Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα το ορεινό τρέξιμο μετράει μόλις λίγα χρόνια παρουσίας αλλά ιδιαίτερα στην Αμερική, με αγώνες που πάνε πίσω στον χρόνο δεκαετίες και αποτελούν πλέον θρύλο, γίνονται κατά καιρούς συζητήσεις και γράφονται άρθρα σχετικά με το θέμα, κυρίως βέβαια με χιουμοριστική διάθεση. Με το ίδιο χιουμοριστικό πνεύμα πάντα, ας επιχειρήσουμε και εμείς να ρίξουμε φώς στο “μεγάλο ζήτημα” … δηλαδή πότε πρέπει να φοράμε ένα μπλουζάκι από αγώνα. Πώς θα αποφύγουμε τα πειράγματα αλλά και πώς θα εξυψώσουμε το στάτους μας; Τι, που και … πώς! Για να δούμε λοιπόν κάποιους άγραφους “κανόνες”:

1. Ας αρχίσουμε με το πιο απλό. Φυσικά και πρέπει να έχεις τρέξει τον αγώνα για να φοράς το μπλουζάκι του. Απαλλάσσονται οι βοηθοί μας, οι εθελοντές, τα παιδιά μας και φυσικά … το έτερον ήμισυ! Ιδιαίτερη μνεία στα παιδιά μας που επιτρέπεται να φοράνε την μπλούζα των 100 miler που έχουμε τρέξει, αφού στην ερώτηση “έχεις τρέξει το – τάδε - 100 miler” μπορούν περήφανα να απαντήσουν “όχι αλλά το έτρεξε ο μπαμπάς μου, ή η μαμά μου”.

2. Μπλουζάκι από αγώνα μικρής ή έστω μεσαίας απόστασης δεν το φοράμε ποτέ σε αγώνα υπεραπόστασης! Θέλετε να δείχνετε “ψάρια”; Δεν νομίζω. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αν έχεις το ρεκόρ του Olympus Marathon φοράς το μπλουζάκι του όπου μπορείς! (αν σε αφήσει φυσικά ο χορηγός του αγώνα…)

3. Ας πούμε ότι έχεις τρέξει το ROUT πολλές φορές και επανέρχεσαι και φέτος. Χρησιμοποιείς το μπλουζάκι της πρώτης χρονιάς που το έτρεξες! Αν φοράς της περσινής χρονιάς πως θα δείξεις το πόσο βετεράνος του αγώνα είσαι και τι έχεις καταφέρει; Είναι και μια καλή δικαιολογία επίσης για να εγκαταλείψεις αφού δείχνεις ότι το έχεις ήδη κάνει παλιότερα (έστω και προ αμνημονεύτων χρόνων) .. ότι το “έχεις” δηλαδή αλλά είχες ατυχία φέτος..

4. Φυσικά και δεν πρέπει να φορέσεις την μπλούζα του αγώνα (και ας είναι τεχνική και στυλάτη) για να τρέξεις στον ίδιο τον αγώνα την επόμενη μέρα! Δεν έχεις ακούσει για κακό κάρμα; Θες να προκαλέσεις την τύχη σου; Άσε που θα μοιάζεις σαν να είσαι στην δουλειά και συνεχώς να φωνάζεις “είμαι στην δουλειά τώρα”!

5. Τρέχεις τον αγώνα και δεν τον τερματίζεις. Φυσικά και δεν φοράς την μπλούζα του σε άλλους αγώνες ή εκδηλώσεις, εκτός εάν τυπώσεις επάνω την λέξη DNF! Με κεφαλαία γράμματα!

6. Μπλούζα του αγώνα δεν δίνουμε ή χαρίζουμε ποτέ σε μη συμμετέχοντες! Ιδιαίτερα σε μη δρομείς. Εάν η μάνα σου (και ιδιαίτερα η πεθερά σου) θέλει να φορέσει μπλούζα του Mythical ας δοκιμάσει να κάνει εγγραφή, και αν την αφήσει ο Ρήγος πες μου να πω και στην δικιά μου την μάνα…

7. Εάν έχεις τερματίσει π.χ. το UTMB, το Mythical ή το ROUT την φοράς την μπλούζα όσο συχνότερα μπορείς … το δικαίωμα το κέρδισες με το σπαθί σου, ή μάλλον με τα πόδια σου …

8. Δεν αρμόζει και τόσο να φορέσεις την μπλούζα βουνίσιου αγώνα - ιδιαίτερα δε υπεραπόστασης - σε ασφάλτινο δεκάρι ή κάτι παρόμοιο … καμιά σχέση δεν έχουν σαν γεγονότα και ίσως να φανείς “κάπως”, δηλαδή εκτός τόπου και χρόνου … εξαιρούνται βέβαια οι αγώνες σαν αυτούς του κανόνα #7…

9. Φοράμε πάντα καθαρά τα μπλουζάκια … εξαιρούνται κηλίδες αίματος που ίσως θα έπρεπε να τονίζονται κιόλας!

10. Εάν δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει UTMB, ROUT, Mythical, Olympus Marathon, DNF κτλ., τότε φυσικά και δεν πρέπει να φοράς μπλουζάκια αγώνων μέχρι να τουλάχιστον να μάθεις τι σημαίνουν!

Πέρα από το χιούμορ, τα μπλουζάκια των αγώνων εκτός από το ότι τα περισσότερα είναι πολύ όμορφα και δίνουν ιδιαίτερο χρώμα σε συναθροίσεις αθλητών, αξίζει να τα φορά κάποιος, αφού αποτελούν και μια ωραία αφορμή για γνωριμίες και ωραίες συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας πάθος, που δεν είναι άλλο από το τρέξιμο στα βουνά.

Πρώτη παρατήρηση: Οποιονδήποτε δρομέα και να ρωτήσεις δημόσια θα αρνηθεί ότι υπάρχουν κανόνες σαν και αυτούς, αλλά όταν βρισκόμαστε μεταξύ μας αλλάζει λίγο το πράγμα … δεν συμφωνείτε;

Δεύτερη παρατήρηση: Προσωπικά έχω παραβιάσει αρκετούς από τους "κανόνες", και πρόσφατα μάλιστα τον #5 - ήταν πολύ ωραία η φετινή μπλούζα του ROUT για να μην την φοράω μετέπειτα!

Αν έχετε να προτείνετε και άλλους κανόνες, φυσικά και είναι ευπρόσδεκτοι και τους γράφετε – με χιουμοριστικό πνεύμα πάντα!

Πηγή έμπνευσης: Μια ωραία συζήτηση στο http://www.ultrunr.com/, του Kevin Sayers

Δημήτρης Τρουπής