Μέσα στις τρεις πρώτες μέρες των διακοπών στην κυριολεξία ρούφηξα κάθε λέξη του. Δεν είναι μόνο το μυστήριο που αναδύεται κάθε φορά που έρχεται στο νου αυτό το αλλόκοτο συμβάν που λαμβάνει χώρα κάθε άνοιξη στο Tennessee. Αλλόκοτο ακόμα και για όσους έχουν κάνει ουκ ολίγα “ultra” χιλιόμετρα. Είναι το γεγονός ότι ο Michiel είναι ένας από «εμάς». Δεν είναι πρωταθλητής, αν και οι επιδόσεις του σε μερικούς αγώνες δεν είναι αμελητέες. Είναι ένα ατίθασο πνεύμα που παρότι γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια του σε μία από τις επίπεδες χώρες του κόσμου, κατάφερε να κάνει ένα «ταξίδι» στον κόσμο των βουνών, της περιπέτειας και του ultra running, «ταξίδι» που οι περισσότεροι από εμάς ούτε που έχουμε τολμήσει να σκεφθούμε. Όχι, μην περιμέτε καμία έπαρση και αυτοπροβολή μέσα στο βιβλίο. Δεν υπάρχουν ηρωικές περιγραφές και δοξασμένοι τερματισμοί. Το αντίθετο, ίσως.

Αν και ένας από εμάς, το ταξίδι του Michiel στον κόσμο του ultra running ξεκίνησε με έναν ελαφρώς ... παράδοξο τρόπο. Ποιός ήταν αυτός; Μα το γεγονός ότι ο πρώτος του ultra αγώνας ήταν ... το Barkley το 2012 αφού είχε ταξιδέψει μια χρονιά πριν στη άλλη άκρη της γης απλά για να γίνει μάρτυρας του αγώνα που «τρώει τα παιδιά του». Κάπως ανάποδα θα πείτε και δεν θα έχετε άδικο. Απλώς μπορείτε να καταλάβετε γιατί το Barkley ήταν ένα γεγονός που καθόρισε τα επόμενα χρόνια στη ζωή του, όχι μόνο ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο γενικότερα.

Το βιβλίο δεν αποτελεί μια ιστορική αναδρομή στον διάσημο – πλέον – αγώνα στα δάση των Ν.Α. ΗΠΑ. Σίγουρα μπορεί κανείς να αντλήσει αρκετές πληροφορίες για τον αγώνα αν και είμαι σίγουρος ότι για να θέλει να διαβάσει κάποιος το βιβλίο, γνωρίζει για αυτόν ήδη αρκετά. Σίγουρα υπάρχουν αρκετές ιστορικές πληροφορίες, δεν είναι αυτός όμως ο σκοπός του. Για κάποιον που θέλει να εντρυφήσει στην απαρχή του, μπορεί να το κάνει με το κλασικό πλέον “Tales from Out There” του θρύλου του αγώνα, Frozen Ed Furtaw. To “In the Spell Of the Barkley” είναι μια ιστορία αθλητικής – και όχι μόνο - εμμονής, η οποία εξερευνά τι είναι αυτό που ωθεί αυτούς που προκαλούν τον εαυτό τους να δοκιμάσει τα όρια του εφικτού. Και να τα προσπεράσει.

Η ιστορία του Michiel στον Barkley ξεκινάει με ένα απολαυστικό γράμμα απάντηση του Laz (κατά κόσμον Gary Gantrell, του περιβόητου τεχνικού διευθυντή, ιδρυτή, εμπνευστή, σαδιστή) του αγώνα στο αίτημα του φίλου μας για τη πρώτη του συμμετοχή στον αγώνα:

“Με μεγάλη λύπη μου, σε ενημερώνω για το ατυχές αποτέλεσμα της πρόσφατης κλήρωσης του Barkley. Παρά το γεγονός ότι δεν έχεις κάνει τίποτα ώστε να αξίζεις τέτοιας μοίρας, έχεις επιλεγεί για να υπομείνεις πιθανότατα την χειρότερη εμπειρία στον κόσμο του ultrarunning (αν όχι την πιο δυσάρεστη εμπειρία σε ολόκληρο τον κόσμο του αθλητισμού)”

Πολύ χιούμορ και πολλή περισσότερη αλήθεια κρύβουν τα παραπάνω λόγια όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο Michiel μερικούς μήνες μετά.

Μέσα του θα βρείτε τα πάντα. Μερικά από τα πιο διάσημα αποφθέγματα που συνοδεύουν τον παρανοϊκό αγώνα στον οποίο ο Michiel δοκίμασε τον εαυτό του τέσσερις φορές. Μερικά από αυτά είναι απολαυστικά, τα οποία όμως συγγνώμη, αλλά αρνούμαι να μεταφράσω αφού θα χάσουν την γνησιότητά τους:

• Meaningless suffering without a point – Barkley T-shirt
• Where Do We Go From Here? - Τίτλος βιβλίου – checkpoint. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο μοναδικός τρόπος να ταυτοποιήσουν οι δρομείς ότι πέρασαν από συγκεκριμένα σημεία της διαδρομής, είναι να βρουν κρυμμένα βιβλία σε 13 σημεία της και να σκίσουν τη σελίδα που αντιστοιχεί στο ΒΙΒ τους για να το παραδώσουν στο τέλος κάθε γύρου. Αν λείπει έστω και μια σελίδα ... DNF!
• To Finish You Must Only Not Quit
• Who Is I? – Τίτλος βιβλίου
• You Can If Think You Can – Τίτλος βιβλίου
• Undead and Unfinished – Τίτλος βιβλίου
• What Was I Thinking – Σκέψη οποιουδήποτε το δοκίμασε

Θα μας γνωρίζει μερικούς από τους θρύλους του αγώνα – με κάποιους από αυτούς έχει συνδεθεί και προσωπικά - και τα μαθήματα που έχουν να μας διδάξουν σχετικά με την προσέγγιση του καθενός στο να αντιμετωπίσουν το “Τέρας του Barkley”:

• Dare to jump into the Deep – Travis Wildeboer, 2013 finisher
• Become a human machine – Nickademus Hollon, 2013 finisher
• Fear is part and parcel of it – Brett Maune, 2011-2012 finisher
• Stay humble - Jared Campbell, 2012, 2014, 2016 finisher
• Not only finishers reach the finish line- John Fegyveresi, 2012 finisher
• Speed Matters – John Kelly, 2017
• You can do everything right but in the end the Barkley usually wins – Gary Robbins

Αυτό το τελευταίο αντικατοπτρίζει όλη την αλήθεια για τον περίφημο Barkley. Ίσως ποτέ άλλοτε ένα DNF σαν του Καναδού Robbins το 2017 δεν είχε πάρει τόση δημοσιότητα όσο αυτό. Ποιός μπορεί να πει άλλωστε ότι για μόλις έξι δευτερόλεπτα ο άνθρωπος αυτός που χαμένος στις παραισθήσεις του είχε χάσει τον σωστό δρόμο λίγα μόλις λεπτά πριν τον τερματισμό, ότι «απέτυχε»?

Θα μας συστήσει έναν διαφορετικό Laz, τον άνθρωπο Gary Gantrell ο οποίος δεν είναι ο σαδιστής που νομίζουμε αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος είναι ταγμένος στο να προσπαθεί να δημιουργήσει καταστάσεις στις οποίες «τα παιδιά του», οι αθλητές του, θα δώσουν ότι έχουν αξιοποιώντας όλες τους τις αρετές. Ο Barkley Marathons είναι απλώς η «χιουμοριστική» εκδοχή αυτού που έχει προσπαθήσει να δημιουργήσει ο Laz.

Η ιστορία του Michiel με τα ultra, παρότι ήρθε με παράδοξο τρόπο αφού ο πρώτος του αγώνας μεγάλης απόστασης ήταν το Barkley, τον οποίο προσπάθησε συνολικά τέσσερις φορές, είναι μια ιστορία πολλών από εμάς. Μια ιστορία πάθους, εμμονής, πόνου σωματικού μα και ψυχολογικού. Πολλές φορές ο συγγραφέας αναρωτιέται, «Γιατί». Δεν υπάρχει απάντηση. Για τον Michiel τα ultra δεν ήταν “fun”. Πόσο “fun” μπορεί να εμπεριέχει κάτι που σε φέρνει στα όρια σου? Το «όριο» όμως για τον Michiel ήταν απλά ένα σύνορο. Το οποίο το πέρασε πολλές φορές και ταξίδεψε σε μέρη μαγικά, εσωτερικά, μυστικιστικά. Τον έβγαλε από τη ζώνη της «καλοπέρασης» και του έμαθε ότι στη ζωή δεν κατακτάς τίποτα αν δεν ταξιδέψεις στην Terra Incognita. Σε πόσους από εμάς δεν μας αρέσει να ταξιδεύουμε πέρα από τα σύνορα του εαυτού μας? Αυτού που δεν υπήρχε περίπτωση να διανοηθούμε ότι μπορούμε να κάνουμε;

Οι περιγραφές πολλές. H πρώτη του προσπάθεια στο Barkley, Tor des Geants, Ultra Mitic, αλλά και η έτερη αγάπη του, το PTL που του δίδαξε ότι το «εμείς» υπερέχει του «εγώ» και μπορεί να μας πάει ακόμη παραπέρα. Θα μας αναφέρει για τη πρώτη του επαφή με την Ελλάδα, δεύτερο σπίτι του για μερικά χρόνια και το πόσο τον σημάδεψε η προσωπική ιστορία με τον πατέρα του. Θα μας γνωρίσει με τον τελευταίο θρύλο του αγώνα, την τεράστια Jasmin Paris η οποία ίσως να μην αργήσει να είναι η πρώτη γυναίκα που θα τερματίσει στον αγώνα.

Αυτά όμως είναι τα δευτερεύοντα. Αυτό που θα μας μάθει ο Michiel, είναι ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η απόλυτη αφοσίωση, μπορεί να γίνει απόλυτη εμμονή και αυτή με τη σειρά της να φέρει το ολικό reset. Η απόλυτη ισορροπία είναι δύσκολο να κατακτηθεί και αυτό είναι κάτι που το μαθαίνεις με τον πιο δύσκολο τρόπο. Όταν όμως το κατακτήσεις, ξέρεις ότι τίποτα από όσα έκανες δεν πήγαν χαμένα. Όλα είναι μαθήματα...

Mig σε ευχαριστούμε!