Εκείνος ο λόφος!

Copyright: Advendure Creative Copyright: Advendure Creative

Αν υπάρχει κάτι,’όσο αφορά το άθλημα μας, το οποίο έχει κατακλύσει το διαδίκτυο όσο περνούν τα χρόνια, δεν είναι άλλο από τα video, οι φωτογραφίες και τα ντοκιμαντέρ των star του ορεινού τρεξίματος, τα οποία μας εμπνέουν με εντυπωσιακές διαδρομές σε απόκρημνες κορυφές, απίστευτα δάση και πανέμορφα μονοπάτια. Βλέπετε, η επαγγελματική προσέγγιση που έχουν πια για το άθλημα, τους κάνει να μένουν σε μέρη δίπλα σε αυτό που θα ήταν το όνειρο για τον καθένα μας. Τα πανέμορφα βουνά. Είναι και θέμα καθημερινής προπόνησης φυσικά για την επίτευξη των αγωνιστικών τους στόχων. Είναι το “γραφείο” τους δηλαδή. Ωστόσο, η πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία από εμάς είναι διαφορετική και το γραφείο μας είναι σε μια πόλη, εκτός ελαχίστων, τυχερών ή αποφασισμένων ανθρώπων. Για εμάς λοιπόν, οι καθημερινές μας προπονήσεις πραγματοποιούνται σε πολύ πιο ταπεινά περιβάλλοντα: κοντά ή μέσα σε πόλεις, σε πολυσύχναστα μονοπάτια ή σε μικρές διαδρομές μέσα σε πάρκα και λόφους. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και ίσως όχι όλα, μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτό που λέμε βουνό στην πραγματικότητα. Τα βάφουμε μαύρα λοιπόν; Καθόλου!

 

 

Για όσους μας διαβάζουν για χρόνια – και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό – ή στήλη “Το αγαπημένο μου μονοπάτι” – περιέγραφε ακριβώς αυτό. Μονοπάτια ή διαδρομές της καθημερινότητας μας, τα οποία λατρεύουμε και μας βοηθούν στους μεγαλύτερους στόχους μας. Για μένα λοιπόν, εκτός του λατρεμένου Πευκιά στο Ξυλόκαστρο, υπάρχουν δυο λόφοι που εξυπηρετούν την ιδέα της εύρεσης «Εκείνου του Λόφου» σε κάθε περιοχή που ζούμε ή προπονούμαστε, ο οποίος έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι δεν είναι απαραίτητο να βρισκόμαστε σε μεγαλοπρεπή βουνά – σαν τους star που λέγαμε πριν λίγο - για να νιώσουμε την αίσθηση του επιτεύγματος. Το Δασύλλιο στην Πάτρα και ο Λυκαβηττός στην Αθήνα. Για μένα έχει μεγάλη σημασία το να αγαπήσω ένα συγκεκριμένο λόφο και να τον ανεβαίνω και να τον κατεβαίνω ξανά και ξανά, μιας και πιστεύω πολύ στο να αναζητώ και να εκτιμώ αυτές τις μικρές αλλά πολύτιμες προκλήσεις στην καθημερινή μου προπόνηση.

Οι περισσότεροι από εμάς λοιπόν δεν ζούμε δίπλα σε βουνά σαν το Matterhorn, το Mont Blanc, τον Όλυμπο ή το Μέτσοβο. Αντίθετα, τρέχουμε κάθε μέρα σχεδόν σε τοπία που συχνά φαίνονται μονότονα. Αυτό, όμως, δεν μειώνει τη σημασία της καθημερινής μας προσπάθειας. Ένας λόφος κοντά στο σπίτι μας, μια ανηφόρα και ένα μονοπάτι που ανεβαίνουμε καθημερινά, μπορεί να προσφέρει και αυτό προκλήσεις και ανταμοιβές που δεν είναι καθόλου αμελητέες, ιδιαίτερα μακροπρόθεσμα. Καταρχάς, μας βοηθά σε κάτι που είναι πολύ σημαντικό στην προπονητική. Τη δύναμη της επανάληψης! Η επανάληψη μας κάνει όχι μόνο πιο δυνατούς, αλλά και πιο συνειδητούς στη σχέση μας με το τοπίο. Όπως ένας καλλιτέχνης που δουλεύει σε έναν καμβά ξανά και ξανά, έτσι κι εμείς χτίζουμε πάνω στις ίδιες γραμμές, κάθε φορά με λίγο περισσότερη γνώση, λίγο περισσότερη δύναμη, λίγο μεγαλύτερη αντοχή.

Προσωπικά, σε κάθε μέρος που έχω ζήσει (Ξυλόκαστρο, Πάτρα και Αθήνα), έχω βρει όπως προείπα εκείνο το έναν λόφο που γίνεται κομμάτι της προπονητικής μου καθημερινότητας. Ο Πευκιάς, το Δασύλλιο και ο Λυκαβηττός, τα μονοπάτια των οποίων μοιάζουν ασήμαντα στους περισσότερους, για μένα είναι το κλειδί για να δουλέψω στη φυσική μου κατάσταση και την πνευματική μου αντοχή. Αυτές οι φαινομενικά μικρές αναβάσεις και καταβάσεις, ακόμα κι αν δεν προσφέρουν το εντυπωσιακό σκηνικό των μεγάλων ορεινών μονοπατιών, με κρατούν ειλικρινή. Μου θυμίζουν ότι η δύναμη δεν κρύβεται μόνο στα ψηλά βουνά, αλλά και στην καθημερινή προσπάθεια.

Η διαδικασία του να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις τον ίδιο λόφο, να επαναλαμβάνεις την ίδια διαδρομή, είναι αυτή που μετατρέπει το ταπεινό σε εξαιρετικό. Καθώς το σώμα προσαρμόζεται και η κούραση σε διδάσκει υπομονή, ανακαλύπτεις ότι αυτός ο ταπεινός λόφος γίνεται σύμβολο κάτι μεγαλύτερου: μιας συνεχιζόμενης μάχης για βελτίωση και προσωπική υπέρβαση.

Όσο κι αν οι εικόνες των μεγάλων βουνίσιων αγώνων και των εντυπωσιακών βουνών – και τα video των star του ορεινού τρεξίματος - αποτελούν έμπνευση, το πραγματικό ταξίδι για εμάς όλους ξεκινά από αυτούς τους μικρούς, καθημερινούς λόφους. Αυτοί είναι που μας κρατούν συνδεδεμένους με το τρέξιμο, αυτοί είναι που μας θυμίζουν ότι κάθε βήμα, κάθε ανάσα, κάθε σταγόνα ιδρώτα έχει σημασία.

Αναγνωρίζοντας το εξαιρετικό μέσα στο καθημερινό, μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση από κάθε μέρος όπου τρέχουμε. Οι star του ορεινού τρεξίματος μάς προσφέρουν εικόνες ανεπανάληπτης ομορφιάς στο media υλικό τους και μας εμπνέουν να τρέξουμε στα πανέμορφα μονοπάτια των μεγάλων αγώνων, αλλά κι εμείς μπορούμε να βρούμε την ομορφιά και τη δύναμη να γίνουμε ικανοί για αυτό το μεγάλο, δουλεύοντας στο πιο απλό: σε εκείνο τον ταπεινό λόφο που προπονούμαστε καθημερινά. Η διαδικασία είναι που μας διαμορφώνει, και σε κάθε προπόνηση, σε κάθε προσπάθεια, μαθαίνουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε αυτό το ταξίδι.

Μην υποτιμάτε το λόφο σας!

 

Δημήτρης Τρουπής

 

Δημήτρης Τρουπής

Κατάγεται από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας και ζει μόνιμα στην Πάτρα. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του Adventure Zone από το 2009, ενώ μαζί με τον Τάκη Τσογκαράκη ίδρυσαν και "τρέχουν" το Advendure.  Το τρέξιμο στα μονοπάτια των βουνών και η μεταφορά εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τα άρθρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Παθιάζεται με τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, υπεραντοχής και  περιπέτειας. Έχει πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε αγώνες ορεινού τρεξίματος όλων των αποστάσεων, με έμφαση στους αγώνες ultra trail.  Θεωρεί ότι το τρέξιμο και η πεζοπορία στη φύση είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν και μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο το περιβάλλον.

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ