Στην δεκαετία του 1960 ανακαλύφθηκε ότι η εξάντληση αποθεμάτων γλυκογόνου συσχετίζεται με την κόπωση και η διατροφή με υψηλούς υδατάνθρακες διατηρούσε τα επίπεδα του, όπως και την σωματική απόδοση. Αυτό επιβεβαιώθηκε από πλειάδα ερευνών τις επόμενες δεκαετίες. Αναφορικά στους αθλητές, παραδοσιακά, διατροφή με σχετικά υψηλά ποσοστά υδατανθράκων χρησιμοποιείται για ενίσχυση της απόδοσης (Febbraio, Chiu, Angus, Arkinstall & Hawley, 2000; Hargreaves, Costill, Coggan, Fink & Nishibata, 1984). Ο μεταβολισμός όμως του ανθρώπινου σώματος επιτρέπει μεγάλη ευελιξία όσον αφορά την ποσοστιαία πρόσληψη μακροθρεπτικών συστατικών. Την ίδια περίοδο καταδείχθηκε ότι σε καταστάσεις παρατεταμένης νηστείας – ασιτίας, ο ανθρώπινος οργανισμός αλλάζει την χρήση ενέργειας προτιμώντας μεταβολικά μονοπάτια με την χρήση του λίπους (κέτοση) και την παραγωγή γλυκόζης μέσω γλυκονεογέννησης.