Κάθε μέρα που περνάει κατακλυζόμαστε από πλήθος συναισθημάτων. Πολλά από αυτά, π.χ αγάπη, ευεξία και άλλα,  επιδιώκουμε να τα νιώθουμε συνεχώς με κάθε δυνατό τρόπο! Μάλιστα, προσπαθούμε να διατηρήσουμε μια ψυχική ισορροπία μέσα μας, αφού οι συναισθηματικές μεταπτώσεις συχνά μας επηρεάζουν και πολλές φορές δυσκολευόμαστε να τις διαχειριστούμε. Γίνεται, λοιπόν, ένας άτυπος διαχωρισμός των συναισθημάτων σε δυο μεγάλες κατηγορίες: α) Σε αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα, και τα οποία προσπαθούμε να εξωτερικεύσουμε και να μεταδώσουμε και β) σε όσα δεν είναι αποδεκτά από τον άνθρωπο, όντας αυτός μέρος ενός κοινωνικού συνόλου, και προσπαθούμε να τα καταπιέσουμε ώστε να μην εκδηλωθούν.  

Ο σπουδαίος Τσέχος Μαραθωνοδρόμος Εμίλ Ζάτοπεκ είχε πει «Αν θες να τρέξεις, τρέξε ένα μίλι, αν θες να ζήσεις μία εμπειρία τρέξε έναν μαραθώνιο». Εμείς θα συνεχίσουμε από εκεί και θα τολμήσουμε να πούμε ότι «Αν θες να αλλάξεις την ζωή σου, τρέξε έναν υπερμαραθώνιο»… Ίσως ακούγεται υπερβολικό στο πρώτο άκουσμα, αλλά ξανασκεφτείτε το. Πόσες παράμετροι της καθημερινότητας είναι αυτές που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι θα θυσιάσουμε για να τρέξουμε έναν αγώνα υπεραπόστασης; Ώρες προπόνησης, έξοδα, αγώνες προετοιμασίας, αλλαγή στόχων. Δεν αλλάζει αυτομάτως έτσι η ζωή μας; Θα μου πείτε… και τι θεωρείς υπερμαραθώνιο;

Οι υπεραποστάσεις βουνού (ultra-trail) γνωρίζουν τεράστια ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο και αποτελούν εδώ και αρκετό καιρό το αγαπημένο θέμα του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου που ασχολείται με το ορεινό τρέξιμο. Θα λέγαμε μάλιστα ότι το ένα δίνει ώθηση στο άλλο, μέσα από την δημιουργία νέων αγώνων – ή ολόκληρων πρωταθλημάτων αγώνων ultra-trail – που υποστηρίζονται από εντυπωσιακά βίντεο, νέες μεθόδους ζωντανής κάλυψης (τύπου live coverage μέσω διαδικτύου) και εμπνευσμένα στιγμιότυπα που διανθίζονται με καταπληκτικά μουσικά θέματα και που με την σειρά τους έχουν ως αποτέλεσμα να “τραβάνε” όλο και περισσότερους αθλητές στο αγώνισμα ενισχύοντας την δυναμική του.

Το επόμενο διάστημα πολλοί αθλητές θα τρέξουν σε αγώνες ultra-trail στη Ροδόπη. Εκτός από την προπόνηση που πλέον φτάνει στο τέλος της και γίνεται αρκετά πιο εύκολη, θα πρέπει οι αθλητές το επόμενο διάστημα να ασχοληθούν με τον εξοπλισμό και τη στρατηγική του αγώνα. Αυτά τα δύο συστατικά μαζί με τη ψυχοσωματική κατάσταση του αθλητή αν τα χειριστούμε σωστά θα μας βοηθήσουν να φτάσουμε στο τέρμα ενός αγώνα υπεραπόστασης βουνού.

Τα προηγούμενα άρθρα ήταν αφιερωμένα στην προετοιμασία για αγώνες μέχρι 50 χιλιόμετρα περίπου. Ορισμένοι αθλητές έτρεξαν και στον Olympus Mythical Trail, ο οποίος κατά την άποψή μου είναι από τους δυσκολότερους αγώνες 100 χιλιομέτρων στον κόσμο. Ελπίζω οι αθλητές που ακολούθησαν το πρόγραμμα να είχαν μια ευχάριστη προετοιμασία  και στους αγώνες να πήραν αυτό που ήθελαν. Καθώς κλείνει ο κύκλος των καλοκαιρινών αγώνων, έρχεται το φθινόπωρο και μαζί του φέρνει και αγώνες 100 χιλιομέτρων και 100 μιλίων στα βουνά της Ροδόπης. Το πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα στα 100 χιλιόμετρα και στα 100 μίλια δεν μπορώ να το απαντήσω στην πράξη. Αυτό που προσωπικά έχω κάνει σε αγωνιστική μορφή είναι τρεις αγώνες 100 χιλιομέτρων στη Γαλλία και τρεις στο Παρανέστι, με τον τελευταίο να φτάνει στα 130 χιλιόμετρα περίπου.