Πίσω όμως στο θέμα μας. Τ.Ο.Δ. Τι ακριβώς είναι; Καλοί οι ορεινοί αγώνες αλλά τις περισσότερες φορές δεν προλαβαίνεις να ζήσεις τις ομορφιές της περιοχής που γίνεται ο αγώνας, να παρατηρήσεις το τοπίο, να μιλήσεις με τον βοσκό που συνάντησες, τον τοπικό ορειβάτη, να βγάλεις την φωτογραφία που ήθελες, να βουτήξεις στον καταρράκτη που μόλις προσπέρασες! Είσαι συγκεντρωμένος στον ρυθμό σου, στην διατροφή σου, στην σηματοδότηση, στον επόμενο σταθμό, στον συναθλητή που θέλεις να προσπεράσεις. Δεν σε ενδιαφέρει ο προσανατολισμός, η ονομασία του βουνού ή του χωριού που βλέπεις απέναντί σου, κινείσαι μόνο στο ρυθμό του αγώνα. Νιώθαμε ότι κάτι έλειπε, θέλαμε κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό. Δοκιμάσαμε και τις ορειβατικές εξορμήσεις αλλά μας φάνηκαν πολύ αργές, λίγο βαρετές, πολυάριθμες, με λίγες εικόνες και αργές εναλλαγές. Επίσης επειδή μας ενδιαφέρει και η βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης και η βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας για την κίνηση σε ορεινό τοπίο ψάχναμε για κάτι που θα τα συγκέντρωνε όλα αυτά μαζί. Έτσι καταλήξαμε στην Ταχεία Ορεινή Διάσχιση.

Μικρή σφιχτή ομάδα, με παρόμοια φυσική κατάσταση, εμπειρία κίνησης σε ορεινό πεδίο, γρήγορη κίνηση με εναλλαγή τρεξίματος και γρήγορου περπατήματος, μικρό φόρτο, βασικό εξοπλισμό (νερό, τροφή, φακό, αδιάβροχο, αλουμινοκουβέρτα, μικρό φαρμακείο, χάρτινο χάρτη της περιοχής, power bank, καπέλο, αντηλιακό, πρόγνωση καιρού κλπ.). Η ΤΟΔ μπορεί να είναι μονοήμερη αλλά κατά προτίμηση πολυήμερη.

Η τελευταία ΤΟΔ που πραγματοποιήσαμε ήταν τριήμερη. Ξεκινήσαμε από το Μέτσοβο και τερματίσαμε στην Κόνιτσα! Λίγα λόγια για την συγκεκριμένη διάσχιση. Κατ' αρχάς το πιο σημαντικό είναι ο καλός σχεδιασμός! Για να βρεθούν τα μονοπάτια συνδυάσαμε τμήματα από το "Εpirus Trail", τον "ULTRA URSA TRAIL 100km", το TeRa 80km καθώς και τα μονοπάτια O3 και το P6 μαζί με πληροφορίες από ντόπιους δρομείς για επιβεβαίωση και πρόσθετες πληροφορίες (πχ. έχουν οι πηγές νερό;). Σχεδιάσαμε μία διαδρομή κατά 95% μονοπάτι και το υπόλοιπο χωματόδρομος. Κατέβηκε όλη οι διαδρομή ηλεκτρονικά στο κινητό και στο ρολόι (για παν ενδεχόμενο). Συνυπολογίστηκε δυσκολία μονοπατιού, υψομετρικά, ύπαρξη νερού και καταλήξαμε ότι θα χρειασθούν 2 διανυκτερεύσεις μία στην Βοβούσα (κατά προτίμηση με "ο" - Μπαϊεάσα στα βλάχικα) και μία στο όμορφο Βρυσοχώρι. Επίσης άλλη μία διανυκτέρευση πριν την εκκίνηση στο Μέτσοβο αφού ζούμε στην Αθήνα. Βρέθηκαν τα δωμάτια, έγιναν οι κρατήσεις και κλείστηκε και το ταξί που θα μας επέστρεφε από Κόνιτσα στο ΙΧ μας που θα το αφήναμε στο Μέτσοβο. Επειδή όλοι εργαζόμαστε και έχουμε οικογένειες δεν είναι εύκολο να συντονιστούμε και να βρεθεί ένα κοινό τριήμερο. Με μία Παρασκευή άδεια ξεκινήσαμε Πέμπτη απόγευμα για να φθάσουμε στο Μέτσοβο στις 23:00. Ένα μικρό pasta party στο "Ιταλικό" του Μετσόβου με συνοδεία ενός κόκκινου κρασιού Ιmperαtor για το καλό.

Το πρωί της Παρασκευής εκκίνηση λοιπόν από το δροσερό Μέτσοβο με τον minimum εξοπλισμό για την τριήμερη διάσχιση. Γεωργία, Τάσος, Peter και Λάμπρος όλοι με τα μπατόν στα χέρια εκτός από τον Τάσο που τα ξέχασε! Τρεξιματάκι για ζέσταμα και προσαρμογή μέχρι την τεχνητή Λίμνη Πηγών Αώου, ανάβαση στο Μαυροβούνι, πέρασμα από το καταφύγιο, κορυφή Φλέγγας, Δρακόλιμνη Φλέγγας, Βάλια Κάλντα και Αρκουδόρεμα, στάση στο καταφύγιο και τερματισμός στην δυσπρόσιτη Βοβούσα. Φαγητό στην ταβέρνα στην πλατεία και κατευθείαν για ύπνο. Η επόμενη μέρα μετά την πρωινή φωτογράφιση στο πέτρινο γεφύρι είχε πορεία μέσα από τον κεντρικό Εθνικό Πάρκο της Πίνδου προς Λάιστα (στάση για αναψυκτικό και κουβεντούλα με τους ντόπιους που έπιναν τον καφέ τους στην πλατεία) και μετά συνέχεια προς Ηλιοχώρι με στάση στους γνωστούς καταρράκτες για την μια δροσιστική βουτιά! Στο Ηλιοχώρι στάση για φαγητό αφού μας ενημέρωσαν ότι στο Βρυσοχώρι όπου θα καταλήγαμε για διανυκτέρευση ήταν όλα κλειστά!

Βραδάκι φθάσαμε στο Βρυσοχώρι όπου μας περίμενε η κα Μαριάννα και ο κ. Γιάννης για να μας οδηγήσουν στο σπίτι όπου θα διανυκτερεύαμε. Περίπατο στο χωριό για αποθεραπεία, που δικαιολογεί το όνομά του μια που είναι γεμάτο βρύσες. Όμορφο περιποιημένο και καθαρό χωριό αλλά με ελάχιστο μόνιμο πληθυσμό. Όλοι οι νέοι έχουν φύγει. Ο γιός του κ. Γιάννη εργάζεται στην Σκωτία!

Εκκίνηση νωρίς το πρωί με την επιβλητική Τύμφη στο φόντο που την έλουζε ήδη το φως του ήλιου! Σταδιακή ανάβαση της Τύμφης με στόχο το Πέρασμα Καρτερού όπου χρειάστηκε μικρός αυτοσχεδιασμός για την προσέγγισή του αφού δεν υπήρχε ξεκάθαρο μονοπάτι. Εκεί πήραμε την απόφαση να μην ρισκάρουμε να ανέβουμε την σάρα και έτσι κατεβήκαμε προς Σιάδι Μύγας, Χαράδρα Αώου, Μονή Στομίου. Μια γρήγορη βουτιά στον παγωμένο Αώο για να κλείσει όμορφα και δροσερά η διάσχιση. Τρεξιματάκι - αποθεραπεία δίπλα στους πιστούς που ανέβαιναν προς την μονή Στομίου, μέχρι την Κόνιτσα και το εντυπωσιακό μονότοξο πέτρινο γεφύρι της!

Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως δεν ανακαλύψαμε κάτι καινούριο ή πρωτοποριακό, αυτή είναι η πρόταση που ταιριάζει στην ομάδα μας, στις αναζητήσεις μας και στον τρόπο που μια μικρή παρέα, με περιορισμένο ελεύθερο χρόνο έχει βρει για να βρίσκεται στο βουνό και στα μοναδικά ορεινά τοπία της χώρας μας και όχι μόνο. Επόμενος στόχος, ΤΟΔ με διανυκτέρευση στη φύση. Καλές διαδρομές!

Σημ. Τρεις μέρες στα μονοπάτια δεν συναντήσαμε ΚΑΝΕΝΑΝ παρόλο τον ιδανικό καιρό, μόνο ντόπιους μέσα στα χωριά που διασχίσαμε και όπου διανυκτερεύσαμε. Συνολική διαδρομή 95χλμ. με +5.300 υψομετρικά.

Λάμπρος Αργύρης

Μέλη Ομάδας: Λάμπρος Αργύρης, Τάσος Βάρβαρος, Peter Biehler και Γεωργία Παπαδοπούλου