Όλοι όσοι βρεθήκαμε στο μαγικό δάσος της Ροδόπης το τριήμερο που μας πέρασε για τον 10^ο επετειακό Rodopi Ultra Trail θυμηθήκαμε για ακόμη μία φορά τι είναι αυτό που μας τραβάει εκεί. Η λέξη «αγώνας» είναι πλέον πολύ κοινότυπη και φτωχή για να περιγράψει αυτά που συμβαίνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Δασικό Χωριό της Χαϊντούς. Η Ετήσια Συνάντηση φίλων, εθελοντών, υποστηρικτών, αθλητών είναι εδώ και χρόνια μια τέλεια αφορμή «επανένωσης» με ανθρώπους που μοιράζεσαι το ίδιο πάθος. Φέτος η συγκυρία της συμπλήρωσης 10 ετών από την γέννηση και υλοποίηση της ιδέας του ROUT έδινε έναν επιπλέον πανηγυρικό τόνο στην όλη μυστηριακή και μαγική ατμόσφαιρα την οποία πρέπει πράγματι κάποιος να ζήσει από κοντά για να αντιληφθεί…

Δημοσιεύεται η τεχνική ενημέρωση του φετινού επετειακού 10ου Rodopi Advendurun 100 Miles

Δέκα χρόνια… Πώς να χωρέσεις δέκα χρόνια μέσα σε λίγες «κόλλες χαρτί»; Πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσεις τις σκέψεις σου όταν η καρδιά χτυπάει δυνατά και το στομάχι σφίγγεται με την ανάμνηση του πρώτου σου τερματισμού εκεί, της πρώτης φοράς που πέρασες από το «Σκοτάδι στο Φως»; Πως γίνεται να μην έρχεται στον νου ο ποταμός συναισθημάτων μετά από όλα όσα έχεις ζήσει, τους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει, τις εικόνες που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το μυαλό; Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξετυλίγεται το κουβάρι των αναμνήσεων από το πολύ μακρινό πια 2009 όταν γινόμασταν ζωντανοί μάρτυρες της δημιουργίας αυτού που τα επόμενα χρόνια έμελλε να γίνει ορόσημο των αγώνων ultra trail στην Ελλάδα. Του Rodopi Ultra Trail…

Λένε πως για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου, μα για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει να ορίσεις ένα διαφορετικό στόχο, ένα στόχο που θα σε οδηγήσει κάπου αλλού. Καλύτερα ή χειρότερα δεν μπορώ ούτε και τώρα να το ξέρω. Γνωρίζω όμως με βεβαιότητα πως όλο αυτό θα με αλλάξει. Κι αν, λοιπόν, αποφάσιζα να αγωνιστώ στον RO.U.T εντελώς αυτόνομα;

Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και με βρίσκει φέτος παρατηρητή στον αγώνα που κοντεύει. Η αίσθηση που έχω όμως είναι σαν να ετοιμάζομαι να τρέξω και εγώ. Μέσα από τα μάτια των φίλων όμως αυτή τη φορά. Τι σημασία όμως έχει;  Η χαρά των φίλων και δική μου χαρά, η αγωνία τους και δική μου αγωνία. Για κάποιον εκτός χώρου η προσμονή αυτού του αγώνα ισοδυναμεί με τον θρυλικό τελικό ποδοσφαίρου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Πορτογαλία στο μακρινό 2004.