
ADVENDURE is the leading web portal in Greece about Mountain Running, Adventure, Endurance and other Mountain Sports
Το ορεινό τρέξιμο είναι ένα άθλημα που εξακολουθεί να κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από λευκούς άνδρες cisgender (σημείωμα σύνταξης: άτομα των οποίων η ταυτότητα φύλου αντιστοιχεί στο φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση), που συχνά έχουν προνομιούχο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο. Και ενώ μας αρέσει να θεωρούμε τους εαυτούς μας μέλη μιας ανοιχτής και φιλόξενης κοινότητας, η πραγματικότητα είναι ότι το άθλημά μας δεν είναι απαλλαγμένο από σεξισμό, αποκλεισμό και διακρίσεις.
Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που ενίσχυε συγκεκριμένα ιδανικά ομορφιάς και δύναμης. Τα μέσα ενημέρωσης, τα brands και ακόμη και οι δικές μας κοινότητες τείνουν να προβάλλουν άνδρες αθλητές με μυώδεις σωματοδομές, ενώ προωθούν μη ρεαλιστικά ή στενά πρότυπα ομορφιάς για τις γυναίκες.
Μεταφέρουμε επίσης επιβλαβείς εκφράσεις στο άθλημα. Φράσεις όπως "μην είσαι φλώρος", "ο τελευταίος είναι φλώρος", ή στα ισπανικά "maricón el último", "no seas nenaza", ή στα γαλλικά "quel pédé", "il court comme une fille", ή όταν κάνουμε λάθος ή θυμώνουμε, φωνάζουμε στα αγγλικά "bitch!". Όλες αυτές οι εκφράσεις συσχετίζουν την αδυναμία με το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος ή γυναίκα. Αυτές οι εκφράσεις είναι συνηθισμένες, ακόμα και σε καθημερινές συζητήσεις. Όλοι έχουμε ακούσει σεξιστικά σχόλια όπως "ακόμα και μια γυναίκα θα μπορούσε να το κάνει αυτό" ή έχουμε δει επιτεύγματα γυναικών να αμφισβητούνται ή να μειώνονται. Αυτές οι λέξεις και εκφράσεις, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, διαμορφώνουν την κουλτούρα του αθλήματος μας.
Υπάρχουν επίσης λιγότερες επιστημονικές μελέτες για τις γυναίκες αθλήτριες, πράγμα που σημαίνει ότι οι μέθοδοι προπόνησης βασίζονται κυρίως στη φυσιολογία των ανδρών. Αυτό ενισχύει την αντίληψη ότι οι άνδρες είναι εγγενώς πιο δυνατοί και ικανοί—παρά τα πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι οι γυναίκες διαπρέπουν σε τέτοιες διοργανώσεις.
Σε πολλές ομάδες και προπονητικές κοινότητες, επικρατεί μια νοοτροπία "ανδρικού κλαμπ", όπου σεξιστικά, ομοφοβικά ή ρατσιστικά αστεία παραβλέπονται ως αθώα πλάκα. Οι γυναίκες που εισέρχονται σε αυτούς τους χώρους συχνά αντιμετωπίζουν αποκλεισμό, αντικειμενοποίηση ή πιο λεπτές μορφές διάκρισης. Όταν μιλούν, αντιμετωπίζονται με "mansplaining"—μια απαξιωτική στάση όπου οι άνδρες υποθέτουν ότι ξέρουν καλύτερα, είτε πρόκειται για προπόνηση, αγώνες ή ακόμα και για τις ίδιες τις εμπειρίες των γυναικών στο άθλημα.
Ταυτόχρονα, τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς διαμορφώνουν την αντίληψη μας για το πώς πρέπει να δείχνει ένας "δυνατός" αθλητής. Θαυμάζουμε τους άνδρες για τη μυώδη σωματοδομή τους, αλλά αν μια γυναίκα αναπτύξει εμφανείς μύες ή τριχοφυΐα στο σώμα, αυτό θεωρείται ανεπιθύμητο. Αυτά τα διπλά πρότυπα δημιουργούν πρόσθετη πίεση στις γυναίκες αθλήτριες.
Είναι εύκολο να σκεφτόμαστε ότι η ισότητα των φύλων στον αθλητισμό είναι "αγώνας των γυναικών". Όμως, αν πραγματικά θέλουμε το ορεινό τρέξιμο να γίνει πιο συμπεριληπτικό, οι άνδρες πρέπει να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην αλλαγή της κουλτούρας. Ας ξεκινήσουμε από τα εξής:
Το ορεινό τρέξιμο αφορά την ελευθερία, την εξερεύνηση και την υπέρβαση των ορίων. Αλλά για να ανταποκριθεί πραγματικά σε αυτές τις αξίες, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλοι - ανεξαρτήτως φύλου - αισθάνονται το ίδιο καλοδεχούμενοι, σεβαστοί και δυνατοί. Αυτό ξεκινά από εμάς, τους άνδρες του αθλήματος, αναγνωρίζοντας τον ρόλο μας είτε στη διατήρηση είτε στη διάλυση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες.
Η ισότητα στο ορεινό τρέξιμο δεν αφορά μόνο τους αριθμούς συμμετοχής· αφορά τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου οι γυναίκες μπορούν να ανθίσουν χωρίς να παλεύουν για σεβασμό σε κάθε βήμα. Είναι καιρός να αναλάβουμε την ευθύνη και να κάνουμε το άθλημα καλύτερο για όλους.
Kilian Jornet