Νικητής και φέτος το Barkley, κανείς τερματισμός για 2η συνεχόμενη χρονιά!

Ο αγώνας που "τρώει τα παιδιά του" φέτος επιβεβαίωσε και φέτος την φήμη του στο έπακρο. Κανείς τερματισμός για άλλη μια χρονιά στον Barkley Marathons αφού το έργο "Κανένας Τερματισμός" επαναλήφθηκε σαδιστικά και φέτος χωρίς να αφήσει καμία αμφιβολία για το ποιός έχει το πάνω χέρι! Κανείς από τους 40 τολμηρούς και "θρασύτατους" ultra runners που ξεκίνησαν το πρωί της 30ης Μαρτίου τον αγώνα δεν κατάφερε να τον ολοκληρώσει επιτυχώς. Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες από ένα σημείο και έπειτα σε συνδυασμό με την έτσι κι αλλιώς σαδιστική διαδρομή των πέντε loops χωρίς σηματοδότηση κάπου μέσα στα δάση του Frozen Head State Park στο Τενεσή έκαναν τους υπεραισιόδοξους δρομείς να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Μόνο κάποιες λίγες ψυχές κατάφεραν να περιπλανηθούν ασκόπως για κάποιες ώρες μέσα στα μαύρα σκοτάδια του 4ου loop...

Οι παράξενα καλές - έως ζεστές - καιρικές συνθήκες που επικράτησαν στην αρχή του αγώνα, επέτρεψαν το αδιανόητο. Από τους 40 που ξεκίνησαν, 28 κατάφεραν να τερματίσουν επιτυχώς το 1ο loop μέσα στο χρονικό περιθώριο των 12 ωρών. Μεγάλος άτυχος από την αρχή, ο κάτοχος ρεκόρ τερματισμών του αγώνα, εκπληκτικός Jared Campbell αφού ένα βαρύ διάστρεμμα δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Από αυτούς τους 28 βέβαια, 6 είχαν σώας τας φρένας και δεν συνέχισαν ενώ τα ευτράπελα δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός φουκαρά που έφυγε από το camp για το 2ο loop χωρίς χάρτη. Το θέμα λοιπόν δεν ήταν το αν θα εγκαταλείψει αλλά το αν θα κατάφερνε να βρει τον δρόμο να γυρίσει πίσω για να εγκαταλείψει. Άλλωστε και ο καιρός από το βράδυ του Σαββάτου έγινε αντιπροσωπευτικός του Barkley. Βροχή, χαλάζι, κρύο, αέρας. 

Στο 2ο loop τα πράγματα είχαν πια ξεκαθαρίσει. Η δυνατή βροχή είχε κάνει το τερέν τόσο γλιστερό που ήταν αδύνατο να τρέξει ο οποιοσδήποτε. Χαρακτηριστική η φιγούρα ενός άλλου ταλαίπωρου θύματος ο οποίος περιπλανήθηκε για 26 ώρες χωρίς να έχει τερματίσει το 1o loop και χωρίς όλες τις σελίδες των βιβλίων που έπρεπε να έχει κόψει για να αποδείξει ότι έχει περάσει από όλα τα "σημεία ελέγχου". Είναι κι αυτά που χτίζουν τον μύθο του Barkley κάθε χρόνο και περισσότερο. Μεγάλο θύμα του 2ου loop, o John Kelly, o τελευταίος που έχει τερματίσει τον αγώνα, το 2017, σάλπιγξε μόνος του το πένθιμο εμβατήριο, αρνούμενος να συνεχίσει στο 3o loop.

O John Kelly σαλπίζει το DNF του

Ήταν θέμα χρόνου όλων όσοι τόλμησαν να τα βάλουν με το τέρας. Οι περισσότεροι από αυτούς όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος δεν δήλωναν DNF (Did Not Finish) αλλά το πιο χαρακτηριστικό ακρωνύμιο του Barkley RTC: Refuse To Continue. Άλλωστε όπως εύστοχα έχει σχολιάσει ο Gary Cantrell, κατά κόσμον Lazarus Lake, εμπνευστής και διοργανωτής του αγώνα: 

Fool: enters the Barkley
Moron: enters the Barkley, expects to finish
Idiot: enters the Barkley, thinks he will do the 100
Sissy: does not enter the Barkley 

*Η ελεύθερη μετάφραση θα χαλούσε τις διαφορετικές ερμηνείες των χαρακτηρισμών!

Η ευχή πάνω στην τούρτα τα λέει όλα!

 

Παρόλα αυτά, 6 δρομείς τερμάτισαν εγκαίρως το 2ο και τόλμησαν να μπουν και στο 3ο loop. Υποψήφια θύματα οι Guillaume Calmettes, Greg Hamilton, Karel Sabbe, Johan Steene, Tomokazu Ihara και Jamil Coury. Από αυτούς μόνο δύο κατάφεραν να το ολοκληρώσουν έγκαιρα, οι Karel Sabbe και Greig Hamilton και αυτοί με 20 περίπου λεπτά πριν τον κόφτη. Ο Guillaume Calmettes μετά το περσινό επικό χάσιμο όπου περιπλανιόταν στο πουθενά για 45 ώρες, φέτος κατάφερε να ολοκληρώσει το 3o loop λίγο μετά τις 36 ώρες, κάτι που δεν του επέτρεπε να συνεχίσει στον αγώνα αλλά του έδωσε τον τίτλο του τερματίσαντα του "Fun Run".  Ο τερματισμός του 3ου loop κάτω από 40 ώρες θεωρείται έγκυρος τερματισμός του "Fun Run" το οποίο ουσιαστικά είναι κι αυτό ένα βαρύγδουπο DNF ... To ίδιο έκαναν μαζί και οι Tomokazu Ihara, Johan Steene και Jamil Coury οι οποίοι κατάφεραν να τερματίσουν το 3ο loop λίγο πριν εκπνεύσει το χρονικό όριο των 40 ωρών.

Η κατάσταση είχε πια ξεκαθαρίσει.... Με μόλις 20 λεπτά στην διάθεση τους να ξεκουραστούν, να φάνε, να αλλάξουν, οι Karel Sabbe και Greig Hamilton έφυγαν για το 4o loop μόλις 2' πριν εκπνεύσει το όριο. Πρώτος που παραδέχθηκε την αναπόφευκτη ήττα του ήταν ο Greig Hamilton ο οποίος τελικά το πήρε απόφαση και γύρισε πίσω μέσα στα μαύρα σκοτάδια για να ακούσει το λυτρωτικό πενθιμο εμβατήριο ενώ δεν άργησε να κάνει το ίδιο και ο Karel Sabbe, το τελευταίο θύμα του φετινού Barkley... O Βέλγος ο οποίος πέρυσι τον Αύγουστο κατέρριψε το FKT διάσχισης του Appalachian Trail αφήνει ανοικτούς λογαριασμούς και δίνει υποσχέσεις για το μέλλον. Μέχρι την επόμενη ταπεινωτική ήττα από το Barkley!!!

Ταπεινός μπροστά στην σάλπιγγα ο Greig Hamilton ...

Παρότι ο χαρακτήρας του έχει μείνει ίδιος και απαράλλακτος τόσα χρόνια τώρα, η αναγνώριση που έχει από τα media σε όλον τον έχουν κάνει γνωστό και σε ένα ευρύτερο κοινό. Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος οι διεθνείς συμμετοχές ήταν οι περισσότερες στην ιστορία του αγώνα, αφού 22 χαμένες ψυχές εκτός ΗΠΑ τόλμησαν να αναμετρηθούν με το τέρας του Barkley. Ειδικά φέτος το ρόστερ ήταν αρκετά "βαρύ". Πάρτε μια μικρή ιδέα των φετινών συμμετοχών: 

  • Johan Steene – Ο Σουηδός που είχε κερδίσει τον έτερο παρανοϊκό αγώνα του Gary Cantrell Big Backyard Ultra το 2018, διαβάστε περισσότερα εδώ
  • Karel Sabbe - Ρεκόρ FKT Appalachian Trail - Περήφανο DNF στο 4ο loop
  • John Kelly - Finisher το 2017
  • Jamil Coury - Για 5η φορά φέτος στο Barkley
  • Pavel Paloncy - Τσέχος ultrarunner με τρεις νίκες στο Montane Spine Race
  • Benoit Laval - Γάλλος ultrarunner με αρκετές περγαμηνές - CEO της πασίγνωστης Raidlight
  • Nicky Spinks – Βρετανίδα ultrarunner της Inov-8 με παλμαρέ διπλό Bob Graham Round, διπλό Ramsay Round, νικήτρια του Ultra Tour Monte Rosa 2018. Ήρθε με την ελπίδα να στεφθεί η πρώτη γυναίκα που θα τερματίσει το Barkley και έφυγε ακούγοντας την σάλπιγγα στο 2o loop...
  • Stephanie Case – Καναδή ultrarunner με 3 top-6 τερματισμούς στο Tor des Géants
  • Morgan Mckay - Πρωταθλητής αγώνων OCR (αρκετούς τίτλους σε αγώνες Spartan), κατέχει το ρεκόρ Guinness Record για το γρηγορότερο 10K κουβαλώντας βάρος 45 κιλών
  • Jared Campbell – ο θρυλικός 3 φορές finisher του Barkley

Ο Barkley όμως δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν είναι αγώνας για ... μεταξωτές κορδέλες αφού έχει καταφέρει να ταπεινώσει διαχρονικά τον οποιονδήποτε έχει έρθει με περγαμηνές από άλλους αγώνες ή με σπόνσορες μεγάλους. Άλλωστε και το ... τρολάρισμα είναι διεθνούς επιπέδου. Μερικά από τα φετινά "tweets" 

 

 

 

Ο μύθος λοιπόν του Barkley καλά κρατεί. Τι το ιδιαίτερο όμως παρουσιάζει η κούρσα 100 μιλίων του Barkley; Στην πραγματικότητα, τα πάντα που περιστρέφονται γύρω από την διοργάνωση του αγώνα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και…ιδιόμορφα.

60 hours to run 100 miles,
36 minutes a mile,
I don’t care how tough the course,
I don’t care how steep the hills,
I can run 36 minutes a mile,
All it takes to finish,
I must only not quit,
Over 300 runners have thought this,
Only one has backed it up,
The others have heard a voice,
A pitiful, plaintive voice in the wilderness crying,
“Mommy I can’t take it anymore”,
“Mommy I want to go home”,
And the voice was their own,
Humility Awaits At the Barkley

Ξεκινώντας από την έμπνευση για την δημιουργία του αγώνα που μας πάει πίσω στο 1977 και στην απόδραση του James Earl Ray (δολοφόνου του Martin Luther King Jr.) από την φυλακή “Brushy Mountain State Penitentiary”, η οποία κράτησε 54 ώρες μέχρι να συλληφθεί έχοντας διανύσει μόλις λίγα μίλια απόσταση, γεγονός που έκανε έναν ντόπιο δρομέα υπεραποστάσεων (Gary Cantrell) να σκεφτεί δρομικά και να πεί “σε 54 ώρες θα είχα κάνει 100 μίλια”! Η ματαιοδοξία των δρομέων σε όλο της το μεγαλείο. Οι ιδιαιτερότητες δεν σταματούν εδώ. To κόστος συμμετοχής ανέρχεται σε $1,6 ενώ θα πρέπει να φέρεις και μια πινακίδα αυτοκινήτου από τον τόπο διαμονής σου. Ο αγώνας πάντα διεξάγεται τελευταίο ΣΚ του Μάρτη ενώ οι καλύτερες περιπτώσεις όπως η φετινή είναι να συμπίπτει με την Πρωταπριλιά (April's Fool Day). Δεν υπάρχει προκαθορισμένη ώρα έναρξης. Οι συμμετέχοντες βρίσκονται επι ποδός μέχρι ο Gary Cantrell αποφασίσει με την σάλπιγγά του να δώσει το σύνθημα, δίνοντας μόλις μία ώρα σε όλους να ετοιμαστούν για την εκκίνηση η οποία δίνεται με το άναμμα του τσιγάρου του Cantrell. Να μην ξεχάσουμε να παραλείψουμε και τον λόγο που ο αγώνας ονομάστηκε "Barkley". Μα φυσικά έτσι ονομάζεται ο τοπικός κτηνοτρόφος που προμηθεύει κοτόπουλα τον Gary Cantrell ο οποίος τα ψήνει πριν τον αγώνα!!!

 

O Lazarus Lake κρεμάει τα λάφυρα ... | Photo (c): BRIAN DALEK

No matter how bad your life is you're probably not running the Barkley Marathon this weekend. Spare a thought for those fools!

Για όποιους δεν γνωρίζουν, ο αγώνας αποτελείται από 5 loops των 20 μιλίων τα οποία θα πρέπει το καθένα να έχει ολοκληρωθεί σε 12 ώρες. Αναρωτιέται βέβαια κανείς, τι στο καλό…δεν θα μπορέσω να κάνω τα 20 μίλια σε 12 ώρες; Δύσκολο έως ακατόρθωτο! Και μάλιστα 5 φορές, αν λάβει κανείς υπόψη τα χαρακτηριστικά του αγώνα που τον καλούν να αναμετρηθεί με πολύ δύσκολες υψομετρικές (3.602 μέτρα ανάβαση και 3.602 μέτρα κατάβαση ανά κύκλο), την έλλειψη καθαρών και οριοθετημένων μονοπατιών, το ότι η διαδρομή δεν έχει…σήμανση…παρά μόνο εννέα βιβλία τοποθετημένα σε χαρακτηριστικά σημεία της διαδρομής από τα οποία ο δρομέας πρέπει να σκίσει μια σελίδα σε κάθε κύκλο και να την επιστρέψει στο τέλος του κύκλου στον διοργανωτή ώστε να αποδείξει το πέρασμα του από τον κύκλο. Προφανώς απαγορεύονται GPS, smartwatches, smartphones κλπ. Μόνο χάρτης, πυξίδα και άντε κάνα φυλαχτό να σε φυλάει!

 

Photo (c): Tamara Reynolds

Οι τίτλοι των βιβλίων προδιαθέτουν με χιούμορ για την μοίρα του επίδοξου τερματίζοντα (All Fall Down, Sin and its Consequences, Fatal Terrain, Journey into Darkness, Next Week Will Be Better κτλ.). Δεν υπάρχουν σταθμοί τροφοδοσίας κατά την διαδρομή, άρα μόνο στην αρχή/τέλος του κάθε κύκλου. Και φυσικά απόλυτη απομόνωση κατά την διάρκεια της κούρσας, άλλωστε ποιος θεατής θα πήγαινε στην άγρια ερημιά της περιοχής; 

 

This is Barkley

 

Έτσι λοιπόν, ο αριθμός των τερματισμών στην 33 ετών ιστορία του παραμένει στους 18, ενώ μόλις 15 είναι αυτοί που βγήκαν νικητές στην μάχη με το τέρας:

– 1995 Mark Williams 59:28:48
– 2001 David Horton 58:21:00, Blake Wood 58:21:01
– 2003 Ted “Cave Dog” Keizer 56:57:52
– 2004 Mike Tilden 57:25:18, Jim Nelson 57:28:25
– 2008 Brian Robinson 55:42:27
– 2009 Andrew Thompson 57:37:19
– 2010 Jonathan Basham 59:18:44
– 2011 Brett Maune (1) 57:13:33
– 2012 Brett Maune (2) 52:03:08 ρεκόρ, Jared Campbell (1) 56:00:16, John Fegyveresi 59:41:21
– 2013 Nick Hollon 57:39:24, Travis Wildeboer 58:41:45
– 2014 Jared Campbell (2) 57:53:20
– 2016 Jared Campbell (3) 59:32:30
– 2017 John Kelly 59:30:53

Τιμή και Δόξα στους 15 που έχουν λυτρωθεί!

Τάκης Τσογκαράκης

Η αγάπη του για το βουνό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω με τις πρώτες αναβάσεις στην αγαπημένη του Πάρνηθα και μετέπειτα με την σχολή Ορειβασίας του ΕΟΣ Αχαρνών. Το 2007 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα ορεινού τρεξίματος και από τότε ονειρεύεται "όλο και ψηλότερα, όλο και μακρύτερα". Ελπίζει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα...

www.advendure.com

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ