Αυτά ισχύουν βέβαια για τον απλό επισκέπτη, διότι για τους αθλητές που τρέξαμε κάποιον από τους 4 αγώνες του The North Face® Zagori Mountain Running το μέγεθος της εμπειρίας ήταν πολύ μεγαλύτερο, δίνοντας μας την δυνατότητα να απολαύσουμε μια συνολική εικόνα του Εθνικού Δρυμού και των ορεινών όγκων, η οποία περιελάμβανε τέτοια ποικιλομορφία τοπίων, μονοπατιών αλλά και βαθμού δυσκολίας που μετουσίωνε την αρχική ιδέα που είχαμε σχηματίσει από τις επισκέψεις μας στην περιοχή σε μια αξέχαστη εμπειρία με συναισθήματα και εικόνες που δύσκολα συναντά κανείς.

Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, η σχεδίαση και η ομορφιά της διαδρομής ενός αγώνα ορεινού τρεξίματος αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό που ο αθλητής αποτυπώνει στο μυαλό του σαν εμπειρία. Το μπουκέτο των τεσσάρων αγώνων του The North Face® Zagori Mountain Running ήταν αριστοτεχνικά σχεδιασμένο έτσι ώστε οι αθλητές των μικρών αγώνων (10 & 21 Km) να περιηγηθούν στα χωριά της περιοχής μέσω του χαμένου στον χρόνο δικτύου μονοπατιών, γεφυριών και καλντεριμιών της περιοχής, παίρνοντας μια πανέμορφη εικόνα του Ζαγορίου και του παλαιού τρόπου μετακίνησης των κατοίκων, αλλά να έχουν και μια πολύ δυνατή εμπειρία αγωνιστικού τρεξίματος.

Για τους αθλητές των 42 Km ήταν αυξημένος ο βαθμός δυσκολίας, ιδιαίτερα στην μακριά ανάβαση από τις πηγές του Βοϊδομάτη για το Καταφύγιο της Αστράκας, αλλά ταυτόχρονα έδινε και την ευκαιρία για όμορφο τρέξιμο στο καταπληκτικό μονοπάτι διασχίζοντας το φαράγγι του Βίκου. Η προσθήκη του αλπικού κομματιού με τα Skyrunning χαρακτηριστικά ταίριαζε απόλυτα για το επίπεδο των αθλητών που συμμετείχαν και ανέβαζε σημαντικά την εικόνα που αποκόμιζαν από τον αγώνα.

Η απόλυτη εμπειρία ήταν φυσικά ο μεγάλος αγώνας της διοργάνωσης, ένα πολύ σκληρό και απαιτητικό ultra-trail 80 Km με 5.300 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς και εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία πεδίου μονοπατιών που δεν την συναντάς εύκολα σε αντίστοιχους αγώνες. Τα συναισθήματα των αθλητών που μέσα στην νύχτα ανηφορίσαμε το αλπικό μονοπάτι για να δούμε τον ήλιο να χαράζει στην Τσούκα Ρόσσα, το τρέξιμο στα αλπικά λιβάδια στο Σιάδι της Μύγας, το δέος του απόκοσμου περάσματος της Νταβάλιστας αλλά και η περίφημη Δρακόλιμνη με τα άγρια άλογα να τριγυρίζουν εκεί κοντά δεν μπορούν να περιγραφούν εύκολα με λόγια. Έμειναν όμως αποτυπωμένα για πάντα στις ψυχές των αθλητών που τρέξαμε τον αγώνα.

Ο αγώνας των 80 Km είναι σίγουρα από τους πιο δύσκολους και σκληρούς που έχουμε συμμετάσχει. Σε αυτό συνετέλεσε τόσο το μεγάλο ποσοστό πολύ τεχνικών μονοπατιών, αλλά και το στοιχείο που χαρακτηρίζει τα Ζαγόρια, δηλαδή η πέτρα. Οι μεγάλες κλίσεις, τόσο στις αναβάσεις (π.χ. το ανέβασμα από Μονή Στομίου προς Νταβάλιστα και η σκάλα του Μονοδενδρίου) όσο και στις κατηφόρες (π.χ το κατέβασμα από Τσούκα Ρόσσα όπως και από το καταφύγιο προς το Μεγάλο Πάπιγκο) δοκίμαζαν πολύ τα πόδια και επιβάρυναν την προσπάθεια. Επιπρόσθετα, παρότι την προηγούμενη του αγώνα η περιοχή δέχτηκε ισχυρή καταιγίδα – μάλιστα υπήρξε πρόβλημα ηλεκτροδότησης στο Τσεπέλοβο από καταστροφή μετασχηματιστή της ΔΕΗ από κεραυνό που δυσχέραινε την διαδικασία των εγγραφών – την ημέρα του αγώνα, αλλά και την Κυριακή που έγιναν οι μικροί σε μήκος αγώνες επικράτησε ζέστη που σε συνδυασμό με την αποπνικτική υγρασία σε κομμάτια όπως η χαράδρα του Βίκου και όλα τα δασωμένα κομμάτια έκαναν τις συνθήκες ακόμη πιο δύσκολες. Το ultra-trail λοιπόν του μπουκέτου ήταν αγώνας εξαιρετικά δύσκολος και απαιτούσε εμπειρία και σωστή διαχείριση από τους αθλητές για να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα αφυδάτωσης, εξάντλησης και θερμοπληξίας.

Στον τομέα του καθαρισμού των μονοπατιών αλλά και της σήμανσης είχε γίνει καταπληκτική δουλειά. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε τον καθαρισμό με χορτοκοπτικό που ήταν εμφανέστατος σε όλο το μήκος της ανηφόρας μετά την μονή Στομίου – όσο βέβαια άφηνε την ματιά ελεύθερη το ανέβασμα των σφυγμών λόγω της πολύ ζόρικης κλίσης – αλλά και σε όλα τα μονοπάτια ανάμεσα στα χωριά και στα αλπικά λιβάδια. Η σήμανση πυκνή, με πολλαπλούς τύπους σημαδιών που περιελάμβανε ταμπελάκια, κώνους, πορτοκαλί βιοδιασπώμενη μπογιά και κορδέλες έργου. Ιδιαίτερα στο αλπικό πεδίο ήταν υποδειγματική και οδηγούσε τον αθλητή με σαφήνεια. Ένα σημείο που μας άρεσε πολύ και έβγαζε μια καταπληκτική εικόνα, ήταν η τοποθέτηση φωτεινών πασσάλων σε όλο το μονοπάτι της κατηφόρας στην απέναντι πλαγιά από το Τσεπέλοβο, σε συνδυασμό με τα φώτα των φακών των αθλητών που κατέβαιναν για να τερματίσουν και με τα αστέρια να φωτοβολούν ψηλά στον ουρανό. Η μικρή αυτή λεπτομέρεια δημιουργούσε μια εξαιρετική εικόνα στους θεατές που βρίσκονταν οπουδήποτε στο χωριό.

Μια ακόμη χαρακτηριστική λεπτομέρεια που είχε όμως εξαιρετικά αποτελέσματα ήταν η σχεδίαση των διαδρομών, αλλά και της ώρας εκκίνησης, των 80 και 42 Km έτσι ώστε οι αθλητές να διασταυρώνονται σε όλο το μήκος της ανάβασης από το Πάπιγκο μέχρι το καταφύγιο της Αστράκας. Έντονα συναισθήματα και όμορφες στιγμές καθώς διασταυρώνονταν πλήθος αθλητών των δυο αγώνων. Οι αθλητές των 42 Km έπαιρναν θάρρος για να τελειώσουν την δύσκολη ανάβαση μέχρι το καταφύγιο και οι αθλητές των 80 Km άκουγαν πολύ ενθαρρυντικά λόγια και παροτρύνσεις ώστε να φτάσουν στο Πάπιγκο και να συνεχίσουν την πολύ δύσκολη προσπάθεια τους.

Σε αθλητικό επίπεδο, πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη στιγμή της διοργάνωσης ήταν η επίδοση της Μάρας Καλογήρου στον αγώνα των 80 Km, η οποία με το εκπληκτικό 11:59:40 δεν πέτυχε μόνο μια εξαιρετική επίδοση αλλά πλασαρίστηκε και στην 11^η θέση της γενικής κατάταξης σε έναν αγώνα με πολύ έντονο ανταγωνισμό και πολλά από τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Πολλές οι σημαντικές επιδόσεις σε όλο το μπουκέτο των αγώνων, αλλά αυτή ξεχωρίζει.

Μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο ενθουσιασμός των θεατών και του κόσμου στα χωριά που περνούσε η διαδρομή, με αποκορύφωμα την υποδοχή των αθλητών στην πλατεία του Τσεπέλοβου μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν τον τερματισμό του αγώνων των 80 και 42 Km. Εκπληκτική στιγμή για τους αθλητές. Η μουσική και οι σχηματισμοί με λέιζερ στον χώρο του τερματισμού έφτιαχναν επίσης μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Το ίδιο ισχύει και για τους δυο αγώνες της Κυριακής στους Κήπους, όπως και για την ατμόσφαιρα στις απονομές. Σε πολύ καλό επίπεδο οι παροχές στους αθλητές με φαγητό μετά τον κάθε αγώνα αλλά και ένα πολύ όμορφο τεχνικό μπλουζάκι.

Οι εθελοντές της διοργάνωσης, σε όποιο πόστο και αν βοήθησαν, επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά ότι πετυχημένος αγώνας χωρίς αυτούς δεν γίνεται. Υποστήριζαν, εμψύχωναν, βοηθούσαν και έκαναν ότι πέρναγε από το χέρι τους για να κυλήσουν όλα ομαλά. Ιδιαίτερα θα σταθώ στα πολλά παιδιά, που πραγματικά ήταν συγκινητική η προσπάθεια που έκαναν να βοηθήσουν τον κάθε αθλητή. Ένα μεγάλο μπράβο επίσης στους εθελοντές των απομονωμένων και δυσπρόσιτων σταθμών και σημείων ελέγχου που στέκονται εκεί και βοηθούν τόσες ώρες και με τόση κούραση. Τους αξίζουν συγχαρητήρια.

Για την τοπική κοινωνία μια αθλητική εκδήλωση τέτοιου μεγέθους, σε μια εποχή “νεκρή” τουριστικά για το Ζαγόρι, είναι εξαιρετικά σημαντική. Το ίδιο και για τις περιοχές που βρίσκονται κοντά (π.χ. Πάργα, Σύβοτα) αφού πολλοί αθλητές αποφάσισαν να συνεχίσουν με διακοπές σε αυτές τις περιοχές αφού βρισκόμαστε και στο τέλος Ιουλίου. Έχουμε τονίσει αρκετές φορές ότι οι αγώνες ορεινού τρεξίματος αποτελούν εναλλακτικό τουρισμό που μπορεί να τονώσει την οικονομία μιας περιοχής και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το περιβάλλον οικονομικής κρίσης που βρισκόμαστε. Το αθλητικό γεγονός αγκαλιάζεται από την τοπική κοινωνία, και αυτό της επιστρέφει μια μορφή ανάπτυξης που δεν θα την είχε διαφορετικά και γι’ αυτό ο αγώνας αυτός με τον πολύ μεγάλο αριθμό συμμετοχών είναι πραγματικά τόνωση για την περιοχή.

Η διοργάνωση από το 2011 που έγινε για πρώτη φορά μέχρι και σήμερα έχει κάνει μεγάλα άλματα σε όλους τους τομείς. Η ομάδα της Fifth Element, με την θερμή υποστήριξη της The North Face® και της τοπικής κοινωνίας έχουν σχεδιάσει και υλοποιήσει ένα διήμερο που αναδεικνύει την περιοχή του Ζαγορίου και δίνει την δυνατότητα σε αθλητές κάθε επιπέδου και στόχων να έχουν μια σημαντική αθλητική εμπειρία ορεινού τρεξίματος. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο όμως και έτσι εντοπίσαμε κάποια σημεία που πρέπει να εξετάσει και να βελτιώσει η διοργάνωση, ώστε να μιλάμε πλέον για έναν αγώνα κορυφαίο σε διεθνές επίπεδο, άριστο σε όλες τις πτυχές του:

- Ο αριθμός των σταθμών τροφοδοσίας καθώς και η τοποθέτηση τους πάνω στην διαδρομή των 80 Km ήταν εξαιρετικός, αλλά οι σταθμοί πριν το Μεγάλο Πάπιγκο ήθελαν περισσότερα πράγματα. Στην συνέχεια της διαδρομής η κατάσταση βελτιωνόταν πάντως σημαντικά. Επίσης, μάλλον δεν χρειάζονται χυμοί στους σταθμούς – σπάνια τους καταναλώνει ο αθλητής – αλλά να ενισχυθεί η προσφορά Coca-Cola που είναι απαραίτητη σε αγώνες ultra-trail. Στην Τσούκα Ρόσσα η προσφορά μπάρας ή gel θα ήταν πολύ χρήσιμη στους αθλητές. Τέλος όσο αφορά την τροφοδοσία, ίσως στο Μονοδένδρι να χρειάζεται και η προσθήκη και άλλου φαγητού πλούσιου σε υδατάνθρακες μιας και αποτελεί κομβικό σημείο αναπλήρωσης δυνάμεων μετά από την εξοντωτική ανηφόρα της σκάλας που προηγείται.

- Την επόμενη χρονιά η διοργάνωση πρέπει να συμπεριλάβει την live μετάδοση αποτελεσμάτων και περασμάτων, τουλάχιστον στον μεγάλο αγώνα των 80 Km. Είναι μια παροχή που πλέον είναι καθιερωμένη σε αγώνες τέτοιου επιπέδου και βοηθάει την παρακολούθηση της εξέλιξης του αγώνα για τους φίλους τους αθλήματος  (αλλά και συγγενείς ή φίλους των αθλητών) που είναι μακριά. Έλειψε από την φετινή διοργάνωση η real-time μετάδοση των αποτελεσμάτων και πρέπει να υλοποιηθεί το 2015, ώστε να ανέβει ο αγώνας ακόμη ένα επίπεδο. Εδώ να ζητήσουμε και εμείς ως Advendure ένα συγγνώμη από το αναγνωστικό μας κοινό, μιας και δεν μεταδώσαμε άμεσα όπως συνηθίζουμε τα ονόματα και τις επιδόσεις των πρώτων νικητών λόγω κάποιων συγκυριών, γεγονός που έπρεπε να είχαμε κάνει.

- Οι χιλιομετρικές ενδείξεις σε περισσότερα σημεία της διαδρομής, εκτός των σταθμών τροφοδοσίας, είναι μια προσθήκη που θα έπρεπε ίσως να σκεφτεί η διοργάνωση. Βοηθάει ιδιαίτερα στην κατανομή δυνάμεων των αθλητών αλλά και ψυχολογικά.

- Οι παιδικοί αγώνες δίνουν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα σε ένα αγωνιστικό διήμερο και κυρίως μπολιάζουν τα παιδιά με την έννοια του υγιούς αθλητισμού. Δεν πρέπει όμως να ταυτίζονται όσο αφορά την διαδρομή και την ώρα που γίνονται με τερματισμούς αθλητών, ιδιαίτερα σε αγώνες ultra που ο καταπονημένος αθλητής κυριολεκτικά “ζει και αναπνέει” για το χειροκρότημα και την συγκίνηση του τερματισμού. Κάποιοι τερματισμοί του αγώνα των 80 Km πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι διότι συνέπεσαν με την ώρα αναχώρησης των γονιών και συγγενών των μικρών παιδιών που βρίσκονταν παντού μέσα στην διαδρομή τερματισμού. Εδώ χρειάζεται ίσως περισσότερη μελέτη είτε για μην υπάρξει πάλι αυτό το ζήτημα είτε για να βρεθεί η κατάλληλη ώρα, γιατί ο τερματισμός κάθε αθλητή σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα αποτελεί τη βασικότερη ίσως πλευρά της προσπάθειας του.

- Τέλος, καλό είναι να αναφέρεται στα μετάλλια (ή ίσως εναλλακτικά με διαφοροποίηση στην κορδέλα) ο αγώνας που τερμάτισε ο αθλητής. Χρειάζεται η ξεχωριστή αναφορά αφού μιλάμε για αγώνες με πολύ διαφορετικό βαθμό δυσκολίας και αυτό πρέπει να φαίνεται στο μετάλλιο.

Μια διοργάνωση με πάνω από χίλιους αθλητές στους τέσσερεις αγώνες της, με φανταστικά τοπία και με ποικιλομορφία στα μονοπάτια, με σωστή διαβάθμιση της δυσκολίας ώστε να συμμετέχει από τον πιο έμπειρο αθλητή ultra μέχρι τον απλό αθλούμενο που ζητάει μια ωραία αγωνιστική εμπειρία στο βουνό, με ενθουσιασμό από την τοπική κοινότητα και κυρίως από το σύνολο των συντελεστών και της οργανωτικής ομάδας δεν μπορεί παρά να μας αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Γνωρίζοντας το πάθος του Βασίλη Τζουμάκα για το ορεινό τρέξιμο και την αγάπη του για την περιοχή του Ζαγορίου, καθώς και την τεράστια προσπάθεια που καταβάλει να προσφέρει στην κοινότητα μας έναν αγωνιστικό διήμερο με μεγάλες εμπειρίες και συγκινήσεις, είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε ακόμη καλύτερα πράγματα την επόμενη χρονιά και ένα μπουκέτο αγώνων με διεθνή ακτινοβολία.

Δημήτρης Τρουπής

Photo ©: Αντώνης Βρόικος