Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Transylvania One Hundred – Με σήμα κατατεθέν τον Δράκουλα! Κύριο

Ήταν περασμένες δώδεκα τη νύχτα και ‘γώ ήμουν κουλουριασμένος στην πολυθρόνα διαβάζοντας ένα αγαπημένο μυθιστόρημα με τίτλο “Το τοτέμ του λύκου”. Έξω δεν κυκλοφορούσε ψυχή καθώς η χιονόπτωση, τις βραδινές ώρες, είχε δυναμώσει αρκετά κάνοντας αδύνατη τη διέλευση των περαστικών με οποιονδήποτε τρόπο. Την παγερή ησυχία που επικρατούσε διέκοπτε μονάχα ο λεπτοδείκτης του επιτοίχιου ρολογιού και τα κούτσουρα που καίγονταν στο τζάκι δίπλα μου. Ξαφνικά, ο ήχος του τηλεφώνου ήρθε να παγώσει ακόμη περισσότερο το αίμα που κυκλοφορούσε μέσα μου... Η οθόνη του κινητού έγραφε “Τρουπής - Σας καλεί”. “Καλά δεν κοιμάται τέτοια ώρα;” , σκέφτηκα πιάνοντας νωχελικά το τηλέφωνο για να απαντήσω.


(Εγώ):
Έλα ρε Δημήτρη, τι γίνεται, στον ύπνο σου με έβλεπες;

(Τρουπής – λαχανιασμένος): Γρήγορα, πιάσε χαρτί και μολύβι και γράψε αυτό που θα σου πω. Δεν έχω καθόλου χρόνο...

 

Η ένταση της φωνής του δε μου άφησε περιθώρια για ερωτήσεις και μ’ ένα σάλτο βρέθηκα να ψαχουλεύω το συρτάρι του γραφείου για μολύβι.

 

(Εγώ): Έλα, λέγε να γράφω...

(Τρουπής – πάλι λαχανιασμένος): Γρήγορα, σημείωσε ακριβώς αυτό που θα σου πω. “TRA-NSY-LVANIA ONE HUN-DRED!”, το έγραψες; 

(Εγώ): “...-DRED”, εντάξει, το ‘χω. Έλα, μ’ ακούς; Το σημείωσα. Μπορείς να σταματήσεις να τρέχεις τώρα.

(Τρουπής – πολύ λαχανιασμένος): Ακουσέ προσεκτικά, δε μου μένει πολύς χρόνος και είσαι ο τελευταίος που μπορεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει πραγματικά!

(Εγώ): Μα τι λες; Σου ‘στριψε; Μήπως χρειάζεσαι λίγο γλυκογόνο να συνέλθεις; Και ΣΤΑΜΆΤΑ επιτέλους για μια στιγμή να τρέχεις μήπως βγάλω άκρη!

(Τρουπής – του έχει βγει η γλώσσα): ΆΚΟΥ! Πήγαινε στα Καρπάθια, στα Καρπάθια Όρη! Δεν προλαβαίνω να σου πω τίποτα άλλο, σχεδόν με έχει φτάσει ο Τάκης!

(Εγώ): Ποιος Τάκης, ο Τσογκαράκης...;

(Τρουπής): ΝΑΙ! Ο ΔΡΑAA....... ........................ ...........................................................

(Εγώ): Δημήτρη...; Δημήτρη.....; Είσαι εκεί;

(Τρουπής): Τουτ... Τουτ... Τουτ...

 

Τι ήταν πάλι αυτό; Τι συνέβη; Δεν κατάλαβα τίποτα. Και γιατί να πάω στα Καρπάθια Όρη; Και αυτό το “Transylvania One Hundred” τι να σημαίνει άραγε; Θα το γκουγκλάρω αύριο το πρωί μήπως βρω τίποτα.

 

 


Το επόμενο πρωινό...

“Transylvania One Hundred”, για να δούμε... Μμμμμμμμμμ............... Ορεινός υπερ-μαραθώνιος, μμμμμμμμμμμ................ Ρουμανία, μμμμμμμμμμμμ.................... 100 χιλιόμετρα, μμμμμμμμμμμμμμμμ.......... Κάστρο του Δράκουλα!!!!!!!!!!!!!!

 

Κάστρο του Δράκουλα;! Αυτό σίγουρα έχει σχέση με το χθεσινό τηλεφώνημα του Τρουπή. Θα επικοινωνήσω με τον τεχνικό διευθυντή της διοργάνωσης μήπως αυτός γνωρίζει κάτι περισσότερο.


(Εγώ): ........... Ναι; Παρακαλώ;

(Αυτόματος τηλεφωνητής): Έχετε καλέσει τον Andrew Heading, παρακαλώ καλέστε πάλι μετά τη δύση του ηλίου.... Τουτ... Τουτ... Τουτ...

Σίγουρα κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ, έχω κακό προαίσθημα...


Το ίδιο απόγευμα (αφού έχει σκοτεινιάσει)...

 

(Εγώ): ...Ναι; Γεια σας! Θα μπορούσα να μιλήσω με τον κύριο Andrew Heading, τεχνικό διευθυντή της διοργάνωσης “Transylvania One Hundred”;

(Ανατριχιαστική φωνή): Ο ίδιος. Τι θα θέλατε παρακαλώ;


(Εγώ): Ονομάζομαι Θεοχάρης και σας ευχαριστώ που απαντήσατε. Τηλεφωνώ εκ μέρους του Advendure και αν δεν έχετε αντίρρηση θα ήθελα να απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις, σε  μένα μα και σε όλη την Ελληνική, ορεινή, δρομική κοινότητα, σχετικά με τον αγώνα που διοργανώνετε τον Μάιο.

(Mr. Heading – με την ίδια ανατριχιαστική φωνή): Μα φυσικά, θα ήταν μεγάλη μου χαρά! Σας ακούω...

 

(Εγώ): Καταρχήν, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν θα χρειαστεί να έχω μαζί μου κατά την διάρκεια του αγώνα σκόρδο, αγιασμό και ένα ξύλινο παλούκι; Αστειεύομαι. Πείτε μας σας παρακαλώ πώς συνδέεται ο αγώνας που διοργανώνετε με το πρόσωπο του Βλάντ Τέπες που είναι περισσότερο γνωστός με την ονομασία “Κόμης Δράκουλας”; Θα μπορούσατε να μας δώσετε μερικά ιστορικά στοιχεία για τον άνθρωπο αυτόν το όνομα του οποίου προκαλεί ανατριχίλα σε όλους;

(Mr. Heading): Λοιπόν, όλα είναι ένας συνδυασμός ιστορίας, μύθων και, φυσικά, του θρυλικού μυθιστορήματος του Bram Stoker, “Dracula”. Ο Stoker ονόμασε Δράκουλα τον πραγματικό Βλάντ Τέπες (τον Παλουκωτή) ο οποίος ήταν γιος του Βλάντ Ντρακούλ, πρίγκηπα και αργότερα βασιλιά στην περιοχή της Βλαχίας. Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, ο Τέπες κέρδισε τη φήμη ενός αδίστακτου πολεμιστή, σε όλη την περιοχή της Τρανσυλβανίας, καθώς συνήθιζε να “παλουκώνει” τα πτώματα των αντιπάλων του, δημιουργώντας κυριολεκτικά “δάση παλουκωμένων”! Βεβαίως, υπάρχουν και πολλά άλλα ανατριχιαστικά δάση εδώ γι’ αυτό και οι συμμετέχοντες μπορούν, αν το επιθυμούν, να κουβαλάνε μαζί τους σκόρδο, αγιασμό και ένα ξύλινο παλούκι (μην περιμένετε όμως να είμαστε πιο επιεικείς με τα χρονικά περιθώρια αν τύχει και συναντήσετε τον Βλάντ, συγνώμη!).

 

 

(Εγώ): Ο περισσότερος κόσμος που δεν ζει στη Ρουμανία πιστεύει πως η περιοχή της Τρανσυλβανίας είναι γεμάτη με μύθους που σχετίζονται με βρυκόλακες, βαμπίρ, λυκάνθρωπους και άλλα αιμοδιψή πλάσματα της νύχτας. Ποια είναι η αλήθεια; Τι ακριβώς θα συναντήσει ο αθλητής κατά την παραμονή του στην Τρανσυλβανία; Μήπως πρόκειται ο “Transylvania One Hundred” να του πιει το αίμα;

(Mr. Heading):  Σίγουρα, υπάρχει πλήθος μύθων και θρύλων που αναφέρονται στην περιοχή της Τρανσυλβανίας. Από τη άλλη πλευρά, τα μοναδικά τοπία, ο άστατος καιρός και τα σκοτεινά δάση “παίζουν” με τη φαντασία των επισκεπτών το δίχως άλλο! Λέγεται ότι, οι πρώτες φυλές που κατοίκησαν τη Ρουμανία ενώθηκαν υπό την καθοδήγηση της “Αδελφότητας των Λύκων” και εξελίχτηκαν σε ατρόμητους πολεμιστές στη μάχη. Στο λάβαρό τους απεικονιζόταν ένα ερπετόμορφο πλάσμα με σώμα φιδιού και κεφάλι λύκου τη στιγμή που έβγαζε ένα πένθιμο ουρλιαχτό. Όμως, παρά τους σκοτεινούς θρύλους, όλοι οι δρομείς θα απολαύσουν τη ζεστή φιλοξενία των ντόπιων, εικόνες με απέραντες αγροτικές εκτάσεις και πανέμορφα αλπικά τοπία! Παρόλα αυτά, ο Transylvania One Hundred” είναι ένα “τέρας” που δεν πρέπει κανείς να υποτιμήσει! Άλλωστε, μια ματιά στους χρόνους των τερματισμών αρκεί για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει.

 


(Εγώ): Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες για αυτόν / αυτούς που οραματίστηκαν αυτόν τον αγώνα. Είναι κάτοικοι της Τρανσυλβανίας που επιθυμούσαν να αναδείξουν την ομορφιά του τόπου τους; Ποιος ο λόγος για αυτό το εγχείρημα και ποια είναι η σχέση τους με το άθλημα του ορεινού τρεξίματος;

(Mr. Heading): Όταν επισκέφτηκα τη Ρουμανία πριν από δέκα χρόνια ένιωσα αμέσως την επιθυμία για έναν αγώνα τέτοιου είδους. Την ίδια επιθυμία φαίνεται πως ασπάζονταν και οι Marius και Vlad, πατέρας και γιος, που κατοικούσαν στην Τρανσυλβανία. Εκείνη την περίοδο, οι τρεις μας επισκεφτήκαμε πολλά ορεινά καταφύγια, διασχίζοντας αρκετά απομακρυσμένα μονοπάτια πεζοπορώντας, τρέχοντας και κάνοντας ποδήλατο. Ήταν αναμενόμενη, λοιπόν, η διοργάνωση του Transylvania One Hundred”. Φυσικά, θέλουμε να αναδείξουμε την ομορφιά της περιοχής και ίσως να αποβάλλουμε όποιες αρνητικές εντυπώσεις έχει ο κόσμος για τη Ρουμανία. Πιστεύω πως όταν αντικρίσετε τα μονοπάτια θα καταλάβετε ότι πρόκειται για το πιο ιδανικό μέρος για τη δημιουργία ενός τέτοιου αγώνα.

 


(Εγώ): Ο αγώνας διεξάγεται στο νότιο τμήμα της οροσειράς των Καρπαθίων, στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου BUCEGI. Θα θέλαμε να μας πείτε αν υπήρχαν, ήδη, πεζοπορικά μονοπάτια και διαδρομές στο κομμάτι αυτό ή αν χρειάστηκε να δημιουργήσετε οι ίδιοι κάποια από την αρχή.

(Mr. Heading): Ώρα για λίγη ιστορία. Την περιβόητη περίοδο του Νικολάε Τσαουσέσκου, δεν επιτρέπονταν τα ταξίδια σε άλλες χώρες για τους περισσότερους Ρουμάνους. Η, τότε, κυβέρνηση για να αποφύγει κάθε είδους αρνητική κριτική των πολιτών, για αυτήν την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, αλλά και για να παρέχει μια διέξοδο σε όσους ήταν πιο “δραστήριοι” χρηματοδότησε τη δημιουργία ενός μεγάλου δίκτυου σηματοδοτημένων μονοπατιών (όπως οι μεγάλες πεζοπορικές διαδρομές GR στη Γαλλία και την Ισπανία) καθώς και την κατασκευή πολλών ορεινών καταφυγίων. Οι διαδρομές του αγώνα χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό των παραπάνω σηματοδοτημένων μονοπατιών μαζί με άλλα, άγνωστα στους περισσότερους, για τα οποία δαπανήσαμε οι ίδιοι πολλές ώρες για να τα χαράξουμε, να τα καθαρίσουμε και να τα σηματοδοτήσουμε!

 

(Εγώ): Ποιες ήταν οι κυριότερες δυσκολίες που συναντήσατε την πρώτη χρονιά που αποφασίσατε να διοργανώσετε τον “Transylvania One Hundred”; Υπήρχε απήχηση από τον υπόλοιπο κόσμο; Υπήρξαν άνθρωποι - Φορείς που σας στήριξαν και θα θέλατε να αναφερθείτε σε αυτούς;

(Mr. Heading): Η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν να πείσουμε όλους τους ντόπιους των γύρω περιοχών πως ήταν εφικτό για τους δρομείς να περάσουν τη νύχτα στο βουνό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ultra – ούτε οι διασώστες ήθελαν να μας πιστέψουν στην αρχή. Παρόλα αυτά, μετά το πέρας της πρώτης διοργάνωσης, καταφέραμε να τους αλλάξουμε γνώμη και να τους δείξουμε ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος “τρελούς” που προσπαθούν να διασκεδάσουν τσαλαβουτώντας στη λάσπη, υποφέροντας από αϋπνία και τρώγοντας ενεργειακές μπάρες για πρωινό! Τώρα, πια, έχουμε την πλήρη υποστήριξη των ντόπιων κατοίκων, των δημάρχων και, φυσικά, των τοπικών επιχειρήσεων που καλωσορίζουν κάθε Μάη εκατοντάδες δρομείς μαζί με τους συνοδούς τους. Ωστόσο, πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον υπέροχο κύριο Alex Priscu, υπεύθυνο του κάστρου του “Δράκουλα”, που αποτελεί το σημείο εκκίνησης και τερματισμού του αγώνα, ο οποίος στάθηκε δίπλα μας από την πρώτη στιγμή.

 


(Εγώ): Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά διεξαγωγής των αγώνων και στις διαδρομές των 100, 50 και 30 χιλιομέτρων έρχεται να προστεθεί και άλλη μία μικρότερη των 20 χιλιομέτρων. Ποιος είναι ο λόγος που το κάνατε αυτό; Έχει να παρουσιάσει η μικρότερη διαδρομή κάτι διαφορετικό ή απλώς επιθυμούσατε να προσελκύσετε περισσότερο κόσμο;  

(Mr. Heading): Η μικρότερη, και νεότερη, διαδρομή των 20 χιλιομέτρων αποτελεί τον ιδανικότερο εισαγωγικό αγώνα καθώς δεν αγγίζει τα μεγάλα υψόμετρα των υπόλοιπων τριών αγώνων, παρότι περιέχει μερικές πολύ δύσκολες αναβάσεις και καταβάσεις.

 

(Εγώ): Θα μπορούσατε να μας πείτε μερικά τεχνικά χαρακτηριστικά των αγώνων που θα διεξαχθούν τον Μάιο; Τι είναι αυτό που κατά την δική σας άποψη τους κάνει ιδιαίτερους;

(Mr. Heading): Ένας από τους λόγους που αγαπάμε το ορεινό τρέξιμο στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου Bucegi είναι διότι μπορεί να συναντήσει κάποιος κάθε είδους τύπο εδάφους, από απότομες, βραχώδεις “κόψεις” μέχρι πυκνά δάση και από απέραντα λιβάδια μέχρι ποτάμια και ρυάκια! Το τερέν ποικίλει και ενώ μπορεί να είναι κάπου πετρώδες και δύσκολο, αλλού θα το βρείτε εύκολο και αρκετά δρομικό. Όλες οι διαδρομές έχουν “λίγο απ’ όλα”, όμως θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή των 100 χιλιομέτρων αποτελεί έναν σκληρό, αυθεντικό αγώνα βουνού που περιέχει ταυτόχρονα μια πασίγνωστη τοποθεσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Τρανσυλβανία και ο Δράκουλας είναι γνωστοί σε όλους παγκοσμίως και πολύ δύσκολα θα συναντήσει κανείς κάπου αλλού τη γοητεία που προκαλεί η μαγεία και το μυστήριο της περιοχής.

 


(Εγώ): Από τις φωτογραφίες, που υπάρχουν στο site της διοργάνωσης, αλλά και μελετώντας λιγάκι το υψομετρικό προφίλ και την συνολική θετική υψομετρική διαφορά της διαδρομής των 100 χιλιομέτρων είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας κινείται ως επί το πλείστον πάνω από τα 1.500 μέτρα υψόμετρο με αρκετά ψηλά περάσματα που η θέα τους κόβει την ανάσα! Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να χαρακτηρίσουμε τον “Transylvania One Hundred” σαν έναν καθαρόαιμο αγώνα Skyrace που κινείται αποκλειστικά σε αλπικό τερέν ή κάτι τέτοιο δεν ισχύει;

(Mr. Heading): Ξέρετε, μου έχει τύχει να δω φωτογραφίες από άλλους αγώνες που χαρακτηρίζονται “skyrace” και εμπλέκουν αναρρίχηση ή ορειβασία και ίσως η δική μας διοργάνωση να μην έχει τόσο τεχνικά κομμάτια. Παρόλα αυτά, όλοι οι δρομείς θα διασχίσουν περιοχές σε μεγάλα υψόμετρα, με αρκετό χιόνι, που χρειάζονται αρκετή προσοχή. Ίσως πρέπει να αφήσουμε τους δρομείς να αποφασίσουν οι ίδιοι για το πώς θα χαρακτηρίσουν τον Transylvania One Hundred”.

 

 

(Εγώ): Μιλήστε μας με λίγα λόγια για τη μορφολογία του εδάφους. Τι είδους τερέν θα συναντήσει ο αθλητής που θα αγωνιστεί σε μία από τις τέσσερις διαδρομές; Υπάρχει κάτι που θα μας συμβουλεύατε να προσέξουμε περισσότερο;

(Mr. Heading): Όπως ανέφερα και παραπάνω όλοι οι αθλητές θα συναντήσουν κάθε τύπο εδάφους που μπορούν να φανταστούν. Ωστόσο, είναι η πιο αθώα πετρούλα ή η μικρότερη ρίζα που μπορεί να μας κάνει να σκοντάψουμε ή να “γυρίσουμε” τον αστράγαλό μας, όπως θα πουν οι περισσότεροι δρομείς. Παρά το γεγονός ότι πρέπει να είμαστε διαρκώς συγκεντρωμένοι, θα συμβούλευα σε όλους να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στα χιονισμένα, αλπικά κομμάτια καθώς και στις απότομες καταβάσεις μέσα από χιόνι και λάσπη.

 

(Εγώ): Οι μικρότερες διαδρομές των 50, 30 και 20 χιλιομέτρων κινούνται πάνω στη μεγάλη διαδρομή των 100 χιλιομέτρων ή είναι εντελώς διαφορετικές με κοινό στοιχείο απλά το σημείο της εκκίνησης και του τερματισμού;

(Mr. Heading): Όλες οι διαδρομές μοιράζονται το ίδιο σημείο εκκίνησης, το κάστρο, απ’ όπου ανηφορίζουν κατευθείαν για το βουνό. Οι δύο των 30 και 50 χιλιομέτρων ακολουθούν αυτή των 100 μέχρι το πρώτο σημείο ελέγχου πριν τις κορυφογραμμές και προς την κορυφή Omu. Από εκεί, η διαδρομή των 30 χιλιομέτρων κατηφορίζει προς τα πίσω, διασχίζοντας μια απότομη κατάβαση, ενώ οι δύο μεγαλύτερες συνεχίζουν για την κορυφή Omu. Εκεί, οι δρομείς του αγώνα των 50 χιλιομέτρων θα επιστρέψουν πίσω, μέσω μιας υπέροχης, θεαματικής διαδρομής, αφήνοντας αρκετές δύσκολες αναβάσεις για τους αθλητές του Transylvania One Hundred”! Μπορείτε να δείτε αναλυτικά όλες τις διαδρομές στην ιστοσελίδα μας.

 


(Εγώ): Υπάρχει υποχρεωτικός εξοπλισμός για κάποιον από τους τέσσερις αγώνες, και αν αυτό ισχύει από τι αποτελείται; Στην αντίθετη περίπτωση, μη υποχρεωτικού εξοπλισμού, τι θα προτείνατε να έχουμε πάντοτε μαζί μας καθ’ όλη τη διάρκεια των 100 χιλιομέτρων;

(Mr. Heading): Φυσικά και υπάρχει λίστα υποχρεωτικού εξοπλισμού, η οποία περιλαμβάνει αντικείμενα όπως φακός κεφαλής, έξτρα μπαταρίες, πυξίδα, αλουμινοκουβέρτα, αδιάβροχο και άλλα. Μάλιστα, θα γίνονται τυχαίοι έλεγχοι, κατά τη διάρκεια του αγώνα, για να βεβαιωθούμε ότι όλοι οι διαγωνιζόμενοι φέρουν μαζί τους τον υποχρεωτικό εξοπλισμό. Μια γρήγορη ματιά σε φωτογραφίες προηγούμενων ετών είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς πως αυτός ο αγώνας δεν είναι κάποιος που παίρνεις αψήφιστα. Ο χειμώνας στο Εθνικό Πάρκο Bucegi, σε συνδυασμό με τις συνθήκες που επικρατούν ψηλά στα οροπέδια, μπορούν να μετατρέψουν τον αγώνα όλων των δρομέων σε πραγματική δοκιμασία. Θα πρότεινα, σίγουρα, να έχετε μαζί σας ζεστά ρούχα και αδιάβροχο, αν και όλος ο υποχρεωτικός εξοπλισμός είναι σημαντικός!

 


(Εγώ): Ξεφυλλίζοντας το παγκόσμιο καλεντάρι για ultra αγώνες βουνού έπεσα πάνω σε άλλη μια παρόμοια διοργάνωση με τη δική σας, με σχεδόν παρόμοιες διαδρομές! Θα θέλατε να μας πείτε περισσότερα γι’ αυτήν τη σύμπτωση; Μήπως κρύβεστε οι ίδιοι πίσω και από αυτούς τους αγώνες;

(Mr. Heading):Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι ο αγώνας που αναφέρετε δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη δική μας διοργάνωση η οποία πραγματοποιείται το μήνα Μάιο, με τον ερχομό της άνοιξης και με αρκετό χιόνι ακόμα στις κορυφές. Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή είναι η καλύτερη περίοδος του χρόνου!

 

(Εγώ): Εκτός από τους αγώνες των 100, 50, 30 και 20 χιλιομέτρων, τι άλλο πρέπει οπωσδήποτε να δει ή να γευτεί ο αθλητής που θα επισκεφτεί την περιοχή της Τρανσυλβανίας πριν πάρει το δρόμο της επιστροφής;

(Mr. Heading): Σίγουρα, θα επισκεφτείτε το περίφημο κάστρο του Δράκουλα και θα περπατήσετε στα δρομάκια του Bran όπου θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε τον καφέ σας, να δοκιμάσετε τοπικές γεύσεις στα εστιατόρια τριγύρω και να αγοράσετε κάποιο χειροποίητο αναμνηστικό του ταξιδιού σας. Επίσης, μπορείτε να επισκεφτείτε το “Libearty”, το καταφύγιο της αρκούδας, που βρίσκεται κοντά στο Zarnesti (απόσταση 10 περίπου χιλιομέτρων από το Bran), αλλά και το μεσαιωνικό χωριό Rasnov (απόσταση 15 χιλιομέτρων από το Bran). Τέλος, ας μην ξεχνάμε την όμορφη πόλη του Brasov που βρίσκεται και αυτή σχετικά κοντά (30 χιλιόμετρα από το Bran).

 


(Εγώ): Ετοιμαζόμουν να σας ρωτήσω για το τρόπο που θα έρθουμε στο Bran, όπου διεξάγεται ο αγώνας, και για τα διαθέσιμα καταλύματα και τις τιμές αυτών όμως στο site της διοργάνωσης υπάρχουν όλα γραμμένα αναλυτικά. Παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι που θέλετε να προσθέσετε;

(Mr. Heading): Το Bran είναι πλαισιωμένο από πολλά εστιατόρια και ξενοδοχεία, ωστόσο μπορείτε να επιλέξετε να νοικιάσετε κάποιο διαμέρισμα, εκείνες τις μέρες, μέσω του μηχανισμού αναζήτησης “Bed and Breakfast” και να απολαύσετε περισσότερο την τοπική φιλοξενία. Αυτό ίσως που πρέπει να συγκρατήσετε στο νου σας είναι ότι τα μουσεία σε ολόκληρη την Ευρώπη θα είναι ανοιχτά όλο το 24ωρο, για το Σάββατο 20 Μαΐου! Έτσι, οι συνοδοί των αθλητών θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν μια νυχτερινή, δωρεάν επίσκεψη στο κάστρο του Δράκουλα!

 

(Εγώ): Πριν σας αποχαιρετήσω, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας και να παραδεχτώ πραγματικά ότι ανυπομονώ να βρεθώ στην Τρανσυλβανία στις 20 του Μάη!

(Mr. Heading): Θα είμαστε στη διάθεσή σας και θα σας περιμένουμε όλους το Μάιο στην Τρανσυλβανία. Ααα, και μη ξεχάσετε να φέρετε το σκόρδο...

 

Καλά πήγε το τηλεφώνημα... Μετά απ’ όλα αυτά είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως θα ανακαλύψω σίγουρα τι συμβαίνει σε αυτόν τον μυστηριώδη τόπο. Ελπίζω μονάχα όταν φτάσω ο Τρουπής και ο Τσογκαράκης να μην είναι κατάχλωμοι με ασυνήθιστα μεγάλους κυνόδοντες και και να μην κουβαλούν “κόκκινο” ηλεκτρολύτη στα φλασκιά τους.

Στην άλλη πλευρά του ακουστικού που έχει μόλις κλείσει...

(Σκοτεινή, βαριά φωνή): Με ποιον μιλούσες Andy;

(Mr. Heading): Με κανέναν Αφέντη μου. Μόνος μου, με τον εαυτό μου. Ετοίμαζα το μενού για την 20η Μαΐου...


 


Θεοχάρης Λεζπουρίδης              

Λεζπουρίδης Θεοχάρης

Σχετικά Άρθρα