O άλλος μας εαυτός...

Σημασία δεν έχει αν είσαι πρωταθλητής με επιδόσεις αλλά να βρίσκεις τον προσωπικό πρωταθλητή μέσα σου. Δε μπορώ να μιλήσω για επιδόσεις , δεν υπήρξα ποτέ πρώτος κάπου . Αυτό δε σημαίνει πως δεν προσπαθώ. Προσπαθώ καθημερινά για να βρω το προσωπικό μου όριο. Αυτό που ορίζει το δικό μου σώμα. Πολλοί αυτοί την περίοδο είστε εν μέσω προετοιμασίας. Άλλοι για τον ιστορικό αγώνα του Σπαρταθλου, άλλοι για να γευτείτε το παραμυθένιο αγώνα του ROUT, άλλοι για τον Μαραθώνιο της Αθήνας . Άλλοι έχετε ως στόχο μια συμμετοχή σε κάποιον ημιμαραθωνιο. Σιγουρα κάποιοι στερούνται περισσότερα, πονάνε περισσότερο, τρέχουν περισσότερο. Ωστόσο υπάρχει κάτι κοινό σε όλους. Ο αλλος εαυτός μας.

Ο άλλος μου εαυτός ξέρει να στερείται. Να σηκώνει το σώμα του το πρωι όταν άλλοι ακομη κοιμούνται και έξω είναι ακόμη βραδυ.

 

Ο άλλος μου εαυτός ξέρει να κάνει λάθη και να επωμίζεται τις ευθύνες με υπομονή . Ξερει να ξεχωρίζει την αδύναμη του μερα αλλά ταυτόχρονα να γνωρίζει και το κίνητρο που θα τον ωθήσει να βάλει τα παπούτσια για ακόμη μια φορά στα ταλαιπωρημένα του πόδια .

 

Ο άλλος μου εαυτός έχει γνωρίσει την ταπείνωση των αποστάσεων πανω στο σωμα αλλα και την δύναμη του μυαλού που κυριαρχεί πάνω στο πρώτο.

 

Ο άλλος μου εαυτός ξέρει να μοιράζεται με φιλους και οικογενεια τις λύπες μιας αποτυχίας αλλά και τις χαρές της επίτευξης ενός στόχου.

 

Ο άλλος μου εαυτός έχει μάθει να τραυματίζεται. Όχι μόνο στο σωμα αλλά και ψυχικά. Έχει μάθει όμως να επουλώνει πιο γρήγορα από άλλον αυτά τα τραύματα.

 

Ο αλλος μου εαυτός έχει μάθει να στέκεται όρθιος εκεί που παλαιότερα θα έπεφτε. Εχει μαθει να δινει και όχι μόνο να παίρνει.

 

Ο αλλος μου εαυτός έχει μάθει να ζει έντονα αλλά να εκτιμάει και την στιγμή ηρεμίας που χρειάζεται.

 

Ο αλλος μας εαυτός είναι μέσα μας. Μπορούμε να τον βρούμε σε κάθε συζήτηση, σε κάθε αγώνα, σε κάθε τρεξιμο, σε κάθε μας πράξη και σκέψη.

 

Ο αλλος μας εαυτός είναι αυτός που μας αλλαζει κάθε μέρα.

 

Τι άρθρο αναφέρεται σε όλους τους δρομείς όλων των αποστάσεων. Σε ανθρώπους που τρέχουν από χόμπι, σε ανθρώπους που ψάχνουν το όριο τους. Στον μπαμπά, στην μαμά, στον φοιτητή που βάζει ένα ζευγάρι παπούτσια και βγαίνει να τρέξει. Για τους δρομεις της καθημερινότητας...

 

 

Μάριος Γιαννάκου

Γεννήθηκα στην πόλη της Δράμας τον Μάρτιο του 1992. Σπούδασα στο Τμήμα Γερμανικής Φιλολογίας-Μετάφρασης και Διερμηνείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ασχολούμαι με την μουσική, την ζωγραφική και την ποίηση. Αποτελώ συγγραφικό μέλος της ομάδας της Εναλλακτικής Δράσης αλλά και της Advendure . Ιδρυτικό μέλος των Mountain Junkies με δράσεις που αφορούν δραστηριότητες στα βουνά και στα δάση της Ελλάδας. Στον ελεύθερο μου χρόνο τρέχω με φίλους σε απομονωμένα μονοπάτια της Ροδόπης ή του Ολύμπου. Πρώην μέλος και εκπαιδευτής των Ειδικών Δυνάμεων όπου μου απονεμήθηκε το πρώτο διακριτικό μετάλλιο κατά της διάρκεια της εκπαίδευσης. Έχω συμμετάσχει σε αγώνες υπεραπόστασης και περιπέτειας (OMT100K, ROC 50 miles, 100 Miles ROUT κ.α) κατέχοντας το ηλικιακό ρεκόρ στον αγώνα του Rodopi Advendurun 100 Miles μέχρι σήμερα .

Η αλλαγή

Για χρόνια υπήρξα υπέρβαρος, φανατικός καπνιστής και λάτρης του ποτού. Το φαγητό για μένα αποτελούσε κάτι παραπάνω από μια απλή διαδικασία κάλυψης των αναγκών του ανθρώπινου οργανισμού. Για την ακρίβεια αποτελούσε για χρόνια ΠΑΘΟΣ έχοντας ”ειδίκευση” στα γλυκά. Στην φωτογραφία βλέπετε εμένα στα δεξιά με τον κολλητό μου τον Γιώργο στην πρώτη μας ανάβαση στον Όλυμπο τον Αύγουστο του 2014.

Το σήμερα

Στην καθημερινότητα μου περνάω πολλές ώρες δουλεύοντας, τρέχοντας και διαβάζοντας. Τα Σαββατοκύριακα βρισκόμαστε με φίλους στην Ροδόπη ή στον Όλυμπο για πεζοπορία και τρέξιμο. Κάθε χρόνο έχω ως στόχο να γράφω ένα τραγούδι στην κιθάρα, να συγγράφω ένα ποίημα και να τρέχω έναν αγώνα περιπέτειας. Πιστεύω πως στους στόχους μας δεν υπάρχουν όρια .

long-lived.com/

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ