Φθάνοντας στην Ύδρα το Σάββατο το πρωί φαινόταν ότι κάτι σπουδαίο θα συμβεί σε λίγες ώρες. Όλο το νησί «χόρευε» στους ρυθμούς του αγώνα ενώ ολόγυρα οι εθελοντές με τα κόκκινα τζάκετ του μεγάλου χορηγού «Παπαδοπούλου» ήταν πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν όλους όσους είχαν απορίες. Η γραμματεία σωστά οργανωμένη είχε δύσκολο έργο καθώς είχε να εξυπηρετήσει πάνω από 500 αθλητές που θα έτρεχαν σε κάποιον ή κάποιους από τους πέντε συνολικά αγώνες του αγωνιστικού προγράμματος! Πλήρες το racebag για όλους με τεχνικό μπλουζάκι και μπάρες ενέργειες ενώ ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ακόμη και τα πιτσιρίκια του Junior’s Race δικαιούνταν το δικό τους μπλουζάκι το οποίο φορούσαν περήφανα!

Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι έφθασε ο κύριος όγκος των αθλητών που έρχονταν με λεωφορεία από την Αθήνα μετά από μία μικρή καθυστέρηση λόγω χασίματος της σωστής διαδρομής προς το Μετόχι, το λιμανάκι απέναντι από την Ύδρα. Το νησί είχε πια γεμίσει από ένα πολύχρωμο λεφούσι. Οι καταστηματάρχες, οι ξενοδόχοι και όλοι οι ντόπιοι Υδραίοι κινούνταν και αυτοί στον ρυθμό του αγώνα. Πρώτη φορά σε ελληνικό αγώνα βουνού είδαμε τέτοια κινητοποίηση αλλά και υποδοχή της τοπικής κοινωνίας, ίσως στο Ζαγόρι να είχαμε ζήσει κάτι παρόμοιο αν και όχι σε τέτοια έκταση.

"Πάμε Στελάρα, δώσε!"

Το πρώτο ραντεβού και η έναρξη των αγωνιστικών δραστηριοτήτων είχε οριστεί για τις 1:00 το μεσημέρι. Εδώ να αναφέρουμε ότι πρόγραμμα τηρήθηκε σχεδόν ευλαβικά καθόλη την διάρκεια του διημέρου, ενδεικτικό της άρτιας οργάνωσης της Οργανωτικής Επιτροπής. 100 περίπου αθλητές ξεκινήσαμε με περπάτημα να ανέβουμε τα 3,2 χλμ με 460 μέτρα υψομετρική διαφορά της διαδρομής του downhill για να «ζεσταθούμε» και να γνωρίσουμε την διαδρομή. Με ελάχιστα τεχνικά κομμάτια, η κούρσα φαινόταν ότι θα ήταν γρήγορη ενώ οι συζητήσεις για τα προγνωστικά επίδοσης και πρωτιάς είχαν πάρει φωτιά. Όταν συγκεντρωθήκαμε όλοι, ο Λουκάς Πρατίλας μετά την μικρή τεχνική ενημέρωση έδωσε την σκυτάλη δικαιωματικά στον Στέλιο Μπακρατσά, Υδραίο αθλητή ο οποίος ήταν και αυτός που έτρεξε πρώτη φορά την διαδρομή και μέλος της οργανωτικής επιτροπής, για να ξεκινήσει τον χορό … του Ζαλόγγου! Σαν αφηνιασμένος όρμησε στην κατηφόρα, όπως έκαναν και όλοι οι γρήγοροι αθλητές με διαφορά ενός λεπτού ο καθένας. Όσο περνούσε η ώρα ακουγόντουσαν και κάποιες γκρίνιες από όσους δεν προνόησαν ή δεν άκουσαν την προτροπή του Λουκά για ένα αντιανεμικό αφού πράγματι είχε περάσει αρκετή ώρα από την ανάβαση, έτσι επισπεύστηκε η διαδικασία δίνοντας την εκκίνηση για κάθε αθλητή ανά 30”. Η διαδρομή γρήγορη χωρίς πολλά τεχνικά σημεία και με ένα τελευταίο απολαυστικό χιλιόμετρο μέσα στην Ύδρα από καλντερίμια και σκαλοπάτια. Όσο και να ήθελες να συγκρατηθείς δεν ήταν εύκολο και σε αυτό συνέβαλαν και οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού οι οποίοι όσο πλησίαζες προς το λιμάνι και τον τερματισμό δημιουργούσαν μια φανταστική ατμόσφαιρα που παρόμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει σε ελληνικό αγώνα βουνού με αποκορύφωμα τα τελευταία μέτρα πριν την αψίδα στα οποία ζήσαμε στιγμές μοναδικές….

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα σειρά είχε ο Junior’s Race. Τα πιτσιρίκια έδωσαν τον δικό τους αγώνα και ομόρφυναν το λιμάνι της Ύδρας το οποίο έτρεξαν ολόκληρο μέχρι να χτυπήσουν το καμπανάκι του Γιάννη Γκανασούλη και να επιστρέψουν μέσα σε αποθέωση. Τα Junior’s race έχουν γίνει θεσμός πια σε κάθε μεγάλη διοργάνωση δίνοντας ενδιαφέρον έτσι και στα πιτσιρίκια που συνοδεύουν τους γονείς-δρομείς αλλά και στα παιδιά της τοπικής κοινωνίας να γνωρίσουν μέσα από μία γιορτινή ατμόσφαιρα το αγνό πνεύμα του τρεξίματος και του αθλητισμού.

Στις 6:00 το απόγευμα δόθηκε η εκκίνηση του 3ου αγώνα του προγράμματος του Run & Fun. Περίπου 170 αθλητές πήραν εκκίνηση τρέχοντας μία καθαρόαιμη urban trail διαδρομή 5 χιλιομέτρων, γύρω και πάνω από το λιμάνι! Αποθέωση και εδώ στους τερματισμούς όπου την τιμητική τους είχαν οι ντόπιοι δρομείς. Όλοι οι αθλητές που έτρεξαν δήλωσαν ενθουσιασμένοι από την επιλογή της διαδρομής.

Στις 7:30 το απόγευμα ξεκίνησε και η απαραίτητη τεχνική ενημέρωση από τον τεχνικό διευθυντή Λουκά Πρατίλα ενώ στην περιοχή των τερματισμών το πάρτυ είχε ήδη ξεκινήσει ! Οι Vanilla Swing έπαιξαν με κέφι χορευτικές επιτυχίες κρατώντας ψηλά το ηθικό αθλητών και συνοδών. Η γεμάτη μέρα έκλεισε με ένα χορταστικό πάστα πάρτυ με ζυμαρικά Barilla με φόντο ένα ειδυλλιακό σημείο στην άκρη του λιμανιού της κοσμοπολίτικης Ύδρας. Η ώρα της ξεκούρασης είχε φτάσει…

Από νωρίς το πρωί της Κυριακής το λιμάνι είχε αρχίσει να γεμίζει με χρώματα. Αθλητές έκαναν το ζέσταμά τους και σίγουρα ήταν μία ασυνήθιστη εικόνα για τους κατοίκους της Ύδρας. Είχε έρθει η ώρα για την πρώτη «ενδοοικογενειακή» κόντρα της Salomon όπου οι Θεοδωρακάκος και Φωτιάδης είχαν στρέψει τα βλέμματα πάνω τους. Δεν διέψευσαν κανέναν αφού έκαναν άνετα το 1-2. Ακριβώς στις 9:00πμ δόθηκε η κοινή εκκίνηση και των δύο αγώνων της ημέρας, του “Eros Mountain Trail” απόστασης 26 χιλιομέτρων και του “Rock Race” 7,5 χιλιομέτρων. Αρκετά ομαλή η ανηφόρα στο ξεκίνημα σε εύκολο τερέν έδωσε την δυνατότητα για ένα καλό «ζέσταμα». Όσο περνούσαν τα χιλιόμετρα και κερδίζαμε υψόμετρο, μας αποκαλυπτόταν η απερίγραπτη θέα και η ομορφιά της Ύδρας. Από το 7ο χιλιόμετρο και αφού είχαμε περάσει στην άγρια, νότια πλευρά του βουνού ξεκινούσε μια μακριά και επίπονη ανηφόρα σε σκληρό τερέν προς την Μονή του Προφήτη Ηλία η οποία βρίσκεται κάτω από την κορφή και αποτελούσε την εκκίνηση του downhill της προηγούμενης μέρας. Εντυπωσιακή παρότι πιο τεχνική και δύσκολη η διαδρομή και σε αυτό σημείο όπου τα καγκέλια της αλλά και το τερέν σε κάποια σημεία έδιναν την εντύπωση ότι βρισκόμασταν σε υψόμετρα μεγαλύτερα. Μικρό διάλλειμα κατάβασης και μετά τον ανεφοδιασμό μας στην βάση του «Ερως» σειρά είχε η επίπονη ανάβαση ανάμεσα στα βράχια, σε μία διαδρομή που ανοίχθηκε και σηματοδοτήθηκε κυριολεκτικά για τις ανάγκες του αγώνα από τον Λουκά Πρατίλα και τον Γιάννη Γκανασούλη και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Το καμπανάκι στην κορυφή Έρως (588μ) σηματοδότησε την έναρξη του κατηφορικού τμήματος της κορυφής από παράλληλο μονοπάτι … τρόπος του λέγειν αφού και εκεί η πέτρα έκανε αισθητή την παρουσία της.

Το υπόλοιπο κομμάτι κατάβασης αρκετά τεχνικό και εξίσου όμορφο μας έφερνε στον οικισμό Επισκοπή και στο ξωκλήσι του Αγ. Μάμα. Με μικρότερες κλίσεις έδινε την δυνατότητα στους ξεκούραστους αθλητές να κερδίσουν χρόνο. Ο σταθμός στο 17ο χλμ ο οποίος ήταν και ο προτελευταίος του αγώνα σηματοδοτούσε την αρχή ενός ίσως από τα πιο απολαυστικά κομμάτια σε αγώνα που έχουμε συναντήσει. Μαλακό χώμα με κλίσεις που ευνοούσαν το –πολύ- γρήγορο τρέξιμο μας κατέβαζε στην κυριολεξία στην θάλασσα που μας καλούσε για να δροσιστούμε! Από εκεί και μετά τα 4-5 τελευταία χιλιόμετρα ακριβώς δίπλα στην θάλασσα περνούσε από διαδοχικούς οικισμούς με εναλλαγές από χώμα σε καλντερίμι, ήταν το ιδανικό τελείωμα σε μία διαδρομή που μόνο ένα νησί μπορούσε να προσφέρει. Στα τελευταία 1500 μέτρα οι σφυρίχτρες είχαν πάρει φωτιά ενώ οι αθλητές από μακριά μπορούσαν να αντικρίσουν το πανδαιμόνιο της γραμμής τερματισμού. Όλο το νησί στο πόδι επευφημούσε τους αθλητές που διέσχιζαν όλο το λιμάνι από άκρη σε άκρη σε έναν πραγματικά εμπνευσμένο σχεδιαστικά τερματισμό!

Η σηματοδότηση ήταν πραγματικά για σεμινάριο, λιτή όπου χρειαζόταν και πυκνότατη όπου δεν υπήρχε μονοπάτι όπως στην ανάβαση για την κορυφή Έρως. Τα μονοπάτια ήταν γυαλισμένα (όπου χρειαζόταν) αλλά έτσι κι αλλιώς τα δασικά κομμάτια ή τα κομμάτια με πυκνή βλάστηση ήταν ελάχιστα. Οι σταθμοί σωστά κατανεμημένοι, ίσως θα μπορούσαν να έχουν κάποια αλμυρά παραπάνω ενώ όλοι εθελοντές ήταν στις θέσεις τους στα κρίσιμα σημεία και διασταυρώσεις της διαδρομής.

Συμπερασματικά ο αγώνας επιτέλεσε τον σκοπό του στον μέγιστο βαθμό! Ήταν η καλύτερη διαφήμιση για το νησί της Ύδρας. Οι περισσότεροι την είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν … όχι έτσι όμως! Μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει αθλητικό ή πεζοπορικό τουριστικό προορισμό και η διαδρομή μας αποκάλυψε λίγες μόνο από τις ομορφιές αλλά και το πυκνό δίκτυο των μονοπατιών της που επιμελήθηκε πρόσφατα ο Λουκάς Πρατίλας όπως μας αποκάλυψε στην συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Ένα αδιάφορο τουριστικά Σαββατοκύριακο, η Ύδρα πλημμύρισε από εκατοντάδες δρομείς και συνοδούς. Οι Υδραίοι κάτοικοι, καταστηματάρχες και ξενοδόχοι έλαβαν το μήνυμα και αγκάλιασαν τον αγώνα προσφέροντάς μας ιδανική φιλοξενία και «ζεστασιά». Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι κάτοικοι και οι εθελοντές καθ’ όλη την διάρκεια των αγώνων, ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναζήσει στην Ελλάδα. Ειδικά τα τελευταία μέτρα μέσα στο λιμάνι με την αποθέωση που γνώριζαν όλοι ανεξαιρέτως οι αθλητές μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει σημείο αναφοράς. Το Ελληνικό Ορεινό Τρέξιμο αλλάζει επίπεδο και το Hydra's Trail Event ήταν η καλύτερη απόδειξη. Φτάνει μία μικρή περιδιάβαση στα social media για να διαβάσετε τα σχόλια των αθλητών και επισκεπτών του διημέρου, αλλά και των κατοίκων της Ύδρας. Το Hydra’s Trail Event ήταν ένα μεγάλο κέρδος για την Ύδρα, όπως τόνισε και ο δήμαρχός της Άγγελος Κοτρώνης στην προσφώνηση των απονομών.

Μία διοργάνωση προσεγμένη από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεκινώντας από το σημαντικότερο όλων που είναι η διαδρομή, «τα λόγια είναι περιττά» που λέει και το τραγούδι. Μία απίστευτα όμορφη, εντυπωσιακή και ιδιαίτερη διαδρομή που μόνο ένα νησί μπορεί να προσφέρει. Καλαίσθητη ιστοσελίδα με όλες τις πληροφορίες για τον αγώνα , μεγάλοι χορηγοί, δημιουργία βίντεο προώθησης κατά τα διεθνή πρότυπα, ιδιαίτερο μετάλλιο από την Έλενα Βότση που έχει επιμεληθεί τα μετάλλια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τεχνική καθοδήγηση από έναν από τους καλύτερους στην Ελλάδα, μέριμνα για δωρεάν μεταφορά αθλητών στον νησί, παροχές στους αθλητές ικανοποιητικότατες, προσφορά των εσόδων του αγώνα και ολόκληρου του αντίτιμου συμμετοχής για τις ανάγκες του Κουλούρειου Νοσοκομείου Ύδρας, κινητοποίηση και οργάνωση εκατοντάδων εθελοντών και της τοπικής αυτοδιοίκησης … τι άλλο να ζητήσει κανείς για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Hydra's Trail Event έθεσε από την πρώτη κιόλας χρονιά πολύ ψηλά τον πήχυ και ότι αποτελεί πια Πρότυπο Διοργάνωσης αγώνων αυτού του χαρακτήρα;

Διαβάστε την ανταπόκριση του διημέρου εδώ. Δείτε τα αποτελέσματα όλων των αγώνων εδώ. 

Ευχαριστούμε την διοργάνωση των αγώνων του Hydra’s Trail Event για την φιλοξενία.