Κική Ισπαχανίδου, μια τυφλή μαραθωνοδρόμος στον Andros Trail Race 2018!

Photo copyright: Γιώργος Σπύρος Photo copyright: Γιώργος Σπύρος

Έτος 2011, Olympus Marathon και τρέχω αρκετά πιεσμένος χρονικά αφού πέρασα το καταφύγιο στην κορυφή σχεδόν οριακά. Στο  στενό μονοπάτι που διασχίζει τον μεγαλειώδη θρόνο του Δια, εκεί που ο γκρεμός χάσκει αριστερά σου, εκεί που η καρδιά κιοτεύει, θέλοντας να αλλάξει θέση, από τα αριστερά στα δεξιά, εκεί που  και το πιο σώφρον μυαλό βάζει το 4x4 μέχρι να διαβεί αυτό το αιωρούμενο τεντωμένο σχοινί, βλέπω ένα συναθλητή κυριολεκτικά να παραπαίει  ψάχνοντας απεγνωσμένα για στήριγμα, παρόλο που κρατάει μπατόν στα χέρια του.

- Τον φτάνω … είσαι καλά λεβέντη τον ρωτάω; Τι σου συμβαίνει; χρειάζεσαι βοήθεια; Ξέρεις είμαστε στο πιο δύσκολο σημείο του αγώνα!

- Σε ευχαριστώ  πολύ Ολύμπιε φίλε, απλά έχω υψοφοβία και ζαλίζομαι, δηλαδή για να ακριβολογήσουμε, σχεδόν δε βλέπω…

- Καλά ρε παλληκάρι, έχεις υψοφοβία και ήρθες εδώ πάνω ; Θα με τρελάνεις! Δεν πρέπει πρώτα να το ξεπεράσεις με κάποια θεραπεία και μετά να το τολμήσεις;

- Μα αυτό ακριβώς κάνω τώρα , την θεραπεία μου, μου απαντάει!

- Μένω έκπληκτος .. πως είναι δυνατόν, ποιος γιατρός σου υπέδειξε αυτόν τον τρόπο;

- Ναι, σίγουρα είναι ένας ριψοκίνδυνος τρόπος, μα για μένα είναι ο ένας και μοναδικός … να έρθεις σε κατά μέτωπο σύγκρουση με το φόβο σου, ή αυτός ή εγώ … και τώρα που ήρθες εσύ συνδρομέα μου, έχω τη  νίκη μου σίγουρη!

- Πες μου τι να κάνω για να σε βοηθήσω, τον ρωτάω…

- Άσε με να σε κρατάω, μπες αριστερά μου , στο μέρος της καρδιάς, να νιώθω ότι μεταξύ εμένα και του γκρεμού, υπάρχει ζωή .. μου λέει…

 

Τρέχουμε αγκαζέ, ο συνονόματος μου ο Δημήτρης έχει αφεθεί στον συνοδό του, είναι τουλάχιστον 1,85 και ιδιαίτερα σωματώδης, εγώ λεπτοκαμωμένος και με έλλειμμα δύναμης. Ένα απίθανο “ζευγάρι”  γοργοπατά στην κορυφή με ένα και μόνο σκοπό, να κατέβει τα καγκέλια, το μονοπάτι που ο Δίας σε στιγμές ερωτικού παροξυσμού υποσχέθηκε να ανοίξει για την θνητή ερωμένη του, αλλά θέλοντας να αποτρέψει τη φυγή της το έσπειρε με μυτερές πέτρες κάνοντας το αδιάβατο! Στο 25ο χιλιόμετρο ,η λύτρωση, το καταφύγιο, ο Δημήτρης αναγκάζεται να εγκαταλείψει, αποχαιρετώντας με μου σφίγγει το χέρι και μου λέει: Πήγαινε τόσο μακριά όσο εσύ μπορείς , και μετά πάρε ένα άλλο μονοπάτι.


Έτος 2012, μπαίνω στο γήπεδο της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα. Τη βλέπω να με περιμένει.Κάθεται σε ένα σκαλοπάτι κρατώντας το άσπρο σπαστό μπαστούνι ως πολύτιμο θησαυρό στην αγκαλιά της. Είναι φυσικό, αφού είναι τα μάτια της, γιατί η Κική, είναι εκ γενετής τυφλή! 

 

- Γεια, είμαι ο Δημήτρης ήρθα για την προπόνηση που είπαμε, της λέω.

- Καλώς ήρθες Δημήτρη, δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά μου δίνει που βρήκα συνοδό να τρέξουμε έξω, ξέρεις εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να τρέξω αλλά  στο σπίτι μου (ένα μικρό διαμέρισμα στον Περισσό , σε ένα δωματιάκι μια σταλιά) με ένα παλιό διάδρομο που έχω, καταλαβαίνεις, τώρα το καλοκαίρι με τη ζέστη η προπόνηση είναι σχεδόν αδύνατη , σε ευχαριστώ!


photo copyright: Γιώργος Αλεβυζάκης


Τρέχουμε στο στίβο, την κρατάω, όχι αγκαζέ, αλλά με ένα μικρό σχοινί που μετά από κάθε στροφή, μας  ενώνει όλο και περισσότερο … είναι απίστευτο  ακούω δυο καρδιές, την δική μου και της Κικής δια μέσω του σχοινιού … εκπληκτικό, αντλώ την έμφυτη καλοσύνη της και μια καταιγίδα αισιόδοξων σκέψεων με κατακλύζει!

 

Έτος 2014 και τρέχουμε στον Μαραθώνιο της Αθήνας, η Κική η τυφλή δρομέας συμμετέχει στον αγώνα και εγώ έχω την τεράστια τιμή  να είμαι αυτός που τις δίνει μια σταλιά φως για να επιτελέσει τον άθλο της, ενώ αυτή μου επιστρέφει έναν ήλιο τόσο φωτεινό που νικά κάθε νύχτα μου!

 

- Φτάνουμε στο 30ο χιλιόμετρο, στο Σταυρό … Δημήτρη τα πόδια μου , δεν τα νιώθω πια από τους πόνους!

- Δεν είναι πόνοι καλή μου, είναι επιφωνήματα θαυμασμού από το μυαλό σου που υποκλίνεται στη ψυχή σου, της αποκρίνομαι!

 

Φτάνουμε στο 39ο χιλιόμετρο και τρέχουμε ή μάλλον το παλεύουμε με κάτι που μοιάζει με τρέξιμο, δεξιά μας κόσμος  … κοιτάζω τα μάτια τους. Βλέπω μέσα σε κλάσματα δευτερόλεπτου  αρχικά την έκπληξη τους και μετά το θαύμα, το θαυμασμό τους για το επίτευγμα της!

 

Έλα  συναθλήτρια μου, τους ακούς, εσένα χειροκροτάνε. Σήμερα μας έδωσες να καταλάβουμε  ότι εσείς δεν είστε ΑΜΕΑ, άτομα με ειδικές ανάγκες , όπως ατυχώς σας ονόμασαν,  αλλά ΑΜΕΙ , ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ. Άγγελοι που έρχεσθε στη Γη “καμουφλαρισμένοι”, και δίνετε αφειδώς σε αυτούς που μπορούν να σας δουν αγάπη, στοργή, συγχώρεση, ελπίδα και την ικανότητα να δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου…

 

Είμαστε στο 42ο χιλιόμετρο, το στάδιο γιορτάζει, μια γιορτή αληθινά μεγάλη με τη την είσοδο σου Κική! Ναι, για πρώτη φορά αγκαλιάζει με τα ολόλευκα του μάρμαρα που λαμποκοπούν από το φως σου, την πρώτη τυφλή μαραθωνοδρόμο που τερματίζει σε Μαραθώνιο!

 

Τέλος Σεπτεμβρίου του 2018 η Κική θα συμμετάσχει στον αγώνα ορεινού τρεξίματος στην Άνδρο, το Andros Trail Race, με τυχερό συνοδό εμένα, κάνοντας πραγματικότητα την προτροπή του παλικαριού στον Όλυμπο: “πήγαινε τόσο μακριά όσο μπορείς, και μετά πάρε άλλο μονοπάτι”.

 

Είναι ένα τεράστιο τόλμημα, κάτι που φαίνεται αδύνατο .. μια τυφλή αθλήτρια στα μονοπάτια των βουνών, στο Andros Trail Race! Όμως το αδύνατο δεν ισχύει για τους Αγγέλους, ούτε γι αυτούς που μπορούν να τους βλέπουν …  

 

Υ.Γ  … Άπειρα ευχαριστώ από καρδιάς στο Advendure και στους διοργανωτές του Andros Trail Race, που με την υποστήριξη τους κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα! 

 

Δημήτρης Ραυτόπουλος

Photo ©: Γιώργος Σπύρος, Γιώργος Αλεβυζάκης, Runningnews.gr

Δημήτρης Ραυτόπουλος

Γεννήθηκα στον Πειραιά από νησιώτες γονείς. Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με τα βουνά ήταν κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο στρατό ως αλεξιπτωτιστής. 

Ένα από τα μεγάλα όνειρα - όραματα μου είναι να τρέξω σ´ όλα τα βουνά της Ελλάδας κ όχι μόνο. Πιστεύω ότι κάθε μέτρο που διανύει κανείς στο βουνό πρέπει να μετατρέπεται σε μεταδιδόμενη σοφία.

Οταν τρέχω στη φύση είμαι ένας άνθρωπος χωρίς ηλικία ή μάλλον ένας ιδρωμένος εικοσάρης που καταγράφει σαν Η/Υ κάθε εικόνα της, στιγμή της, ευωδία της κ  που έχει σαν στόχο - σκοπό να μεταδώσει αυτή τον οργασμό μεταξύ της φύσης κ της  ζωής, σε όποιον δέκτη - άνθρωπο είναι ανοικτός.

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ