[Advendure]: Λίγες μόνο μέρες μετά την εξαιρετική σου εμφάνιση στο Rodopi Advendurun, όπου με επίδοση 30:54:00 όχι μόνο ανέβηκες στην πρώτη θέση του βάθρου των γυναικών αλλά πέτυχες και την 2η καλύτερη γυναικεία επίδοση στην ιστορία του αγώνα, μίλησε μας για την εξέλιξη της κούρσας, τις δυσκολίες που συνάντησες και την τακτική σου σε ένα τόσο σκληρό ultra-trail.

[Jo Μαντά]: Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο υφίσταται η δυνατότητα να αποτυπώσω όλα αυτά τα συναισθήματα που απορρέουν από το άγγιγμα των προσωπικών μου ορίων, και ακόμα παραπέρα στο συγκεκριμένο αγώνα. Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η προπόνηση του ίδιου του μυαλού μου όσον αφορά τη σωστή διαχείριση. Η φράση που ψυθίριζα συνεχώς: “Ήρεμα Τζο, οδηγός το σώμα και η καρδιά σου”. Υιοθέτησα έναν άνετο ρυθμό, μιλούσα με συναθλητές μου και όλα κυλούσαν βάση πλάνου! Άλλωστε έχω αποδείξει στον εαυτό μου ότι πάντα έχω δυνάμεις στο δεύτερο μισό του αγώνα. Δυστυχώς όμως προκύπτουν αστάθμητοι παράγοντες, κι έτσι όταν έφτασα στο σταθμό ελέγχου Πυραμίδα και ενημερώθηκα τι είχε συμβεί στους προπορευόμενους αθλητές..που κάποιοι αφαίρεσαν τη σήμανση και γύρω στα 10 άτομα χάθηκαν, εκνευρίστικα πολύ. Μα πώς είναι δυνατόν να βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των αθλητών? Και όταν στη συνέχεια χάθηκα κι εγώ δύο φορές, έχασα την ψυχραιμία μου, άνοιξα ρυθμό και έπαθα έντονο μυικό σπασμό και στους δύο πρόσθιους κνημιαίους με αποτέλεσμα από το 110Κ και μετά κάθε βήμα να αποτελεί ένα αργό βασανιστικό μαρτύριο όπου για πρώτη φορά έβλεπα και παραισθήσεις από τον πόνο!! Όμως το μυαλό είχε κλειδώσει και η ψυχή είχε φτάσει ήδη στον τερματισμό και στις κουδούνες με το πιο πλατύ μου χαμόγελο!

[Advendure]: Το Rodopi Advendurun είναι ο κατεξοχήν αγώνας των συναισθημάτων και των εικόνων. Τόσο το επίπεδο δυσκολίας, όσο και η μαγεία της φύσης στα δάση της Ροδόπης το προκαλούν αυτό. Δώσε μας μερικές δικές σου εικόνες και συναισθήματα που σου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό από την φετινή σου συμμετοχή και θα σε συνοδεύουν για πάντα.

[Jo Μαντά]: Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά ο συγκεκριμένος αγώνας αποτελείται από αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα και πολυποίκιλες εικόνες του δικού μου παραμυθιού. Βιώνω τον προσωπικό μου φανταστικό κόσμο με πρωταγωνιστή τη βουβή σιωπή της ψυχής μου. Βιώνω τον προσωπικό μου φανταστικό κόσμο με πρωταγωνιστή τη βουβή σιωπή της ψυχής μου.Προσπαθώ να αφουγκραστώ όλη αυτή την ενέργεια και μαγεία που εκπέμπει ο τόπος, ο οποίος με καλωσορίζει και με αγκαλιάζει σα δικό της παιδί, όπου μέσα από τη φιλοξενία του, έστω και για λίγες ώρες, μου χαρίζει απλόχερα την υπέρτατη αξία της απλότητας και της ομορφιάς που απορρέει απο αυτή, καθώς επίσης και πως όλα είναι σοφά πλασμένα με αγάπη. Συναισθήματα κάπως αλλοιωμένα στη σύγχρονη κοινωνία μας.

[Advendure]: Θυμάμαι μια συζήτηση που είχαμε σε έναν βραδινό σταθμό του Σπαρτάθλου την χρονιά που κάναμε support την Lizzie Hawker, το 2012. Λίγες μέρες μετά θα ανέβαινα για να τρέξω τον ROUT και εσύ για να τον παρακολουθήσεις για πρώτη φορά από μέσα, σαν support του Μιχάλη Στύλλα και της Rannelle McCoy. Φανταζόσουνα τότε ότι θα έφτανες μετά από 3 χρόνια όχι μόνο να συμμετέχεις, αλλά και να κάνεις μια τόσο εξαιρετική επίδοση;

[Jo Μαντά]: Ούτε κατά διάνοια! Όταν όμως έφτασα για πρώτη φορά στο δασικό χωριό ένιωσα να με ρουφά ο ίδιος ο τόπος. ...θα χαρίσεις στον εαυτό σου εμπειρίες που θα σε μεταμορφώσουν σε καλύτερο άνθρωπο ή ακόμα πιο σωστά σε ΑΝΘΡΩΠΟ...Διαισθανόμουν ότι εδώ θα βιώσω πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς επίσης έχω την αυτογνωσία πως αν βάλω κάτι στο μυαλό μου θα το πετύχω. Διακατέχομαι από αυτό το γυναικείο πείσμα!!! Αισθανόμουν πολύ έντονα τη χημεία και τη στενή σχέση που θα ακολουθούσε με τη Ροδόπη και τους ανθρώπους της. Έπεσα αμαχητί!! Υποσχέθηκα στη Τζο πως εδώ θα έρθεις και θα τρέξεις και θα χαρίσεις στον εαυτό σου εμπειρίες που θα σε μεταμορφώσουν σε καλύτερο άνθρωπο ή ακόμα πιο σωστά σε ΑΝΘΡΩΠΟ.

[Advendure]: Το 2013 είχες τερματίσει τον αγώνα με επίδοση 35:14:50, έχοντας τρέξει κάποιους μικρότερους αγώνες τα προηγούμενα 2 χρόνια. Το 2014 βελτίωσες την επίδοση σου κατά 1:45 και φέτος άλλες 2.5 ώρες! Ποια χρονιά σε δυσκόλεψε περισσότερο; Ποια σου άφησε το εντονότερο αποτύπωμα στην σκέψη σου και στην καρδιά σου;

[Jo Μαντά]: Αξιοσημείωτο είναι ότι άσχετα από το χρόνο και τις επιδόσεις, ο αγώνας αυτός κάθε χρόνο είναι μοναδικός και με εκπλήσσει σε όποια συμμετοχή μου. Κάθε φορά ανυπομονώ σαν παιδάκι να μπω στο βουνό και να ρουφήξω όλη αυτή την ενέργεια της φύσης, να ζήσω το δικό μου παραμύθι και να ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου σε κάθε μου βήμα. Φυσικά και αντιμετωπίζω δυσκολίες όπου με καρτερική υπομονή και επιμονή προσπαθώ να ξεπεράσω τα προσωπικά μου όρια και να καταλήξω με ένα τεράστιο χαμόγελο στον τερματισμό, χαρούμενη που κατάφερα να προσπεράσω τον “περσινό” μου εαυτό.

[Advendure]: Τέλος Μαΐου, τρέχεις στο Garmin Ziria Skyrace και φτάνεις στην κορυφή της χαράδρας της Φαρμακίλας μετά από 7 μόλις χιλιόμετρα με ισχυρούς πόνους στην μέση και εγκαταλείπεις τον αγώνα. Θυμάμαι πόση απογοήτευση έδειχνε το πρόσωπο σου τότε. Πέντε μήνες μετά κάνεις μια εκπληκτική εμφάνιση στην Ροδόπη. Εγώ θα το χαρακτήριζα ένα roller coaster συναισθημάτων και σωματικής κατάστασης, αλλά θα ήθελα να μας μιλήσεις για την φετινή χρονιά, τις δυσκολίες της, τον τρόπο που τις αντιμετώπισες, και τα συναισθήματα που βίωσες.

[Jo Μαντά]: Φέτος ήταν μια χρονιά έντονων αλλαγών στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Ξαφνικά βρέθηκα να εργάζομαι 12ωρα ορθοστασίας, αισθητή έλλειψη ύπνου καθώς και πολύ άγχος λόγω ευθυνών. Μέσα σε όλα αυτά και οι πολύωρες και σκληρές προπονήσεις. Φυσικά και η μετάβαση δεν ήταν και τόσο ομαλή. Με πρώτο αγώνα το Rodopi Challenge 50M, ξεκινά ο τραυματισμός στην οσφυική μοίρα. Δε βγαίνω από τον αγώνα και συνεχίζω τερματίζοντας σακατεμένη, γιατί απλά δεν ήθελα να σταματήσω να τρέχω στα μονοπάτια της Ροδόπης. Ακολουθεί Ζήρια, όπου φυσικά δεν ήμουν έτοιμη και αποφασίζω να διακόψω εν αναμονή του Salomon 4Trails race (4 stages). Αφοσιώθηκα στην αποκατάσταση αλλά και ενδυνάμωση της περιοχής έχοντας πείσμα και αποφασιστικότητα πως τίποτα δε θα με πάει πίσω παρά μόνο μπροστά. Σαφέστατα και υπήρξαν στιγμές απομόνωσης και έντονης στενοχώριας, αλλά λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε πως αν καθόμαστε και αποδεχόμαστε τις κακοτοπιές μας χωρίς μάχη, τίποτα απολύτως δε λαμβάνει χώρα και για αυτόν ακριβώς το λόγο έλαβα ΔΡΑΣΗ!

[Advendure]: Κανείς δεν είναι μόνος του. Πίσω από κάθε προσπάθεια, πόσο μάλλον τέτοιου μεγέθους και κλίμακας δυσκολίας, υπάρχουν άνθρωποι που συμπαραστάθηκαν και βοήθησαν. Μίλησε μας για αυτούς που σε βοήθησαν με κάθε τρόπο να εκπληρώσεις ένα όνειρο, όχι μόνο φέτος αλλά και από την αρχή της αθλητικής διαδρομής σου στο ορεινό τρέξιμο.

[Jo Μαντά]: Κατά τη διαδρομή μας πάντα βρίσκονται άνθρωποι που θα σε συμβουλέψουν και θα συντρέξουν μαζί σου σε κάποια προπόνηση. θα σταθώ όμως στο Μιχάλλη Στύλλα και στη μαμά Στύλλα. Μαθαίνοντας ότι είχε τρέξει τον ορειβατικό Ολύμπου και τερμάτισε με επιτυχία, είπα αφού μπορεί η μαμά..μπορείς κι εσύ Τζο! Και ο Μιχάλης με πρωτοέβαλε στα μονοπάτια του Ολύμπου και μου μετέδωσε την ίδια φλόγα που σιγοκαίει μέσα του σε συνδιασμό με την αγάπη και ταπεινότητα που τρέφει για όλο αυτό το μεγαλείο της δύναμης των βουνών. Το Μπάμπη Γκιριτζιώτη, που πάντα έβλεπε το κάτι παραπάνω σε εμένα και φυσικά την κατάλληλη στιγμή φρόντιζε να μου δίνει τις σωστές οδηγίες. Το Νίκο Ραπτόπουλο που δέχτηκε να συντρέξουμε στο πρώτο Rodopi Challenge 50M και που πραγματικά δεν ξέραμε πού και πώς πάμε!! Τον προπονητή αλλά και φίλο Δημήτρη Θεοδωρακάκο. Έναν άνθρωπο πρότυπο είτε αφορά την αθλητική του δραστηριότητα είτε την ανθρώπινή του υπόσταση. Πώς να μη θελήσεις να σκύβεις το κεφάλι και να δουλεύεις ακόμα πιο σκληρά no matter what! Επίσης, το δίδυμο διατροφολόγων Σταμάτη Μουρτάτο και Στάθη Βασιλείου που επιτέλους με έπεισαν να σταματήσω να τρέχω με “αναθυμιάσεις” και πως οφείλω να τρώω σωστά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα!! Τέλος, την αθλητρια και φιλη Μινα Συλαιου που καθε φορα μου θυμιζει πως οφειλω να πιστευω στον εαυτο μου και τη Medicore Hellas που φροντιζει το σημαντικοτερο οπλο μας..τα ποδια!!

[Advendure]: Από το 35:14:50 του 2013 και την ελάχιστη αγωνιστική εμπειρία, στο εξαιρετικό 30:54:00 φέτος. Ποιο είναι το μυστικό; Υπάρχει μυστικό;

[Jo Μαντά]: Μυστικό ε? Είμαι πολύ γερμανίδα στον τρόπο ζωής μου και όλα διεξάγονται βάση προγράμματος, πολύ σκληρή προπόνηση, πολλές φορές και διπλή προπόνηση και φυσικά πάντα βρίσκοντας χαρά μέσα από αυτό που κάνω. Το σημαντικότερο? Αγαπώ τη φύση και αναζητώ πολύτιμο χρόνο μέσα σε αυτή προσπαθώντας κάθε φορά να χαθώ στο σιωπηλό κόσμο της. Πώς να μη σε ανταμείψει το ίδιο το βουνό όταν το αγαπάς και το σέβεσαι με όλο σου το είναι..οφείλεις όμως να δουλέψεις πολύ σκληρά για να του το αποδείξεις!

[Advendure]: Έχεις τρέξει 3 φορές το Rodopi Challenge 50M και ισάριθμες το Rodopi Avendurun 100 miler. Τι είναι αυτό που σε τραβάει τόσο πολύ στην Ροδόπη, ώστε να την “επισκέπτεσαι” αγωνιστικά κάθε Άνοιξη και Φθινόπωρο;

[Jo Μαντά]: Είναι κάτι σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα! Ποτέ δε γνωρίζεις το πώς και το γιατί..απλά θέλεις να βρίσκεσαι εκεί, κοντά σε αυτό που έχεις ερωτευτεί..εκεί που το μυαλό και η καρδιά σου χορεύουν σε έντονους ρυθμούς αψηφώντας όποια λογική σκέψη δύναται να σε ταράξει. Ποιός δε θα ήθελε να “επισκέπτεται” ένα τέτοιο μέρος???

[Advendure]: Τι σε τραβάει στους αγώνες ultra-trail; Τι είναι αυτό που σε παρακινεί κάθε φορά να μπαίνεις σε τέτοιες πολύωρες και πολύ επίπονες προσπάθειες, που προσωπικά θα τις χαρακτήριζα αγώνες “αντοχής στην κακουχία και την μιζέρια”;

[Jo Μαντά]: Είχα την τύχη τον πρώτο χρόνο της ζωής μου να μεγαλώσω στη φάρμα της γιαγιάς μου, μέσα σε δάσος στην Αρχαία Ολυμπία. Από εκεί προφανώς έχω το μικρόβιο! Όλα μου τα καλοκαίρια, ερχόμενη από Γερμανία, τα περνούσα εκεί βοηθώντας σε όλες τις αγροτικές εργασίες, μαγειρεύοντας στη φωτιά, ζυμώνοντας φρέσκο ψωμί, αντλώντας νερό από το πηγάδι, τρέχοντας ανέμελη στα μονοπάτια χωρίς ρολόγια και βράδυ αποκαμωμένη πια να κάθομαι στο τζάκι με τον παππού και να εξιστορεί παραμύθια για στοιχειά και νεράιδες. ‘Ολα αυτά με έχουν στιγματίσει ως άνθρωπο και κάθε φορά που μπαίνω σε έναν τέτοιο αγώνα, ειδικότερα στο νυχτερινό κομμάτι, είμαι πάλι η Τζο παιδί που είχε την τύχη να μεγαλώσει με αγάπη στο δάσος. Για αυτό το λόγο δε μπορώ να συλλογίζομαι τους αγώνες ultra trail ως κακουχία και μιζέρια παρά μόνο ως παιδικές θύμησες.

[Advendure]: Με την επίδοση που πέτυχες έπιασες και το όριο για έναν άλλο πολύ δημοφιλή και εξαιρετικά δύσκολο αγώνα υπεραπόστασης - ασφάλτου αυτή την φορά - το Σπάρταθλον. Αρκετοί αθλητές του ορεινού τρεξίματος έχοντας το όριο από το Rodopi Advendurun δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στο Σπάρταθλον φέτος και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία . Υπάρχει καθόλου σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σου ή σε συγκινούν μόνο τα μονοπάτια στα βουνά;

[Jo Μαντά]: Το Σπάρταθλον αποτελεί μεγάλη πρόκληση για πολλούς αθλητές. Προσωπικά χαρακτηρίζομαι από δύο μεγάλα μειονεκτήματα που θα με οδηγούσαν σε μετωπική σύγκρουση! Με τρία μόνο χρόνια εντατικής προπόνησης κατεξοχήν σε βουνό, η άσφαλτος θα με καταπιεί από τα πρώτα της χιλιόμετρα, και δεύτερον δεν το έχω συλλάβει με το νου μου. Τι εννοώ? Δεν έχω ταξιδέψει εγκεφαλικά μέχρι τη δοξασμένη Σπάρτη. Πολλές φορές πριν τους αγώνες ονειρεύομαι ότι τρέχω π.χ στον ανηφορικό χωματόδρομο πριν το δασικό χωριό και χαμογελώ στον ύπνο μου! Όμως η ζωή μας έχει διδάξει πως όλα είναι εφικτά μακροπρόθεσμα, οπότε σίγουρα αφήνω ανοιχτό παραθυράκι για το μέλλον!

[Advendure]: Τελειώνουμε από εκεί που ξεκινάνε όλα, με τα όνειρα και τα σχέδια σου για το μέλλον. Μίλησε μας για τα πλάνα σου της επόμενης χρονιάς αλλά και για κάποιους μεγάλους στόχους που ίσως θα ήθελες να πραγματοποιήσεις τα επόμενα χρόνια.

[Jo Μαντά]: Τη δεδομένη χρονική στιγμή το σχέδιό μου είναι να αναπαυτώ και να σεβαστώ το σώμα μου που το “χτυπώ” αλύπητα! Πλάνα για ακόμα πιο σκληρή και μεθοδική προπόνηση είτε αφορά το σώμα είτε το πνεύμα. Και τα δύο χρήζουν απόλυτη αρμονία μεταξύ τους ώστε να επιτύχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα. Οι προσδοκίες μου είναι να ανταμώσω διαφορετικούς τόπους αλλά και να αγωνιστώ σε μεγαλύτερα υψόμετρα..Ως τότε όμως θα ακολουθήσω την αγαπημένη μου φράση: “Work hard in silence, let success be your noise”! Άλλωστε το ταξίδι μέχρι το στόχο αποτελεί την υπέρτατη ευτυχία.

Σε ευχαριστούμε πολύ!

Photo ©: Elpida Despiniadou, Theokondak Photography, Drossos Drosos 

Ερωτήσεις: Δ. Τρουπής
Επιμέλεια - Εισαγωγή: Τ.Τσογκαράκης