Όλοι όσοι γνωρίζουμε τον ιδιαίτερο αυτό αγώνα, με κομμένη την ανάσα πέρυσι παρακολουθήσαμε την απίστευτη προσπάθεια της Jasmin Paris, της χαμογελαστής βρετανίδας η οποία μας έκανε να παραμιλάμε όταν κατέρριψε το ρεκόρ αγώνα τερματίζοντας σε κάτι παραπάνω από 83 ώρες.

Φέτος ήταν η σειρά ενός άλλου, ωραίου «τρελού». Του ανθρώπου που είναι ο τελευταίος που έχει τερματίσει επιτυχώς στον περίφημο Barkley Marathon! Είπαμε, ο Montane Spine Race δεν είναι για όλους και ο John Kelly δεν είναι ένας τυχαίος αθλητής. Ο Αμερικάνος ο οποίος τα τελευταία χρόνια κατοικεί στην Βρετανία, έδωσε στον αγώνα που τείνει να γίνει θρύλος τα διαπιστευτήριά του κάνοντας συγκλονιστική κούρσα για να τερματίσει νικητής μετά από 87 ώρες και 53 λεπτά, οι περισσότερες εκ των οποίων σε αντίξοες συνθήκες. Διέσχισε την ραχοκοκαλιά της Βρετανικής γης ενώ ο τυφώνας Brendan σάρωνε τα πάντα στο διάβα του σκορπίζοντας θυελλώδεις ανέμους, χιόνια και καταιγίδες!

Ο John Kelly μόλις έχει τερματίσει τον Montane Spine Race ...

Τα καταφύγια – σταθμοί του αγώνα ήταν οι μόνες σανίδες σωτηρίας όσων τόλμησαν να ξεκινήσουν γνωρίζοντας τι θα συναντούσαν. Άλλωστε για να πας εκεί θα χρειαστείς εμπειρία αρκετή. Γνώσεις προσανατολισμού και ευχέρειας αυτόνομης κίνησης σε ορεινό περιβάλλον θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητες. Ο αγώνας παρότι κινείται στο σηματοδοτημένο Εθνικό μονοπάτι Penine Way, στην ραχοκοκαλιά (εξ’ ου και το “Spine”) της Βρετανίας μέχρι την Σκωτία, μην περιμένετε γαζωμένα δέντρα με κορδέλες. Η διοργάνωση δεν έχει παρέμβει πουθενά και σε κανένα σημείο στην ήδη υπάρχουσα σηματοδότηση οπότε θα πρέπει να φροντίσετε ή να ξέρετε να διαβάζετε χάρτη ή να έχετε το πεζοπορικό GPS χειρός φορτισμένο συνέχεια. Το πανάκριβο ρολόι χειρός σας δεν θα σας χρειαστεί εκτός αν θέλετε να κοιτάτε την ώρα…

Όχι, δεν είναι κάποιος επιστημονικός σταθμός στην Ανταρκτική αλλά το καταφύγιο ανάγκης Cross Fell Summit Shelter στη διαδρομή του αγώνα ...

Ο αγώνας ο οποίος ξεκίνησε την Κυριακή 12 Ιανουαρίου όμως δεν έχει τελειώσει αφού το όριο φτάνει τις 168 ώρες ενώ τουλάχιστον οι καιρικές συνθήκες έχουν βελτιωθεί. Ο Ιρλανδός Eon Keith, προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ αγώνα πριν η Jasmin Paris του το «κλέψει» είναι αυτός που αναμένεται να περάσει 2^ος την λυτρωτική γραμμή του τερματισμού. Είχε χρειαστεί η εγκατάλειψη της τραγικής πλέον φιγούρας του αγώνα, του Ισπανού Eugeni Roselo μετά από 198 μίλια, ο οποίος και πέρυσι είχε αναγκαστεί να σταματήσει 6 μόλις χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Χρειάστηκε επίσης και η εγκατάλειψη του Βρετανού Jayson Cayvill μετά από 240 μίλια ο οποίος καταδίωκε τον Kelly για μερόνυχτα.

Στις γυναίκες η έμπειρη βρετανίδα Sabrina Verjee η οποία γνωρίζει την διαδρομή αφού νίκησε στην καλοκαιρινή έκδοσή του, τον MONTANE® Spine® Flare, βρίσκεται λίγες ώρες πριν από μια σπουδαία νίκη ενώ συνεχίζουν ακόμη συνολικά 9 γενναίες κυρίες.

Παρότι οι συνθήκες καταμεσής του βρετανικού χειμώνα είναι ακραίες, η ασφάλεια των αθλητών είναι αδιαπραγμάτευτη. Μέσα στο πακέτο συμμετοχής περιλαμβάνεται προφανώς και ένα GPS tracker για την ακριβής παρακολούθηση της κίνησης του αθλητή και την έγκαιρη αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων. Η Ομάδα Διάσωσης που καλείται να επιμεληθεί την ασφάλεια των αθλητών είναι από τις πλέον έμπειρες στην Βρετανία και έχει διάσπαρτα μέλη της σε όλη την διαδρομή. Και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά η διοργάνωση φροντίζει να διεξάγει και αγώνα ειδικά για μέλη Ομάδων Διάσωσης από την Αγγλία, την Σκωτία και την Ουαλία τις ίδιες μέρες με τον έτερο μεγάλο αγώνα, μικρότερης απόστασης. Τι καλύτερο από το να δεις από «μέσα» τι είναι αυτό που έχεις να αντιμετωπίσεις?

Ο υποχρεωτικός εξοπλισμός ο οποίος φτάνει τις δύο σελίδες και στην καλύτερη περίπτωση φτάνει τα 8 κιλά στην πλάτη δεν είναι διακοσμητικός αφού οι συνθήκες το επιβάλλουν. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει υπνόσακο, υπόστρωμα, spikes, γκαζάκι για μαγείρεμα ή ζέσταμα νερού και bivy shelter. Στην διαδρομή υπάρχουν μόνο 5 σταθμοί ανεφοδιασμού και ύπνου κάτι που καταλαβαίνετε τι σημαίνει. Πολύ κουβάλημα για πολλές ώρες. Το σωτήριο drop bag ακολουθεί τους αθλητές από σταθμό σε σταθμό κάτι που αποτελεί πρόκληση ακόμη και για τους διοργανωτές μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι εξίσου – αν όχι πολύ περισσότερο - υποχρεωτικό: Την εμπειρία σε αντίστοιχες καταστάσεις και συνθήκες. Όταν βρεθείτε μόνοι σας μέσα στη νύχτα με το χιόνι να σας μαστιγώνει, την ομίχλη να φτιάχνει έναν αδιαπέραστο τοίχο και να πρέπει να βρείτε την σωστή πορεία αφού μονοπάτι δεν υπάρχει πουθενά, θα καταλάβετε τι εννοούμε…

Όλοι οι γνωστοί κανονισμοί αγώνων πάνε περίπατο, είναι άχρηστοι. Εδώ ισχύει μόνο ένας. Η επιβίωση

«Ο Spine Race γεννήθηκε όχι μόνο από την επιθυμία μας να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε για τις ικανότητές μας ως ultra races αλλά και για να δοκιμάσουμε τις «εξερευνητικές» ικανότητες της ολοένα και μεγαλύτερης κοινότητας αυτού του είδους των αγώνων. Παρακολουθούσαμε χρόνια όλη την τάση διόγκωσης του φαινομένου και θέλαμε να δώσουμε στο κοινό κάτι εντελώς διαφορετικό, σε άλλο επίπεδο» αναφέρει ο τεχνικός διευθυντής του αγώνα Scott Gilmour ο οποίος είναι εξειδικευμένος στα … polar logistics. Σε ελεύθερη μετάφραση ο άνθρωπος αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει και να επιμεληθεί αποστολές σε πολικά περιβάλλοντα. Κανείς λιγότερο έμπειρος δεν θα μπορούσε να επιμεληθεί έναν τέτοιον αγώνα… «Έτσι λοιπόν αυτό που κάναμε είναι να προσθέσουμε στρώματα δυσκολίας σε μία καταπληκτική διαδρομή όπως είναι το Εθνικό Μονοπάτι Pennine Way. Καταρχάς αποφασίσαμε ότι ο αγώνας δεν θα ήταν πολυήμερος (εταπ) αλλά κανονικός ultra, και σαν κερασάκι στην τούρτα ο σκοπός μας ήταν να τον διοργανώσουμε … στην καρδιά του χειμώνα. Ξέραμε ότι έτσι θα προσελκύαμε λίγους μεν, αλλά σκληροτράχηλους αθλητές. Όλοι οι γνωστοί κανονισμοί αγώνων πάνε περίπατο, είναι άχρηστοι. Εδώ ισχύει μόνο ένας. Η επιβίωση»

Ο αγώνας δικαιολογημένα δεν έχει και δεν μπορεί να έχει την απήχηση άλλων αγώνων παρόμοιων αποστάσεων όπως για παράδειγμα ο Tor Des Geants. Ξεκίνησε το 2012 με 11 συμμετοχές και 3 τερματισμούς, φέτος όμως στις λίστες του φιγουράρουν περισσότεροι από 100 τολμηροί αθλητές! Το να «μπεις» στον αγώνα δεν είναι κάτι απλό. Θα πρέπει να αποδείξεις με διάφορους τρόπους ότι είσαι ικανός να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες του καθώς ένας «απλός» τερματισμός σε κάποιον αγώνα υπεραπόστασης δεν αρκεί. Κι ας λέγεται Tor des Geants, Fellsman, UTMB, Lakeland 100… Κάθε αίτηση εξετάζεται προσεκτικά μία προς μία και αν χρειαστεί θα σας ζητηθούν επιπλέον πληροφορίες ή αποδείξεις για την εμπειρία σας.

Η διοργάνωση προσφέρει τρεις διαφορετικές επιλογές:

• The Montane Spine Race – 420 χιλιόμετρα από το Edale στο Kirk Yetholm. Θετική υψομετρική 13.135, αρνητική υψομετρική 13.255μ. Όριο έγκυρου τερματισμού οι 168 ώρες.
• The Montane Spine Challenger – «Μικρότερος» και «γρηγορότερος» αλλά το ίδιο σκληρός. 172 χιλιόμετρα και 5.637μ θετική υψομετρική. Χρονικό όριο οι 60 ώρες.
• The Montane Spine MRT Challenge – ίδιος ακριβώς με τον Spine Challenger αλλά όπως προαναφέραμε μόνο για μέλη Ομάδων Διάσωσης! 

Τα τελευταία χρόνια η διοργάνωση αποφάσισε να επεκταθεί και να δώσει την ευκαιρία σε όσους θέλουν να δουν την διαδρομή μέσα από ένα αγωνιστικό γεγονός, να την δουν το καλοκαίρι. Έτσι προσφέρουν το ίδιο σετ αγώνων με την ονομασία Montane Spine Fusion και Montane Spine Flare οι οποίοι διεξάγονται τέλη Ιουλίου. 

Για περισσότερες ενδιαφέρουσες πληροφορίες απευθυνθείτε στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης στο http://thespinerace.com/ ενώ μπορείτε να δείτε ζωντανά την εξέλιξη του αγώνα στο https://live.thespinerace.com/