Μου άρεσε η ιδέα τέτοιου αγώνα και όχι απλά η ανάβαση / κατάβαση και τερματισμός στο αρχικό σημείο. Ο αγώνας θα διεξαγόταν το Σάββατο 21 Απρίλη και την επόμενη ημέρα θα γινόταν το Muzla Trail των 27Κ. Το web-site της διοργάνωσης (MBTrail.hu), ανέφερε ότι θα δεχόταν 250 άτομα σε κάθε αγώνα για την ασφάλεια των αγωνιζομένων. Πλήρωσα με κάρτα την συμμετοχή 12.500 Fiorint (40€) για τον αγώνα και άλλα 1.500 (5€) για την μεταφορά με λεωφορείο στην αφετηρία του αγώνα. Έκλεισα δωμάτιο σχετικά αργά (αρχές Μάρτη), οπότε βρήκα στο Pazlo, ένα χωριό σε απόσταση 10 χιλιόμετρα από τον τερματισμό του αγώνα. Στην περιοχή δεν υπάρχουν ξενοδοχεία, απλά πανσιόν και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, οι τιμές των οποίων ξεκινούν από τα 30€ και ανεβαίνουν, ανάλογα το πότε θα κάνεις την κράτηση.

Οι περισσότεροι αγωνιζόμενοι, λόγω του ότι κατοικούν στη Βουδαπέστη (45-50 λεπτά με αυτοκίνητο), ήρθαν κατευθείαν νωρίς το πρωί. Στις 13 Απρίλη ξεκίνησε το οδικό μου ταξίδι, με καλή παρέα, δια μέσου Σκοπίων, Σερβίας, Ουγγαρίας και επιστροφή απο Ρουμανία και Βουλγαρία. Αφού διανυκτερεύσαμε σε Κοπαόνικ, Μόκρα Γκόρα, Βελιγράδι, Σουμπότικα, Βουδαπέστη, έφτασε και η μέρα του αγώνα.

Στις 21 Απρίλη ο αγώνας θα ξεκινούσε στις 8 το πρωί, οπότε στις 05:45 θα αναχωρούσαν 2 λεωφορεία από το Szurdokpüspöki για το Sirok. Απόσταση 60χλμ σε επαρχιακό οδικό δίκτυο. Το πρώτο που διαπίστωσα φτάνοντας, ήταν ότι ήμουν ο μόνος ή από τους ελάχιστους μη Ούγγρους δρομείς που θα έπαιρνε μέρος, καθώς και την παλαιότητα των λεωφορείων. Το αναφέρω διότι το ένα ανέβαζε θερμοκρασία και μείναμε σταθμευμένοι σε ένα βενζινάδικο για μία ώρα περίπου. Αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε στην αφετηρία 07:45 και να μας ενημερώσουν ότι θα ξεκινήσουμε την 08:30.

Είχε ήδη ζέστη. Είχε ξημερώσει από τις 05:30 και όταν ξεκινήσαμε πρέπει να είχε ήδη 20 βαθμούς. Τα πρώτα χιλιόμετρα ήταν ήπια ανηφορικά και σε καλό, μαλακό σχετικά μονοπάτι. Σε 1-2 σημεία είχαμε δίπλα μας χωματόδρομο, στον οποίο μπήκαν 2-3 αθλητές για να κλέψουν. Στο 7^ο χλμ είχε μια σχετικά απότομη ανηφόρα. Από το ξεκίνημα αποφάσισα να μην πιέσω υπερβολικά, ώστε να διαβάσω τους αντιπάλους και το τερέν και να δω αν θα με χτυπούσε ένας μυϊκός πόνος που μου είχε εμφανιστεί σε προπόνηση 7-8 ημέρες νωρίτερα και ήθελα να είμαι μέσα στην 15άδα για αρχή.

Βάση της κατάστασης μου υπολόγιζα τερματισμό από 6:10 - 6:30. Αλλά ήταν ακόμη πολύ νωρίς. Στο 8χλμ το τερέν γινόταν απότομο κατηφορικό, χωρίς ψηλά δέντρα και με σκληρό χώμα το οποίο γλιστρούσε. Στη συνέχεια ήταν ο πρώτος σταθμός υδροδοσίας (μόνο νερό) και ξεκινούσε απότομη ανηφόρα, όπου και πετούσε ένα Drone με κάμερα να τραβά πλάνα. Στη συνέχεια η ζέστη είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Σιγά σιγά ανηφορίζαμε συνέχεια. Σε κάποια μικρά σημεία τα μονοπάτια τραβερσάρανε σε πολύ όμορφα τοπία, με πανύψηλα δέντρα. Από εδώ και πέρα κοιτάζοντας μπροστά και πίσω δεν έβλεπες κανέναν. Κοίταγα προσεχτικά να βλέπω τα σημάδια στους κορμούς των δέντρων (κάθε 50-100μ), αλλά και δεμένες κορδέλες με την ονομασία του αγώνα. Δυστυχώς υπήρχαν κάθε 2-3 χλμ διασταυρώσεις, στις οποίες αν δεν μείωνες ταχύτητα, εύκολα χανόσουν για 300-400 μέτρα.

Υπήρχαν σημεία με σημάδια κάθε 20μ. και άλλα σημεία έφτανες τα 300μ+ για να βρεις σημείο. Έτσι πριν τον δεύτερο σταθμό, σε μια διασταύρωση υπήρχε ένα ζευγάρι Ούγγρων που πεζοπορούσαν, τους ρώτησα για τον αγώνα προς τα που πάω, μου είπαν προς τα κάτω, αλλά να προσέχω. Τους ευχαρίστησα και ξεκίνησα. Μετά από 1-2 λεπτά διαπίστωσα ότι δεν έπρεπε να τους ακούσω και γύρισα πίσω, βλέποντας ότι έχασα 2 θέσεις. Αφού κατάλαβαν ότι με μπέρδεψαν, μου ζήτησαν συγνώμη, τους είπα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και συνέχισα. Μετά από 7-8 λεπτά θα έφτανα στο δεύτερο σημείο υδροδοσίας, το οποίο ήταν στην ψηλότερη κορυφή των Μάτρας.

Αφού γέμισα το μοναδικό παγούρι που είχα μαζί στη μέση μου, ξεκίνησα για τον επόμενο σταθμό. Παρόλο που ήμασταν στα 1.000μ η ζέστη ήταν εμφανής. Αυτό το τρίτο κομμάτι (19-29χλμ.) φαινόταν ηπιότερο, αλλά μετά από 2 χλμ. είχε απότομη συνεχόμενη κατάβαση στην οποία ένιωσα ενόχληση στον αριστερό αστράγαλο. Προσπάθησα να κάνω μικρά και σταθερά βήματα τρέχοντας, ώστε να μη πιέζω πολύ τους μύες των ποδιών. Ούτε στα μισά του αγώνα δεν ήμουν ακόμα. Εδώ συνάντησα 2-3 αθλητές οι οποίοι δυσκολευόντουσαν αρκετά στην κατηφόρα, λόγω του παπουτσιού που είχαν διαλέξει. Έτρεχαν με παπούτσια για ultra, τα οποία έκαναν και για μονοπάτια. Εγώ δυστυχώς είχα διαλέξει παπούτσι περισσότερο για skyserries λίγων χιλιομέτρων, παρά για ultra.

Από το 25 και μετά κατάλαβα ότι είχα βγάλει 2 φουσκάλες στην αριστερή μου πατούσα. Aπo τo 26 -29 χλμ είχε συνεχόμενη ανάβαση. Ψυχή πουθενά. 100 μέτρα πριν το σταθμό, ίσως και κοντύτερα έβλεπες κάποιον να σε εμψυχώνει και να σου φωνάζει, ευτυχώς υπήρχαν και αυτοί. Στο σταθμό αυτόν έκατσα 1 λεπτό περίπου, γέμισα το παγούρι με νερό, coca cola, έριξα και ένα μαγνήσιο, τσίμπησα 2-3 κομμάτια σοκολάτας και ξεκινήσαμε ανηφορικά μαζί με άλλα 2 άτομα. Η μία γυναίκα, η οποία ήταν και πρώτη στις γυναίκες έως εκεί.

Με το τέλος της ανηφόρας είχε ένα μικρό οροπέδιο με χόρτο, το οποίο το ακολουθήσαμε κάθετα και αριστερά. Μετά από λίγο ψαχνόμασταν. Τελικά γυρίσαμε πίσω και πήγαμε προς τα δεξιά και κατηφορικά. Εκεί ήταν κάτι σαν  πάρκο, συναντήσαμε οικογένειες με παιδιά και είχε και 2-3 κτήρια. Στη συνέχεια ο άντρας έφυγε γρήγορα μπροστά, χωρίς να μπορέσω να τον ακολουθήσω και η γυναίκα έμεινε πίσω. Επόμενο ήταν να ξανασυναντήσω αθλητές μετά από 5-6 χλμ. Είχα αρχίζει να νιώθω αφυδατωμένος και χωρίς αρκετές δυνάμεις. παρόλα αυτά πρέπει να ήμουν μέσα στην 15άδα. Στο 36-37 χλμ με έφτασαν άλλοι 2 αθλητές. Άντρας και γυναίκα. Η γυναίκα τώρα που προπορευόταν ήταν μια ξανθιά η Ιren, η οποία και θα τερμάτιζε πρώτη γυναικών. Αφού πήγαμε με τα παιδιά μαζί περίπου για ένα χιλιόμετρο, χάσαμε 1-2 λεπτά ψάχνοντας στο GPS του συναθλητή να δούμε αν πάμε καλά. Με ρώτησε αν πάμε καλά, του είπα ότι αν δε ξέρει αυτός, εγώ θα ήταν δύσκολο να του πω. Δεν είχα πάρει κινητό η GPS μαζί. Και του είπα ότι το είχα συνηθίσει να χάνομαι στον αγώνα. Τελικά πηγαίναμε σωστά. προσπάθησα να τους ακολουθήσω και αυτούς, αλλά μετά από λίγο ήταν ανέφικτο.

Στη συνέχεια κι ενώ κατέβαινα σχετικά αργά ένα κατηφορικό μονοπάτι, τραβεσάροντας έναν λόφο, είδα μπροστά μου να περπατά ένας αθλητής. Ήταν ο Muhari Gabor, ο οποίος νομίζω ότι έχει τις περισσότερες νίκες σε αυτόν τον αγώνα, καθώς και την δεύτερη καλύτερη επίδοση. Ήταν ο μόνος χωρίς καθόλου παγούρι νερό μαζί, μόνο με μια ζώνη για gel και νερό μόνο στους σταθμούς. Τον χαιρέτησα και άρχισα να ανεβαίνω ένα μικρό ανηφορικό κομμάτι, στο τέλος του οποίου ξάπλωσα στο έδαφος από κράμπες στους μηρούς. Ήπια και το τελευταίο νερό που είχα.

Είχα αρχίσει να σκέφτομαι να εγκαταλείψω στον επόμενο σταθμό. Τελικά σηκώθηκα και λίγο περπατώντας, λίγο τρέχοντας και αφού με έφτασε και με προσπέρασε και η δεύτερη νικήτρια, έφτασα στο 41χλμ. δίπλα σε έναν οικισμό. Εκεί σκεφτόμουν να σταματήσω, αλλά αφού με περίμεναν στον τερματισμό, σκέφτηκα ότι και περπατώντας θα έφτανα νωρίτερα, απ ότι να σταματήσω εκεί, περιμένοντας να τελειώσει ο αγώνας για να μας μεταφέρουν στον τερματισμό.

Λίγο αυτές οι σκέψεις, λίγο το νερό που ήπια και αυτά που τσίμπησα εκεί, με έκαναν να συνεχίσω, αφού πρώτα ρώτησα αν από το 41χλμ έως τον τερματισμό είχε άλλο νερό. Μου απάντησαν ότι είχε και ξεκίνησα πάλι μια μεγάλη συνεχόμενη ανηφόρα, μία σε μονοπάτι και μία σε χάλια χωματόδρομο που είχε ανοιχτεί για το κόψιμο δέντρων. Από εδώ και πέρα έκανα 1:50 για απόσταση 13-14 χλμ. με αρκετό περπάτημα, με 1-2 στάσεις 2-3 λεπτών και πολλές σκέψεις να εγκαταλείψω. Τελικά με πέρασαν καμιά 10αριά ακόμη.

Νερό ξαναγέμισα στο 47 όπου βρισκόταν ένας Ούγγρος με ένα 4Χ4 στη βάση μιας ανηφόρας και έδινε νερό σε κουτάλα από καζάνια που είχε στην καρότσα του αυτοκινήτου. Ευτυχώς μου έδωσε και ένα χάπι μαγνησίου που του ζήτησα, τον ευχαρίστησα και ξεκίνησα το περπάτημά μου ξανά έως την τελευταία κορυφή στο 50χλμ. Στη συνέχεια είχε αρκετές μικρές απότομες κατηφόρες, σε όχι και τόσο σκιερό έδαφος, αλλά περισσότερο σε γυμνό και με θερμοκρασία περίπου 28-29 βαθμούς. Τελικά κατηφορίζοντας μάζεψα όσες ελάχιστες δυνάμεις είχα και με μια τελευταία ανηφορίτσα και μετά χωματόδρομο, μπήκα στο χωριό και τερμάτισα σε 6:51:55 στην 26η θέση. Αφού τερμάτισα όλα καλώς.

Έβγαλα τα παπούτσια, βλέποντας ένα μεγάλο σκίσιμο στην αριστερή πατούσα και μια φουσκάλα. Μπήκα ο μισός σε μια παιδική πισίνα με νερό, όπου και έκατσα για μισή ώρα. Μετάλλιο, κύπελλα κ χρηματικά έπαθλα περίπου 150€ -100€- 50€ πήραν μόνο οι 3 πρώτοι-ες, οι οποίοι θα αποτελούσαν και την Ουγγρική ομάδα ultra trail σε επόμενους αγώνες. Στην περιοχή διεξάγεται στα τέλη Μαΐου και το Hungary ultra trail, με αγώνες από 25 έως και 100+ χιλιομέτρων. Μετά από 2 ώρες ξεκούραση, συνεχίστηκε το οδικό ταξίδι της επιστροφής με διανυκτέρευση στο Eger.

Οι 3 πρώτοι άντρες:

 1. Palfy Marton 05:21:45

 2. Κarlowits-Juhasz Tamas 05:30:13

 3. Szabo Gabor 05:45:55.

Oι 3 πρώτες γυναίκες:

1. Tiricz Iren 06:12:41

2. Paal Emoke 06:24:13

3. Nagy Tunde 06:48:52.

Τα συνολικά αποτελέσματα του αγώνα μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Παναγιώτης Δημητρούλης