Το τρέξιμο σε κατηφόρα το συναντάμε κυρίως στους αγώνες βουνού. Οι δρομείς περιμένουν υπομονετικά να τελειώσουν τα ανηφορικά κομμάτια για να ξεκινήσουν να κατηφορίζουν. Ένας λόγος είναι ότι στην κατηφόρα η καρδιοαναπνευστική λειτουργία μειώνεται, δίνοντας έτσι στους δρομείς μερικές στιγμές χαλάρωσης! Ωστόσο, αυτά τα κατηφορικά κομμάτια είναι που ευθύνονται για τους ταλαιπωρημένους και πονεμένους τετρακέφαλους που θα κάνουν δύσκολο ακόμα και το σήκωμα από την καρέκλα!

Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε πολλά κοσμητικά επίθετα για να περιγράψουμε την εμπειρία του να τρέχει κάποιος στην κατηφόρα: εντυπωσιακό, κουραστικό, επικίνδυνο, ακόμη και σαγηνευτικό θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος. Ένας θεατής που συγκυριακά παρακολουθεί έναν αγώνα βουνού θα έμενε σίγουρα εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που οι κορυφαίοι αθλητές βουτάνε κυριολεκτικά στην κατηφόρα και σίγουρα αυτή η εικόνα δεν θα έμοιαζε καθόλου στα μάτια του με την αντίστοιχη που παρατηρεί στα ανηφορικά κομμάτια των αγώνων.