι θα πει να γουστάρεις το βουνό, μου έστειλε υστερόγραφο «να πεις για τη σάρα στο Μονοπάτι Παρνασσού ότι είναι τρομερή».

Ο Βαλάντης Κεφαλούρος έχει οργώσει τον Υμηττό και έχει  τρελό pace. Ασυζητητί, καλύτερο αγώνα θεώρησε το Andros Trail Race.  Με τρομερή οργάνωση που σχετίζεται με το συνολικό πακέτο για τους αθλητές, όπως οι εκπτώσεις σε οδοιπορικά και ξενοδοχεία, τις παροχές του αγώνα αλλά και αυτή τη μίξη τοπίων που έχουν οι ορεινοι αγώνες στα νησιά. Θα διόρθωνε την τροφοδοσία του Olympus Marathon σε ότι έχει να κάνει με την ποσότητα νερού και θα ξαναπαει γιατί του το χρωστάει ένας «παλιοπροσαγωγός» που τον πρόδωσε. Ακόμα, ψήνεται από όσα έχει ακούσει για το Taygetos Challenge, το 37αρι!

Η Μαρίνα Τερζή εκτός από το να οργανώνει ωραία Yoga Sessions, αντιμετωπίζει με χιούμορ τις διάφορες καταστάσεις. Ο Olympus Marathon την «τράβηξε» καθώς το διήμερο του, είναι μια ευκαιρία για συναντήσεις με φίλους, καλή παρέα και έναν αγώνα σε καταπληκτικά τοπία, ιδιαίτερα δύσκολο με «τη θέα του Ολύμπου να σου παίρνει την ανάσα». Αγαπάει τον Ενιπέα και σκέφτηκε μήπως «κάτσει σε κάποιο γεφυράκι της διαδρομής να χαζεύει την ομορφιά και να βουτήξει στο νερό».  Θεωρεί ότι ο Ηράκλειος Άθλος θέλει προσοχή στην τροφοδοσία και τη σήμανση των δύσκολων σημείων γιατί παρά το κέφι που έχουν οι οργανωτές υπάρχουν κάποια θεματάκια. Απόρει γιατί το Τείχιο έχει μικρή συμμετοχή ενώ είναι πολύ προσεγμένος αγώνας ενώ βλέπει ότι τα νησιά έχουν μπει δυναμικά στους αγώνες και θα ήθελε να τα τιμήσει με την παρουσία της.

Ο Αλέξανδρος Κομισσαριος ζει σε νησί. Αυτό αποτελεί πρόβλημα καθώς είναι μακρυά από τα βουνά και πρέπει να μπει σε πλοίο για να βρεθεί σην ηπειρωτική Ελλάδα. Το ανεβοκατεβασμα στο τερραιν του νησιού αποτελεί τόπο εκγύμνασης και προπόνησης. Θα τον τιμήσω γιατι έκανε μια κίνηση που τιμά τους δρομείς. Εξαιτίας ενός τραυματισμού έχασε το Tinos Challenge αλλά συμμετείχε ως εθελοντής και αυτά καλό είναι να γίνονται». Έτρεξε το Κρόνιο Πέρασμα, που ναι μεν είναι ασφάλτινο αλλά είναι 70 χιλιόμετρα και «οποια κουραση προεκυψε μετριαζοταν απο την ομορφια του τοπιου τους ατελειωτους κεδρους πλατανια δρυς ελατα τα οποια εφταναν οπου εβλεπε το ματι σου». Ψήνεται για Olympus Marathon ή Zagori Trail Race το 2017.

Συνεχίζουμε με μια καταπληκτική χαμογελαστή κυρία. Τη Χριστίνα Μαργελή. Την γνώρισα στην Τήνο και την βλέπω συνέχεια σε αγώνες, εύκολους, δύσκολους δεν έχει σημασία. Την «είδε» θρησκευτικά καθώς αναπολεί το Meteora Trail και θεωρεί ότι με μια καλή διαφήμιση να τραβήξει πολλούς αθλητές. Δίνει τα εύσημα στους οργανωτές αλλά θεωρεί ότι το μέρος είναι μαγικό ανάμεσα στα μοναστήρια και η διαδρομή βατή για όλους τους δρομείς. Το Off Trail Parnassos της δημιούργησε ανασφάλεια σε κάποια κατηφορικά σημεία ενώ θεωρεί ότι είχε πολύ δρόμο για να είναι Off. Ελπίζει το 2017 να βιώσει όσα έχει ακούσει για το 47αρι στο Παρανέστι.

Να πάμε στο πιο «γεια σου» άτομο, τον συμπατριώτη μου τον Dennis Χριστοδουλάτος. Είμαστε πάντα σε κόντρα δρομική, μου την πέφτει και του την πέφτω αλλά έχουμε το Tinos Challenge να μας «δένει». Θέλει γρήγορους αγώνες, μικρούς μάλλον πχ τα Pearl Izumi ή το Μονοπάτι Παρνασσού και γούσταρε πολύ το Poikilo Rocky Mountain. Δεν θέλει αλλαγές πουθενά γιατί «και ο πιο κουλός αγώνας κάτι θα σου δώσει». Δεν μου έγραψε που θα πάει το 2017 γιατί θα πάει παντού.

Τελειώνουμε την περιήγηση στο μυαλό των δρομέων με το πιο Μωβ δρομέα που υπάρχει, τη Μαρία Μαρκουλή που την ξέρω πριν αναδυθούν τα βουνά στα οποία τρέχουμε. Η Μαρία τρέχει για την πάρτη της, για να είναι καλά. Γι’ αυτό λατρεύει το Ursa Trail με τον παραμυθένιο κόσμο που σε βάζει και την πληρότητα που έχει σαν αγώνας. Συγκρίνοντας το με το Zagori θεωρεί ότι εκεί πρέπει να διορθωθεί η τροφοδοσία στον κατά τ΄άλλα πανέμορφο αγώνα. Το 2017 την βλέπω για το ROC στην πανέμορφη Ροδόπη, «έναν άλλο κόσμο» όπως λέει.

Καλή χρονιά, λοιπόν, σε όλους. Καλές προπονήσεις, με υγεία και καλούς αγώνες. Όσα μας πίκραναν στους αγώνες ας χαθούν στην επόμενη πατημασιά μας σε κάποιο βουνό. Όσα μας ευχαρίστησαν να τα ζήσουμε ξανά το 2017.