Ανάμεσα στους 17 αθλητές που παίρνουν μέρος στο φετινό 2ο X-Alps (το πρώτο έγινε το 2003) βρίσκεται κι ένας Έλληνας, ο Δημήτρης Μπουραζάνης. Καταξιωμένος ορειβάτης, που έγραψε τη δική του πορεία στην ελληνική ορειβασία, δοκίμασε πριν λίγα χρόνια την τύχη του και στο αλεξίπτωτο πλαγιάς και τα κατάφερε! Σήμερα, ο Δημήτρης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες paragliders και έτσι το πλούσιο βιογραφικό του αποτέλεσε το διαβατήριό του για το φετινό X-Alps, το οποίο παρακολουθεί το Α-Ζ από 1 μέχρι 20 Αυγούστου.

6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ> Το τέλος για τον Έλληνα αθλητή. Ο Δημήτρης Μπουραζάνης αποφασίζει να εγκαταλείψει τον αγώνα, μετά από 6 φρικτές μέρες στις μουσκεμένες Άλπεις. «Τα πόδια μου είναι σε πολύ κακή κατάσταση» δηλώνει. «Σκέφτηκα να σταματήσω από τη 2η μέρα, όμως η πρόγνωση για την επόμενη ήταν καλή και σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να ξεκουράσω τα πόδια μου και να πετάξω. Όμως ο καιρός ήταν χειρότερος την 3η μέρα και τα πόδια μου χειροτέρεψαν. Συνέχισα να περπατώ αλλά έπρεπε να ρίχνω το βάρος μου σε κάθε βήμα στο αριστερό πόδι. Μετά, το αριστερό μου πόδι έκανε μια άσχημη φουσκάλα και τώρα μπορώ να βαδίζω μόνο 20ΚΜ τη μέρα. Δεν είναι καλό αυτό». Η Μαρίνα Ζαννάρα, υποστήριξη του Δημήτρη είπε «Ήταν δύσκολο να παρακολουθώ τα ψυχολογικά του ανεβοκατεβάσματα. Σαν υποστήριξη κι εγώ κινούμουν πολύ, πιθανόν να ταξίδεψα τρεις φορές την απόσταση που έκανε ο Δημήτρης, προσπαθώντας να βρω σημεία απογείωσης, προμήθειες και διαδρομές –συνεχώς ήμουν σε κίνηση. Είναι εξοντωτικό, νομίζω ότι και ο υποστηρικτής χρειάζεται έναν υποστηρικτή!». Έτσι ο αγώνας του Δημήτρη έληξε στο 144ο χιλιόμετρο γι αυτόν. Από τους υπόλοιπους που συνεχίζουν τον αγώνα, ο Ελβετός Loetscher κρατά την πρωτιά με ποσοστό πτήσης / πεζοπορίας (57/43) και ακολουθεί ο Hofer (48/52). Ο εξαιρετικά κακός καιρός δεν βοηθά καθόλου τους αθλητές να κάνουν κάτι καλύτερο απ το να βαδίζουν συνεχώς ανάμεσα στα βουνά.

5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ> Μετά από τρεις συνεχόμενες μέρες βροχής, έξι από τους επικεφαλής της κούρσας βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα να επιλέξουν σαν επόμενο βήμα την κίνηση βόρεια στην οροσειρά Silvretta στην Αυστρία ή το πέρασμα νότια, στην Ελβετία. Τρεις διάλεξαν το ένα και οι υπόλοιποι τρεις το άλλο. Ο Ελβετός Loetscher διάλεξε να κινηθεί προς την Ελβετία, μαζί με τους Gebert και Froetscher και κατάφερε να διανύσει πετώντας 150ΚΜ, την μεγαλύτερη μέχρι αυτή τη μέρα απόσταση στον αγώνα. Ήταν ο Loetscher μόνο που κατάφερε να πετάξει πραγματικά και να αποσπασθεί από τους υπόλοιπους. Έτσι ξέφυγε από τον Ιταλό Andy Froetscher πουτον είχε πιάσει την προηγούμενη νύχτα πεζοπορώντας. Το εκπληκτικό για τον Ιταλό αθλητή είναι ότι μια μέρα πριν είχε καλύψει 80ΚΜ και πάλι πεζοπορώντας, ενώ αυτή τη μέρα κάλυψε περισσότερα από τα μισά αυτής της απόστασης, φορτωμένος πάντα με ένα 20κιλο σακίδιο στην πλάτη.

4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ> Βροχή, βροχή, βροχή. Πολλοί από τους αθλητές έφτασαν να καλύψουν περπατώντας μέχρι και 50ΚΜ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατάφεραν να πετάξουν αλλά στην πραγματικότητα ήταν ασήμαντη η απόσταση που κάλυψαν. Ο Γερμανός Michael Gerbert απείχε μόνο 10ΚΜ από τον Lotscher και έκανε το μεσημέρι μια απόπειρα να πετάξει. Αφού στάθηκε για ώρα ψηλά έχοντας αντίθετους ανέμους που τον εμπόδιζαν προσγειώθηκε και συνέχισε με τα πόδια. Ο Ρουμάνος Toma Coconea ήταν από τους πιο άτυχους της μέρας, αφού στην προσπάθειά του να ακολουθήσει την πορεία του Ελβετού Lotscher πήρε λάθος οδηγίες από έναν ντόπιο και έχασε αρκετές ώρες πεζοπορώντας σε λάθος κατεύθυνση. Αρκετοί από τους αθλητές βρίσκονται στην κοιλάδα του Innsbruck.

3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ > Ο καιρός δείχνει βελτιωμένος και είναι μια καλή ευκαιρία για τους αθλητές να καλύψουν περισσότερα χιλιόμετρα. Δυστυχώς βέβαια, η ατέλειωτη πεζοπορία των πρώτων ημερών δεν κράτησε μόνο τους μέσους όρους χαμηλά αλλά δημιούργησε και προβλήματα στα πόδια των αθλητών, που είναι αναγκασμένοι να τρυπούν τα δάχτυλά τους για να βγει υγρό και να καταφέρουν να συνεχίσουν. Η επέλαση του Lotscher συνεχίστηκε, με τον Ελβετό να είναι ο πρώτος που έφτασε στο πρώτο σημείο ελέγχου, το Zugspitze, την ψηλότερη κορυφή στις Βαυαρικές Άλπεις. Λίγο πριν νυχτώσει έφτασε –πεζοπορώντας βέβαια- στην κορυφή, όπου όμως δεν τον περίμενε η υποστήριξή του, η οποία έχασε το τελευταίο τελεφερίκ ψάχνοντας να βρει το κινητό του τηλέφωνο που είχε πέσει κάπου νωρίτερα. Έτσι, και εν μέσω καταρρακτώδους βροχής, ο Lotscher χωρίς κατασκηνωτικό εξοπλισμό απόλαυσε τη θαλπωρή του ξενοδοχείου που βρίσκεται χτισμένο ακριβώς κάτω από την κορυφή του βουνού.

2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ > Σφοδρές βροχοπτώσεις έπληξαν την προηγούμενη νύχτα την Αυστρία και λίγο νοτιότερα από την περιοχή που περνούσαν οι αθλητές, η μικρή πόλη του Saalbach χτυπήθηκε από μια κατολίσθηση λάσπης. Ο Ελβετός Urs Lotscher είναι ο μεγάλος κερδισμένος της μέρας, αφού κατάφερε να πετάξει για περισσότερα από 70ΚΜ και να έχει καλύψει συνολικά στο τέλος της μέρας τα 135ΚΜ από τα 800. Ο Urs ήταν ο μόνος που κατάφερε να βρει θερμικά και να καλύψει τόσο μεγάλη απόσταση.

1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ> Οι καλές καιρικές συνθήκες επέτρεψαν το ομαλό ξεκίνημα του αγώνα. Στις 9:45 το πρωί, ο διευθυντής του αγώνα Βρετανός Steve Cox άναψε το χρωματιστό καπνογόνο διάσωσης, που ήταν και το σύνθημα της εκκίνησης για τους 18 αθλητές από διάφορες χώρες (Ελβετία, Αυστρία, Γερμανία, Ρουμανία, Μεξικό, Τουρκία, Αυστραλία, Ιρλανδία, Ιταλία και φυσικά την Ελλάδα, με τον Δημήτρη Μπουραζάνη. Οι αθλητές απογειώθηκαν από τον παγετώνα του Dachstein, σε υψόμετρο 2900 μέτρα και πέταξαν πάνω από ένα πέπλο χαμηλής νέφωσης που κάλυπτε την κοιλάδα κάτω απ τα πόδια τους. Από το ξεκίνημα επικεφαλής τέθηκε ο Ελβετός Kaspar Henny, ο προηγούμενος νικητής (2003). Αργότερα όμως μπροστά πέρασε ο συμπατριώτης του Urs Lötscher και μέχρι αργά το απόγευμα είχε καλύψει πάνω από 118 χιλιόμετρα, με ποσοστό πτήσης/πεζοπορίας στο 78/22. Ένας αθλητής, ο Αυστριακός Christian Amon, αναγκάστηκε να αφήσει πολύ νωρίς τον αγώνα, αφού μια κακή προσγείωση μετά το ξεκίνημα του στοίχισε ένα σχετικά σοβαρό χτύπημα και πόνο στα γόνατα, γεγονός που τον έκανε να αποφασίσει να τα παρατήσει, μόλις στο ξεκίνημα! Ο Δημήτρης βρισκόταν το απόγευμα στην 14η θέση, έχοντας διανύσει 45ΚΜ με αναλογία πτήσης/πεζοπορίας 55/45.

O ΑΓΩΝΑΣ: Το X-Alps αποτελεί μια μινιμαλιστική σύλληψη αγώνα και ίσως εκεί βρίσκεται η αξία του αλλά και η επικοινωνιακή του επιτυχία (στο εξωτερικό τουλάχιστον). Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε και το αναμφισβήτητο γεγονός ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά θεαματική αθλητική διαδικασία, αν και οι ελάχιστοι αθλητές του αγώνα θα βρίσκονται απομονωμένοι πάνω από την οροσειρά των Άλπεων όλες αυτές τις μέρες.
Ο κάθε ένας απ αυτούς αγωνίζεται για τον εαυτό του (δεν υπάρχει το στοιχείο της ομαδικότητας) και είναι υποχρεωμένος να διανύσει την απόσταση που ορίζεται από τον κανονισμό μόνο με τη δύναμη του αέρα κι αυτή των ποδιών του. Έτσι, οι αθλητές όπου δεν μπορούν να συνεχίσουν την πτήση τους και προσγειώνονται, δεν σταματούν αλλά συνεχίζουν πεζοπορώντας και ορειβατώντας στις πλαγιές των βουνών, μεταφέροντας στην πλάτη τους όλο τον εξοπλισμό πτήσης, που αριθμεί έναν όχι ευκαταφρόνητο αριθμό κιλών. Αργοί στην προσπάθεια των αθλητών είναι οι υποστηρικτές τους, οι οποίοι έχουν το ελεύθερο να τους προσεγγίζουν με οποιοδήποτε μέσο –πλην αλεξίπτωτου- και να τους παρέχουν υποστήριξη, με τροφοδοσία και πληροφόρηση για την εξέλιξη της πορείας τους.
Όλοι οι αθλητές είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από 3 συγκεκριμένα σημεία της οροσειράς (Zugspitze, Mont Blanc & Mont Gros) για να θεωρηθούν έγκυροι στον τερματισμό τους. Οι πληροφορίες για την πορεία που ακολουθεί ο κάθε αθλητής μεταδίδονται δορυφορικά στη βάση της διοργάνωσης σε ζωντανό χρόνο και στην ιστοσελίδα του αγώνα μπορεί ο επισκέπτης να βλέπει συνεχώς την εξέλιξη της πορείας των αθλητών.
Όταν ο πρώτος αθλητής φτάσει στον τερματισμό, τότε δίνεται χρονικό περιθώριο 48 ωρών στους υπόλοιπους να ολοκληρώσουν την προσπάθειά τους και μετά ο αγώνας τελειώνει για όλους. Ο νικητής αμείβεται με το χρηματικό ποσό των 5.000 €.