Τελευταίο θύμα του θρυλικού αγώνα ο Greig Hamilton ο οποίος ήταν και ο μόνος που είχε μείνει "ζωντανός" στο 4ο loop απλά εγκατέλειψε. Προηγούμενο θύμα ήταν ο Βέλγος ο Karel Sabbe ο οποίος ξεκίνησε το 4ο loop αλλά δεν άργησαν να συμβούν μερικά ευτράπελα όπως για παράδειγμα να ζητάει βοήθεια γιατί είχε χαθεί από έναν κάδο σκουπιδιών και από μερικούς μοτοσυκλετιστές σε σημεία της διαδρομής (για να καταλάβετε την κατάστασή του). Έτσι για καλή του τύχη τον γύρισε πίσω ο τοπικός σερίφης με το αυτοκίνητο...

O Karel Sabbe μετράει και παραδίδει με αγωνία τις σκισμένες σελίδες από τα βιβλία - checkpoints στην διαδρομή. Μία να χάσει, αντίο αγώνας!

Άλλοι τρεις κατάφεραν να τερματίσουν τα 3 loops κάτω από 40 ώρες, κατόρθωμα που ισοδυναμεί με την πραγματοποίηση του "fun run" - επιτηδευμένα άστοχος ο τίτλος! Ο John Kelly (ο τελευταίος που έχει τερματίσει τον αγώνα πίσω στο μακρινό 2017) σε 35:26:09, ο Thomas Dunkerbeck σε 39:27:46 και η εκπληκτική Jasmin Paris σε 39:49:56.

To μάτι της Jasmin Paris ... "γυαλίζει". Η σπουδαία Βρετανίδα που κατέρριψε το ρεκόρ του πολύ δύσκολου Montane Spine Race το 2019 αλλά και με ρεκόρ στο Bob Graham Round και Ramsay Round δεν είναι κάποια τυχαία ...

Να σημειώσουμε ότι πρόκειται για την μόλις 2η γυναίκα που καταφέρνει κάτι τέτοιο μετά την Bev Anderson-Abbs το 2013 οπότε και βάζει υποθήκη για το μέλλον ώστε να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα έχει τερματίσει το Barkley.

O John Kelly με κάτι ... μικρές γρατσουνιές 

Πιο πριν η Courtney Dauwalter με ένα εκπληκτικό παλμαρέ, απλώς κατάφερε να γυρίσει πίσω σώα και αβλαβής στο 2ο loop, κάτι που καταδεικνύει την δυσκολία αλλά και την ιδιαιτερότητα αυτού που συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Tenesee.

Ο μύθος λοιπόν του Barkley καλά κρατεί. Τι το ιδιαίτερο όμως παρουσιάζει η κούρσα 100 μιλίων του Barkley; Στην πραγματικότητα, τα πάντα που περιστρέφονται γύρω από την διοργάνωση του αγώνα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και…ιδιόμορφα. Δεν είναι αγώνας για ... μεταξωτές κορδέλες αφού έχει καταφέρει να ταπεινώσει διαχρονικά τον οποιονδήποτε έχει έρθει με περγαμηνές από άλλους αγώνες ή με σπόνσορες μεγάλους. Άλλωστε και το ... τρολάρισμα είναι διεθνούς επιπέδου. Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά αποφθέγματα: "Well, to be fair, optimism seldom ages well "out there". So there's that.", "When the time comes, begin training and strategizing in earnest in a manner that will all but ensure failure again next year", "The Barkley is the ultimate revealer of truth. Most will find out that they are not as tough as they hoped they would be(or as most perceive them to be)","Time to crush some dreams.","The Barkley isn’t hard, it’s just cruel.","Every time I think I've figured out all the possible ways to fail at Barkley, a new one pops up".

Αυτό το τελευταίο είναι φρέσκο φετινό και ανήκει στον John Kelly o οποίος στο Instagram αναλύει λίγο παραπάνω ... "Φέτος κουβαλούσα τις σελίδες ων βιβλίων σε μια ζώνη μέσης. Στο 3ο loop σταμάτησα για τουαλέτα, κοίταξα κάτω και η ζώνη είχε χαθεί. Έφαγα περίπου 3 ώρες να κάνω hill repeats σε μια περιοχή που ονομάζεται Little Hell. Κάπου θα πρέπει να είχαν πέσει σε μια από τις πολλές φορές που γλίστρησα στην λάσπη. Τέλος πάντων τις βρήκα κάπου στην κορυφή ενός λόφου και κατάφερα να τερματίσω στο 3ο loop με πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή μου" .  Η συνέχεια γνωστή...

"When the time comes, begin training and strategizing in earnest in a manner that will all but ensure failure again next year"

60 hours to run 100 miles,
36 minutes a mile,
I don’t care how tough the course,
I don’t care how steep the hills,
I can run 36 minutes a mile,
All it takes to finish,
I must only not quit,
Over 300 runners have thought this,
Only one has backed it up,
The others have heard a voice,
A pitiful, plaintive voice in the wilderness crying,
“Mommy I can’t take it anymore”,
“Mommy I want to go home”,
And the voice was their own,
Humility Awaits At the Barkley

Το παραπάνω αποτελεί κάτι σαν τον "ύμνο" του Barkley. Ξεκινώντας από την έμπνευση για την δημιουργία του αγώνα που μας πάει πίσω στο 1977 και στην απόδραση του James Earl Ray (δολοφόνου του Martin Luther King Jr.) από την φυλακή “Brushy Mountain State Penitentiary”, η οποία κράτησε 54 ώρες μέχρι να συλληφθεί έχοντας διανύσει μόλις λίγα μίλια απόσταση, γεγονός που έκανε έναν ντόπιο δρομέα υπεραποστάσεων (Gary Cantrell) να σκεφτεί δρομικά και να πεί “σε 54 ώρες θα είχα κάνει 100 μίλια”! Η ματαιοδοξία των δρομέων σε όλο της το μεγαλείο. Οι ιδιαιτερότητες δεν σταματούν εδώ. To κόστος συμμετοχής ανέρχεται σε $1,6 ενώ θα πρέπει να φέρεις και μια πινακίδα αυτοκινήτου από τον τόπο διαμονής σου. Ο αγώνας πάντα διεξάγεται τελευταίο ΣΚ του Μάρτη, εξαίρεση αποτελεί η φετινή χρονιά, ενώ οι καλύτερες περιπτώσεις όπως η φετινή είναι να συμπίπτει με την Πρωταπριλιά (April's Fool Day). Δεν υπάρχει προκαθορισμένη ώρα έναρξης. Οι συμμετέχοντες βρίσκονται επι ποδός μέχρι ο Gary Cantrell αποφασίσει με την σάλπιγγά του να δώσει το σύνθημα, δίνοντας μόλις μία ώρα σε όλους να ετοιμαστούν για την εκκίνηση η οποία δίνεται με το άναμμα του τσιγάρου του Cantrell. Να μην ξεχάσουμε να παραλείψουμε και τον λόγο που ο αγώνας ονομάστηκε "Barkley". Μα φυσικά έτσι ονομάζεται ο τοπικός κτηνοτρόφος που προμηθεύει κοτόπουλα τον Gary Cantrell ο οποίος τα ψήνει πριν τον αγώνα!!!

O Lazarus Lake κρεμάει τα λάφυρα ... | Photo (c): BRIAN DALEK

No matter how bad your life is you're probably not running the Barkley Marathon this weekend. Spare a thought for those fools!

Για όποιους δεν γνωρίζουν, ο αγώνας αποτελείται από 5 loops των 20 μιλίων τα οποία θα πρέπει το καθένα να έχει ολοκληρωθεί σε 12 ώρες. Αναρωτιέται βέβαια κανείς, τι στο καλό…δεν θα μπορέσω να κάνω τα 20 μίλια σε 12 ώρες; Δύσκολο έως ακατόρθωτο! Και μάλιστα 5 φορές, αν λάβει κανείς υπόψη τα χαρακτηριστικά του αγώνα που τον καλούν να αναμετρηθεί με πολύ δύσκολες υψομετρικές (3.602 μέτρα ανάβαση και 3.602 μέτρα κατάβαση ανά κύκλο...στο περίπου!), την έλλειψη καθαρών και οριοθετημένων μονοπατιών, το ότι η διαδρομή δεν έχει…σήμανση…παρά μόνο εννέα βιβλία τοποθετημένα σε χαρακτηριστικά σημεία της διαδρομής από τα οποία ο δρομέας πρέπει να σκίσει μια σελίδα σε κάθε κύκλο και να την επιστρέψει στο τέλος του κύκλου στον διοργανωτή ώστε να αποδείξει το πέρασμα του από τον κύκλο. Προφανώς απαγορεύονται GPS, smartwatches, smartphones κλπ. Μόνο χάρτης, πυξίδα και άντε κάνα φυλαχτό να σε φυλάει!

Photo (c): Tamara Reynolds

Οι τίτλοι των βιβλίων προδιαθέτουν με χιούμορ για την μοίρα του επίδοξου τερματίζοντα (All Fall Down, Sin and its Consequences, Fatal Terrain, Journey into Darkness, Next Week Will Be Better κτλ.). Δεν υπάρχουν σταθμοί τροφοδοσίας κατά την διαδρομή, άρα μόνο στην αρχή/τέλος του κάθε κύκλου. Και φυσικά απόλυτη απομόνωση κατά την διάρκεια της κούρσας, άλλωστε ποιος θεατής θα πήγαινε στην άγρια ερημιά της περιοχής; 

Έτσι λοιπόν, ο αριθμός των τερματισμών στην πολυετή ιστορία του παραμένει στους 18, ενώ μόλις 15 είναι αυτοί που βγήκαν νικητές στην μάχη με το τέρας:

– 1995 Mark Williams 59:28:48
– 2001 David Horton 58:21:00, Blake Wood 58:21:01
– 2003 Ted “Cave Dog” Keizer 56:57:52
– 2004 Mike Tilden 57:25:18, Jim Nelson 57:28:25
– 2008 Brian Robinson 55:42:27
– 2009 Andrew Thompson 57:37:19
– 2010 Jonathan Basham 59:18:44
– 2011 Brett Maune (1) 57:13:33
– 2012 Brett Maune (2) 52:03:08 ρεκόρ, Jared Campbell (1) 56:00:16, John Fegyveresi 59:41:21
– 2013 Nick Hollon 57:39:24, Travis Wildeboer 58:41:45
– 2014 Jared Campbell (2) 57:53:20
– 2016 Jared Campbell (3) 59:32:30
– 2017 John Kelly 59:30:53

Τιμή και Δόξα στους 15 που έχουν λυτρωθεί!