[Advendure]: Μαριαλένα, ας ξεκινήσουμε με κάποιες πληροφορίες για σένα, ώστε να σε γνωρίσει καλύτερα η κοινότητα του ορεινού τρεξίματος. Από που κατάγεσαι, που κατοικείς, με τι ασχολείσαι επαγγελματικά και φυσικά πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό.

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Είμαι νησιώτισσα, από την Βόρεια Εύβοια, όμως από το 2012 κατοικώ στη Θεσσαλονίκη. Είμαι εκπαιδευτικός, διορισμένη στη Γενική Αγωγή. Ταυτόχρονα με την πρωινή δουλειά μου, τα απογεύματα διδάσκω στο Προπτυχιακό Τμήμα της Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Δουλεύω σε Ερευνητικά Προγράμματα στο Πανεπιστήμιο και τελειώνω τις διδακτορικές σπουδές μου στον κλάδο της Ειδικής Αγωγής. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου εργασιομανή. Χαίρομαι να δουλεύω και αγαπώ ό,τι κάνω. 

Σχετικά με την ενασχόληση μου με τον αθλητισμό, μπορώ να πω ότι το “τρέξιμο” μάλλον είναι η ζωή μου, και ας μην ήταν πάντα τρέξιμο στο στάδιο. 

Οι δύο γονείς μου αεικίνητοι και ακούραστοι, με αθλητική παιδεία. Ο,τι είμαι, ότι έχω καταφέρει, ό,τι ονειρεύομαι και προσπαθώ το χρωστάω στην οικογένειά μου. Τεσσάρων χρονών άρχισα ενόργανη, μετά τέννις, μπάσκετ, όλα ταυτόχρονα. Ήμουν στην Τετάρτη όταν ανακάλυψα το ταλέντο μου στο τρέξιμο, μετά από έναν αγώνα 1000 μέτρων που κάναμε στο σχολείο. Έτσι ακολούθησε μια επταετία γεμάτη με στίβο. 600 μέτρα, 60 αλλά και 80 μέτρα με εμπόδια, μήκος. Σε όλα ήμουν καλή. Έτρεχα σε αγώνες τοπικούς αλλά και πανευβοικούς. Είχα συμμετάσχει σε τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα. 

Δε θα ξεχάσω ποτέ τον πατέρα μου τα Σαββατοκύριακα να κάνει μια διαδρομή δύο ωρών σε δύσκολο δρόμο γεμάτο στροφές για να με πάει στη Χαλκίδα στην προπονήτρια μου. Τις καθημερινές πρώτα διάβαζα και το βράδυ όταν τελείωνα τα μαθήματα πολλές φορές 10 η ώρα και πιο αργά με πήγαινε στο γήπεδο να με περιμένει με αναμμένα τα φώτα από το αμάξι για να βλέπω. 

[Advendure]: Με το ορεινό τρέξιμο βλέπουμε ότι ασχολείσαι αγωνιστικά περίπου τρία χρόνια. Τι σε τράβηξε σε αυτό και τι σημαίνει το ορεινό τρέξιμο για σένα, αφού τρέχεις παράλληλα και σε αγώνες τρεξίματος στην άσφαλτο. Έχεις κάποια προτίμηση σε κάποια από τις δυο κατηγορίες;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Η λέξη αγωνιστικά δεν ταιριάζει σε αυτό που κάνω. Ξεκίνησα να τρέχω για να αποφορτίσω τον εαυτό μου. Δεν είχα κάποιο πρόγραμμα προπόνησης, ούτε και στόχο. Τις καθημερινές που δεν είχα πολύ χρόνο πήγαινα στο γήπεδο που είναι δίπλα στο σπίτι μου και τα σαββατοκύριακα που ήμουν πιο χαλαρή έκανα εκδρομές με τρεξιμοπερπατήματα σε κοντινά βουνά. Ο αγώνας είναι για εμένα μια γιορτή, ένα ταξίδι, μια εκδρομή, μέσω της οποίας γνωρίζω κόσμο, αλλά και μέρη. 

Στην ερώτηση σου αν έχω προτίμηση σε άσφαλτο ή βουνό, νομίζω πως όχι, δεν έχω. Τα αγαπώ και τα δύο για αυτό και τα κάνω και τα δύο. Έτσι δεν βαριέμαι κιόλας. 

[Advendure]: Είσαι σχετικά καινούργια στο αγωνιστικό ορεινό τρέξιμο και έχεις ήδη καταφέρει να είσαι συχνά στο βάθρο σημαντικών αγώνων, όπως ο Olympus Marathon και το Zagori Mountain Running πριν λίγες ημέρες. Πώς ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες και πως εξελίχτηκε μέσα σου το αγωνιστικό πνεύμα ώστε να φτάσεις σε πολύ καλές επιδόσεις και θέσεις στους αγώνες.

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Οι πρώτες μου εμπειρίες, η αρχή όλων… Συγκλονισμένη από το θάνατο της μητέρας μου, έκανα σκέψεις για τη ζωή, για το συνεχόμενο αγώνα της καθημερινότητας, της επιβίωσης για την αξία της υπομονής. Αυτές μου οι σκέψεις συνδυάστηκαν με τη γνωριμία μου με έναν μαραθωνοδρόμο. Έδεσαν κάπως μεσα στο μυαλό μου όλα μαζί και με οδήγησαν να αναρωτηθώ αν ο μαραθώνιος σημαίνει δύναμη, υπομονή, αν σημαίνει αυτό το δεν τα παρατάω, μήπως έπρεπε και εγω να τερματίσω έναν μαραθώνιο; 

Έτσι πήρα την απόφαση να τρέξω δύο μαραθωνίους την ίδια χρονιά. Έναν μαραθώνιο ασφάλτινο και διάλεξα της Αθήνας και ενα μαραθώνιο βουνού και διάλεξα του Ολύμπου. Δεν έτρεχα καθόλου όταν πήρα αυτή την απόφαση. Ήταν η τρέλα της στιγμής και της άγνοιας. Δεν είχα αξιώσεις ότι θα έκανα κάποια καλή επίδοση, στόχος ήταν μόνο ο τερματισμός.

Προσπαθώ να μην ξεχνάω πως ξεκίνησα. Είχα κάνει δύο σπουδαίους τερματισμούς τότε, το Νοέμβρη του 2021 τον Μαραθώνιο Αθήνας σε χρόνο 3:27 και τον Ιούνιο το Μαραθώνιο του Ολύμπου σε 7:02. 

Οι θέσεις και οι επιδόσεις έρχονται χωρίς να τις επιδιώκω, χωρίς να είναι αυτοσκοπός. Εγώ απλά τρέχω!

[Advendure]: Έκανες μια εξαιρετική εμφάνιση και επίδοση πριν ένα μήνα περίπου στον εμβληματικό Olympus Marathon! Πώς αισθάνθηκες κατακτώντας την τρίτη θέση σε έναν τόσο ανταγωνιστικό και απαιτητικό αγώνα; Πως ήταν ο αγώνας σου σαν διακύμανση προσπάθειας και συναισθημάτων.

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Είμαι χαρούμενη για κάθε μέρα και για κάθε αγώνα. Πραγματικά φέτος ήταν μια χρονιά που λαχταρούσα να τρέξω, με το τρέξιμο στο μυαλο μου να σημαίνει ζωή. Προσπάθησα να βρω τα πατήματα μου και να συνδυάσω τη δύσκολη καθημερινότητα με το χόμπι μου. Το ταξίδι προς τη δουλειά μου απο Θεσσαλονίκη στην Καβάλα με την πολύωρη οδήγηση με εξαντλούσε. Αμέσως μετά τη δουλειά ακολουθούσε το πανεπιστήμιο με αποτέλεσμα ο χρόνος και οι αντοχές μου για προπόνηση να είναι πολύ περιορισμένες. Αυτή η προσπάθεια μου να τα συνδυάσω όλα και το γεγονός ότι τα κατάφερνα όλα με έκανε πολύ περήφανη. 

Στον Όλυμπο μπήκα στον αγώνα και είπα θέλω να τερματίσω γερή, χαμογελαστή, να μην πάθω κάτι. Μόνο αυτά σκεφτόμουν και έκανα προσευχή. Είχα κάνει κάποια λάθη στην τροφοδοσία μου και για πάρα πολλά χιλιόμετρα, ήμουν χωρίς μαγνήσια και ηλεκτρολύτες. Τα κατάφερα όμως και το γεγονός ότι αντιμετώπιζα δυσκολίες στο δρόμο αλλά παρόλα αυτά τερμάτισα, έδωσε για εμένα μεγαλύτερη αξία στον τερματισμό μου. 

[Advendure]: 6:00:44 στον Olympus Marathon φέτος και 3:00:46 στον Αυθεντικό Μαραθώνιο το 2022. 44 & 46 δευτερόλεπτα για το σπάσιμο του πεντάωρου και του τρίωρου, που είναι θα λέγαμε ένα ψυχολογικό κατώφλι για τους δυνατούς αθλητές σε αυτούς τους αγώνες. Πως το διαχειρίστηκες ψυχολογικά στις δυο περιπτώσεις; Τελικά όλα αυτά είναι νούμερα και παιχνίδια του μυαλού τα οποία σε πεισμώνουν για να επανέλθεις; Άλλωστε μιλάμε για ελάχιστα δευτερόλεπτα σε μια προσπάθεια ωρών!

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Δεν ξέρω να σου πω πολλά για επιδόσεις. Δεν είμαι επαγγελματίας αθλήτρια. Φαντάζομαι ότι σε κάθε αγώνα, πολλά θα μπορούσαν να συμβούν αλλιώς. 44 δευτερολεπτα….. 46 δευτερόλεπτα. Όλα μέσα στο πρόγραμμα και μέσα στη ζωή είναι. 

Έτρεξα στην Αθήνα χωρίς να έχω προπονητή, με αυτοσχέδιες προπονήσεις. Κάποια στιγμή που έφτασα με χαμόγελο και ωραία διάθεση στο Καλλιμάρμαρο, μου λέει κάποιος στον τερματισμό κρίμα έχασες το 3ωρο για λίγα δευτερόλεπτα. Άρχισα να κλαίω τότε, τι πείραζε που έχασα το 3ωρο για τα δευτερόλεπτα αυτα; Αυτά τα δευτερόλεπτα μειώνουν την αξία της προσπάθειάς μου; Αυτά τα δευτερόλεπτα αλλάζουν κάτι; 

Για τον αγώνα μου στον Όλυμπο φέτος θα σου πω ότι δήλωσα τον αγωνα ένα μήνα πριν, χωρίς να είναι αγώνας στόχος μου. Μέχρι το Μάρτιο φαντάσου προετοιμαζόμουν να τρέξω τον ημιμαραθώνιο της Αθήνας, αλλά κόλλησα μια γρίπη και έχασα τον αγώνα. Τότε αποφάσισα να κάνω στροφή στο βουνό. Ήξερα πως δεν είχα μεγάλο διάστημα για να προετοιμαστώ αλλά είπα πήγαινε να τρέξεις να το χαρείς. Τώρα που μπορείς! Τους χάρηκα όλους τους αγώνες μου και τους έζησα με την ψυχή μου, ανεξάρτητα από χρόνους!

[Advendure]: Ξεκίνησες το αγωνιστικό τρέξιμο με δικά σου αυτοσχέδια προγράμματα, αλλά πλέον ανήκεις στην ομάδα της Kasimis Training. Πώς έχουν αλλάξει οι προπονήσεις σου και τι διαφορές βλέπεις στις επιδόσεις σου;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Επειδή το τρέξιμο για εμένα είναι χόμπι, είναι διασκέδαση, θα ήθελα να μην έχει καμία δέσμευση, καμία υποχρέωση, να βγαίνει φυσικά με ελευθερία και αυτοσχεδιασμό. Δεν έχει αλλάξει αυτή η άποψή μου, παρόλα αυτά η πιεστική καθημερινότητα της δουλειάς μου σε αντιδιαστολή με την ακρότητα και αυστηρότητα των δικών μου προπονητικών προγραμμάτων μου δημιουργήσαν φόβο για την υγεία μου. Αυτός ο φόβος με οδήγησε στο να ζητήσω προπονητική βοήθεια.

Όταν μίλησα με το Δημήτρη, αυτό που ζήτησα ήταν να έχω ένα πρόγραμμα με το οποίο θα μπορώ να τρέχω με ασφάλεια, να μπορώ να συνδυάζω το τρέξιμο με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου και να έχω υγεία. 

Αυτό που έχει αλλάξει νομίζω είναι ότι κάνω λιγότερα χιλιόμετρα πλέον… σχεδόν τα μισά από ότι έκανα όταν έβγαζα δικό μου πρόγραμμα. Ο Δημήτρης πάντα με συμβουλεύει και με κρατάει από την τάση μου να δουλεύω πολύ, δίνει μεγάλη σημασία στο να είμαι ξεκούραστη. 

[Advendure]: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αγώνας και ποιο είναι το αγαπημένο σου βουνό για τρέξιμο; Τι κάνει αυτούς τους αγώνες και τα μέρη τόσο ξεχωριστά για σένα;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Αγαπώ πολλούς αγώνες, λατρεύω να γνωρίζω διαφορετικά μέρη και βουνά, μα και τους ανθρώπους των αγώνων, ντόπιους, άτομα της διοργάνωσης, εθελοντές. Δεν σου κρύβω πως έχω μια αδυναμία στους μικρούς αγώνες, σε χωριουδάκια που ίσως δεν πήγαινες ποτέ αν δεν ήταν ο αγώνας και στους αγώνες που γίνονται στα νησιά μας. Προσπαθώ να τους στηρίζω. Θα σου αναφέρω το Grammos Mountain Run στο γραφικό Πληκάτι, τo Grammos Alpine Skyrace στην Ιστορικη Γράμμουστα, τους αγώνες Rock and Trail Running και Κlapados Trail στη Μυτιλήνη, τον Ημιμαραθώνιο της Χιου, το 10αρι στα Πλάγια της Ικαρίας!

Συνήθιζα να λέω ότι το αγαπημένο μου βουνό είναι ο Όλυμπος, μα πλέον στην καρδιά μου έχω και το Σειχ Σου, που θα μπορούσα να αποκαλέσω το βουνό μου. Μπορεί να μην εχει πολλά υψομετρικά η τεχνικό τερέν αλλά είναι δίπλα μου, μου προσφέρει τη διαφυγή από τους καθημερινούς ρυθμούς, τη φύση αλλά και μια επιλογή για οικονομική προπόνηση. Δεν θα μπορούσα να μην νιώθω ευλογία για αυτό.

[Advendure]: Πες μας για τη συνεργασία σου με την Kilpi Sport. Τι σου αρέσει περισσότερο στα ρούχα τους και ποια είναι τα αγαπημένα σου για αγώνες και προπονήσεις; θα ήθελες να αναφερθείς σε ανθρώπους και χορηγούς που σε βοηθούν στο κομμάτι των προπονήσεων, των αγώνων και της αποκατάστασης;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Όλα ξεκίνησαν στην Καστοριά, έτρεχα σε έναν νυχτερινό ορεινό αγώνα στη δρακόλιμνη Γράμμουστα, όταν ξαφνικά αρχίζει έντονη βροχή και μην έχοντας κατάλληλο εξοπλισμό μαζί μου, φόρεσα το μπλουζάκι που μας έδωσαν δώρο στον αγώνα. Ήταν το DIMARO της Kilpi. Τρομερό. Tέτοια ποιότητα σε υλικό ρούχου δεν είχα ξαναφορέσει. Ταυτόχρονα στυλάτο με απίστευτη εφαρμογή. Έπιασα το διοργανωτή τον Νικόλα Μερτζανίδη και ρώτησα από που πήρε το μπλουζάκι και εκείνος με έφερε σε επαφή με το κατάστημα του Skibill. Ο Βασίλης, ο Μίλτος και η Ευγενία, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας με στήριξαν. Δύο χρόνια μετά, η υποστήριξη και η αγάπη που μου έδειξαν ήρθε και συνδυάστηκε με την συνεργασια μου με την Kilpi Global.

Λατρεύω τα ρούχα της Kilpi γιατί προσφέρουν άνεση, τεχνικότητα, εξειδίκευση και στυλ, σε φυσιολογικές τιμές. 

Θα ξεκινήσω με το χειμερινό εξοπλισμό της που θεωρώ ότι είναι ασυναγώνιστος, τα αδιαβροχα, τα αντιανεμικά, ζακέτες, κολάν και παντελόνια είναι κορυφαία. Ξεχωρίζω το Hurricane, Memphis, Ligano και Heyes.

Από τα καλοκαιρινά έχω αγαπήσει τις φούστες Titicaca, που δεν τις βγάζω από πάνω μου. Τα αγωνιστικά μου ρούχα σορτς, αμάνικα μπλουζάκια και μπουστάκι, τα Bergen, Lapina, Sien, Rinta και φυσικά πάντα έχω μαζί μου το αντιανεμικό Anori και το γιλέκο Flow, γιατί ο καιρός αλλάζει απότομα στα μεγάλα υψόμετρα. 

Αυτή η ερώτηση για τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει με συγκινεί πολύ, γιατί με κάνει να συνειδητοποιώ πόση αγάπη, στήριξη και εμπιστοσύνη έχω λάβει. 

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σταθεί δίπλα μου σαν βράχος, σαν σταθερά σε όλη την προσπάθεια μου όπως ο Κων/νος Πανταζής και ο Θάνος Κούτος. 

θα κάνω ξεχωριστή αναφορά στο γιατρό μου τoν Κώστα τον Τσιαντζή ο οποίος είναι δίπλα μου από τα πρώτα μου βήματα και φυσικά τον φυσικοθεραπευτή μου τον Άγγελο το Σιπητάνο. 

Δεν μπορώ να μην αναφέρω για τη χρονιά που εργαζόμουν στην Καβάλα τον φυσικοθεραπευτη μου εκεί τον Βαλάντη τον Νικηφορίδη αλλά και τη Δέσποινα τη Χατζησάββα που με αγκάλιασε και με βοήθησε σαν να ήμουν παιδί της.

Το Χρήστο Παλάσκα της εταιρίας CP Athletes Supplement Nutrition με τα προϊόντα διατροφής, τροφοδοσίας, αλλά και τις συμβουλές για την ορθή χρήση αυτών.

Θα συνεχίσω με το Λεωνιδα Χατζηαντωνίου τον άνθρωπο πίσω από την εταιρία Geoplan με Έλληνες επιστήμονες που αναπτύσουν εξειδικευμένα συμπληρώματα διατροφής, με πρωτότυπους συνδυασμούς στοιχείων. Το Fortius Mag με μαγνήσιο και ρεσβερατρόλη, το Fortius Pro με βιταμίνη c, ψευδάργυρο και προβιοτικά. 

Φυσικά την ομαδα της Kilpi, τον πατέρα μου και τον Δημήτρη τον Κασίμη.

Δε θα ξεχάσω τη βοήθεια του Χρόνη του Δρούγια του ορθοπεδικού, τον οποίο δεν θα σταματησω να μνημονεύω για τη συμβολή και τα λόγια του σε μια κρίσιμη περίοδο για εμένα.  

[Advendure]: Είδαμε ότι χρησιμοποιείς τον βελονισμό για την αποθεραπεία σου μετά τους αγώνες, κάτι που δεν είναι διαδεδομένο, στη χώρα μας τουλάχιστον; Πόσο σημαντικό είναι για σένα στην αποκατάσταση και στη γενικότερη φυσική σου κατάσταση;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Ο φυσικοθεραπευτής μου, ο Άγγελος Σιπητάνος, είναι εξειδικευμένος στον Βιοιατρικό βελονισμό. Χρησιμοποιώ το βελονισμό όχι μόνο μετά τους αγώνες αλλά σε εβδομαδιαία βάση, σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας μου. Ο βελονισμός επιταχύνει την αποκατάσταση μετά από μια δύσκολη προπόνηση και μειώνει το αίσθημα του πόνου. Ταυτόχρονα μειώνει το στρες, βελτιώνει την αναπνευστική λειτουργία και την αιματική ροή με αποτέλεσμα την βελτίωση της απόδοσης σε δύσκολους αγώνες και προπονήσεις. 

[Advendure]: Αν δεν κάνουμε λάθος, είσαι δασκάλα. Πώς συνδυάζεις την αθλητική σου καριέρα με την επαγγελματική σου ιδιότητα; Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι προκλήσεις και πώς τις αντιμετωπίζεις; Υπάρχει κάτι (ιδέα, κατάσταση, έμπνευση) που να μεταφέρεις από το ένα στο άλλο; Πώς ισορροπείς όλες αυτές τις δραστηριότητες στη ζωή σου;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Μαζί με τα παιδιά γίνεσαι καλύτερος κάθε μέρα. Κάθε μέρα σκέφτεσαι το τι πρότυπο τους δίνεις, το αν θα μπορέσεις να βάλεις ένα λιθαράκι στην προσωπικότητά τους. Καθημερινά όλοι δίνουμε έναν αγώνα και οι συνθήκες δεν είναι πάντα ιδανικές αλλά προσπαθούμε. Είναι δύσκολο να τα συνδυάζεις όλα και να δίνεις το 100% σου κάθε μέρα. Αλλά με θέληση και προσπάθεια ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει τα πάντα. 

[Advendure]: Υπάρχει κάποιο moto ή έκφραση που σε συνοδεύει στη ζωή σου;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Λέω πολλές εκφράσεις…. Σε αυτή τη ζωή θα κουραστούμε, αλλά θα έχουμε μια αιωνιότητα για να ξεκουραζόμαστε. Ό,τι και να γίνει, θα βρω τον τρόπο, θα δουλέψω και δε θα πεινάσω, Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τη σημερινή μέρα, Θυμήσου ποιά είσαι, o επιμένων νικά.

[Advendure]: Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου για φέτος και το μέλλον όσο αφορά το ορεινό τρέξιμο; Έχεις κάποιον συγκεκριμένο αγώνα στην Ελλάδα ή το εξωτερικό που ονειρεύεσαι να συμμετάσχεις;

[Μαριαλένα Μπαρούτη]: Μετά τον αγώνα μου στο Ζagori Mountain Running, ο επόμενος στόχος πρόκειται να είναι ασφάλτινος, θα τρέξω στο Μαραθώνιο Αθηνών.

Στο ορεινό τρέξιμο έχω ήδη ονειρευτεί τα μέρη και τους αγώνες συγκεκριμένα που θα ήθελα να συμμετάσχω και ελπίζω ότι αν σταθώ τυχερή στην αναζήτηση χορηγών που θα ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν αυτή την προσπάθειά μου, τα όνειρά μου θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Έχω επιλέξει δύο διεθνείς αγώνες για να εκπροσωπήσω τόσο την κοινότητα του ορεινού τρεξίματος όσο και την χώρα μας, το Tarawera Ultramarathon και το Ultra Trail Of Mount Fuji!

Δημήτρης Τρουπής