[Advendure]: Για σένα Σοφία το 2016 ήταν η χρονιά στην οποία εκπληρώθηκε ένα από τα σπουδαιότερα όνειρα για έναν αθλητή υψηλού επιπέδου, η συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα. Έχοντας πλέον περάσει αρκετός καιρός από το Ρίο ώστε να κατασταλάξουν μέσα σου όλα αυτά που έζησες, μίλησε μας για αυτή την σπουδαία εμπειρία.

[Σοφία Ρήγα]: Το άγχος της προετοιμασίας ώστε να φτάσουμε στην Ολυμπιάδα ήταν όπως είναι φυσικά μεγάλο, μιας και ο ίδιος ο στόχος ήταν μεγάλος. Το αποτέλεσμα ήταν, όταν έφτασα στο Ρίο και εγκαταστάθηκα στο Ολυμπιακό χωριό, να μην έχω αντιληφθεί κανονικά που βρίσκομαι. Μέχρι να αρχίσουν οι υποχρεώσεις μου το μόνο μου μέλημα ήταν το τελικό στάδιο προετοιμασίας, το φαγητό και η προσαρμογή στο χωριό. Βέβαια, η συνύπαρξη με αθλητές από όλο τον κόσμο ήταν κάτι ξεχωριστό, πόσο μάλλον με τους κορυφαίους που ουσιαστικά σε βάζουν στο κλίμα των Ολυμπιακών αγώνων. Καταλαβαίνεις απότομα που είσαι και τι αντιπροσωπεύεις.

Η πρώτη μέρα που βγήκα από το Ολυμπιακό χωριό ήταν στην τελετή έναρξης, στην παρέλαση των αθλητών στο στάδιο. Η συγκίνηση μου ήταν πολύ μεγάλη, παρά το άγχος και την κούραση μου, το ίδιο και η τιμή να αντιπροσωπεύω την χώρα μου. Εκεί μου πέρασε από το μυαλό για πρώτη φορά η σκέψη του ότι είμαι σε μια Ολυμπιάδα και πρέπει να χαρώ τον αγώνα μου, κάτι που μου έφτιαξε πολύ την ψυχολογία. Την σκέψη αυτή βέβαια την είχα στο μυαλό μου ήδη από την προετοιμασία, αλλά εκείνες τις στιγμές μου βγήκε πραγματικά σαν ένα καινούργιο συναίσθημα και με “έφτιαξε” για την συνέχεια.

Τώρα που έχει περάσει αρκετός καιρός και τα συναισθήματα μέσα μου έχουν κατασταλάξει, μπορώ να πω ότι η συμμετοχή μου στην Ολυμπιάδα του Ρίο ήταν πολύ μεγάλη και θετική εμπειρία και ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα της ζωής μου. Δεθήκαμε πολύ και με τα παιδιά των μεγάλων αποστάσεων κυρίως και αυτό είναι άλλο ένα θετικό στοιχείο που μου έμεινε μετά την Ολυμπιάδα.

[Advendure]: Παρακολουθήσαμε όλοι την τεράστια προσπάθεια που κάνατε οι τρείς κοπέλες που αντιπροσώπευσαν την χώρα μας στον Μαραθώνιο, χαρήκαμε πολύ από τον τερματισμό σας που από μόνος του είναι σπουδαίος, αλλά στεναχωρηθήκαμε και λίγο μιας και μείνατε μακριά από τις επιδόσεις και τους στόχους σας. Προσωπικά, ζώντας την προετοιμασία σου από πολύ κοντά ένιωσα πολύ όμορφα για τον τερματισμό σου, αλλά μου άφησε και μια πικρή γεύση η γνώση ότι με τις δυνατότητες και την προετοιμασία σου μπορούσες ίσως να πετύχεις πολύ καλύτερη επίδοση. Μίλησε μας λίγο για το πώς εξελίχθηκε ο αγώνας του μαραθωνίου των γυναικών στο Ρίο.

[Σοφία Ρήγα]: Η προετοιμασία ήταν όσο καλύτερη ήταν δυνατό να είναι με βάση τις οικονομικές δυνατότητες που είχαμε και εξαντλήσαμε κάθε μέσο ώστε να έχουμε όλα όσα χρειαζόμασταν (διατροφή, γιατροί, μασέρ κτλ…). Πήγαμε δυο φορές σε υψόμετρο (Παναχαϊκό στην Πάτρα, Livigno στην Βόρεια Ιταλία) και ευτυχώς έμεινα χωρίς τραυματισμούς σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας.

Αλλά δυστυχώς, κατεβαίνοντας από το βουνό, αρρώστησα (αμυγδαλίτιδα) και αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή μου στο διάστημα μέχρι το Ρίο, μιας και εκείνες τις μέρες θα κάναμε το τελευταίο στάδιο προετοιμασίας στην Πάτρα που έχει υγρασία και ζέστη την οποία περιμέναμε να συναντήσουμε στο Ρίο.

Τελικά πάντως το κλίμα στο Ρίο ήταν τροπικό και χειρότερο από κάθε πρόβλεψη, τουλάχιστον την ημέρα του αγώνα μου. Δυστυχώς, την μέρα του μαραθωνίου των γυναικών ο καιρός ήταν πολύ ζεστός και με υγρασία και με επηρέασε. Θυμάμαι τον ήλιο να καίει πολύ σε ολόκληρη την κούρσα και φανταστείτε ότι γενικά σαν διαδρομή μαραθωνίου ήταν εύκολη. Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι εγκατέλειψαν αθλήτριες πολύ υψηλού επιπέδου που έπαιζαν στα μετάλλια και είχαν κάνει μάλιστα και προετοιμασία στο Ρίο έχοντας εγκατασταθεί εβδομάδες πριν στη Βραζιλία, ούτε ότι κατά μέσο όρο ο χρόνος ακόμη και των πρώτων ήταν πάνω-κάτω δέκα λεπτά από τα ατομικά τους ρεκόρ.

Εμπειρικά για μένα ήταν από τους χειρότερους μαραθώνιους που έχω κάνει, γιατί από το 15^ο χιλιόμετρο και μετά υπέφερα. Το σώμα μου δεν ακολουθούσε. Είχα ανάμεικτα συναισθήματα γιατί ενώ είχε βγει πολύ καλά η προετοιμασία μου, δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί μου συμβαίνει αυτό σωματικά. Ο κόσμος μας ενθάρρυνε πολύ. Με έσπρωχναν φωνάζοντας μέχρι και το όνομα μου. Θολές οι σκέψεις μου αλλά ήθελα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο να αντέξω και να τερματίσω. Το πιο εύκολο θα ήταν να εγκαταλείψω, αλλά στο μυαλό μου δεν υπήρχε σαν επιλογή αφού έτρεχα για τους δικούς μου, για την προσπάθεια που κάναμε όλους αυτούς τους μήνες μαζί με τον προπονητή μου, για αυτούς που με στήριξαν και για την πατρίδα μου. Και τα κατάφερα και ανεξάρτητα από τον χρόνο μου νιώθω ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία έγινα καλύτερος άνθρωπος.

[Advendure]: Τερμάτισες λοιπόν τον μαραθώνιο. Αν δεν κάνω λάθος έμεινες στο Ρίο για μερικές μέρες ακόμη και είχες πλέον την ευκαιρία, απαλλαγμένη από το αίσθημα της προσμονής να τρέξεις στον αγώνα σου, να παρακολουθήσεις την Ολυμπιάδα. Εντυπώσεις; Πώς ένιωσες μετά την επιστροφή σου στην Ελλάδα;

[Σοφία Ρήγα]: Την επόμενη του μαραθωνίου πήγα στο στάδιο και παρακολούθησα σπουδαίες στιγμές, αναμετρήσεις και επιδόσεις, όπως την απονομή στον Μπόλτ, τους απίστευτους τελικούς στα 800 μέτρα και στο επι κοντώ των αντρών και άλλα αγωνίσματα. Έζησα την μαγεία του σταδίου στον βασιλιά των αγωνισμάτων των Ολυμπιακών, τον στίβο. Ένιωσα πολύ όμορφα. Κάθε αρνητική σκέψη για τον αγώνα μου εξανεμίστηκε. Επισκέφτηκα και αξιοθέατα του Ρίο και εντυπωσιάστηκα από τις φοβερές αντιθέσεις της πόλης. Πραγματικά τα δυο άκρα, οι φαβέλες και οι πλούσιες τουριστικές περιοχές. Πολύ μεγάλη αστυνόμευση, κυρίως λόγω Ολυμπιακών. Ήταν ταξίδι ζωής γιατί μας παρείχαν και ουσιαστική ασφάλεια που αν το έκανα μόνη μου δεν θα την είχα. Πάντως, οι συνθήκες δεν ήταν τόσο τραγικές όσο έμαθα ότι περιγράφανε τα μέσα επικοινωνίας.

Επέστρεψα στην Ελλάδα με συναισθήματα προσμονής για να δω τους δικούς μου ανθρώπους αλλά και να ξεκουραστώ. Να κάνω διακοπές. Όλη η χρονιά ήταν 100% προπόνηση και προετοιμασία, και σίγουρα ήθελα να χαλαρώσω. Επίσης, οι σπουδές μου είχαν μείνει πίσω όλο αυτό το διάστημα μιας και δεν ήταν δυνατό να τις συνεχίσω κάνοντας ταυτόχρονα προετοιμασία για Ολυμπιακούς αγώνες και έπρεπε να το φροντίσω και αυτό.

Το άσχημο ήταν ότι μετά από μια συμμετοχή σε Ολυμπιάδα, ανακοινώθηκε ο σχεδιασμός του ΣΕΓΑΣ και διαπίστωσα ότι βρίσκομαι απλά και μόνο στην κατηγορία στήριξης. Στην κατηγορία που ήμουν όταν ξεκίνησα πριν 10 χρόνια. Χωρίς τότε να έχω ένα 2.39.10 στα πόδια μου και έναν τερματισμό σε μαραθώνιο Ολυμπιακών αγώνων. Όλα αυτά που μου “παρέχει” η κατηγορία στήριξης τα είχα εξασφαλίσει ήδη μόνη μου, με την βοήθεια της ομάδας μας και των χορηγών μου, οπότε όπως είναι φυσικό ένιωσα μεγάλη απογοήτευση.

[Advendure]: Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο που βρέθηκες μετά την συμμετοχή σου στους Ολυμπιακούς, πως βλέπεις το μέλλον σου. Ποιοι είναι οι στόχοι σου την φετινή χρονιά; Θα συνεχίσεις να αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο;

[Σοφία Ρήγα]: Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ’ όλα την τακτική της ομοσπονδίας όσο αφορά την συμμετοχή σε διεθνείς οργανώσεις. Πρακτικά αναγκάζει τον αθλητή του μαραθωνίου, να τρέχει κάθε τρίμηνο μαραθώνιο κυνηγώντας τα όρια, ώστε να μπορέσει να έχει υποστήριξη από την ομοσπονδία, δηλαδή προετοιμασίες, οδοιπορικά κτλ. Γεγονός εξαιρετικά επίπονο και επικίνδυνο για τον οργανισμό του αθλητή. Δεν μπορώ έτσι να κάνω μια πλήρη προετοιμασία για να βελτιωθώ όσο αφορά την επίδοση μου, αφού δεν θα έχω τον απαραίτητο χρόνο. Επίσης άσχημη εντύπωση μου δημιούργησε το γεγονός της “αμοιβής” των 248 ευρώ για μια ολόκληρη χρονιά προετοιμασίας στον προπονητή μου, από την Ομοσπονδία.

Προσωπικά, σε συνεργασία με την ομάδα που ανήκω και με στηρίζει και τον προπονητή μου κ. Γιάννη Δαγκόγλου, πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε σε υψηλό επίπεδο, επιλέγοντας κάποιες διεθνείς και ελληνικές διοργανώσεις όπου θα κυνηγήσουμε βελτίωση των επιδόσεων μου. Το διάστημα μετά τους Ολυμπιακούς επικεντρώθηκα στις σπουδές μου, όπου και ολοκληρώνω αυτό το διάστημα, ώστε να συνεχίσω πλέον εντατικά το προπονητικό μου πρόγραμμα. Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στα 10 χιλιόμετρα και κάποιος μεγάλος μαραθώνιος του εξωτερικού το προσεχές Φθινόπωρο, είναι οι πρώτοι ξεκάθαροι στόχοι μου. Οι υπόλοιποι στόχοι θα βγουν στην πορεία.

Θέλω κλείνοντας να ευχαριστήσω την ομάδα μου και τους χορηγούς μου που με στήριξαν στο δρόμο για την Ολυμπιάδα και συνεχίζουν να με βοηθούν στην επίτευξη των στόχων μου. Τον ΓΑΣ Ελευθέριος Βενιζέλος και τον κ. Γιώργο Γιατρουδάκη, την Brooks Hellas και την κ. Μαρίλη Γεραβέλη, την Medicore και τον κ. Φίλλιπο Πρεδάρη, την ΤΕΜΑΚ Α.Ε. και τον κ. Ηρώδη Μητσόπουλο, την Gunamino και τον κ. Ιωσήφ Νικολαίδη, την ΒΙΕΜΕΤΑΛ Α.Ε  και τον κ. Θανάση Ζαχαρόπουλο, το Γυμναστήριο EVATHLON και τον κ. Δημήτρη Μπέτσο, τον Δήμο Καλαβρύτων και τον Σύλλογο Κερτεζιτών Πάτρας, το Επιμελητήριο Αχαΐας, τον Μελισσότοπο και τον κ. Δημήτρη Σκέντζο, το Θρανίο και τον κ. Γιώργο Θεοφανόπουλο, καθώς και τον κ. Barney Spender και το Eurosport που πρόβαλαν με ένα εξαιρετικό ντοκυμαντέρ την προσπάθεια της προετοιμασίας μου για την Ολυμπιάδα του Ρίο.

Δημήτρη, θα ήθελα για πρώτη φορά δημόσια και με την ευκαιρία της συνέντευξης να σε ευχαριστήσω προσωπικά για την στήριξη σου σε όλο το διάστημα της προετοιμασίας για την Ολυμπιάδα αλλά και για την θέληση σου να συνεργαστούμε στα μελλοντικά μου σχέδια. Κυρίως όμως θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί πίστεψες πολύ σε μένα και με βοήθησες και μου συμπαραστάθηκες όσο μπορούσες, εδώ και πολύ καιρό και πριν πιάσω καν τα όρια για την Ολυμπιάδα.

Ευχαριστώ επίσης πολύ το Advendure για το βήμα που μου έδωσε ώστε να μιλήσω για την εμπειρία μου στην Ολυμπιάδα, αλλά και την συνέχεια της καριέρας μου σαν αθλήτρια μεγάλων αποστάσεων.

[Advendure]: Σοφία, σε ευχαριστούμε πολύ για το ότι μας μίλησες ανοιχτά μέσα από την συνέντευξη σου για πράγματα που έπρεπε να ειπωθούν και να τα γνωρίζουμε και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια στην αθλητική και προσωπική σου πορεία.

Δημήτρης Τρουπής