Δεν θα σταθούμε στις λεπτομέρειες της απίστευτης περιπλάνησης του, αφού έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, με κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και με ντοκιμαντέρ, αλλά και το βιβλίο που έγραψε ο ίδιος για την περιπέτεια του. Θα σταθούμε στην άλλη πλευρά του νομίσματος, η οποία έχει να κάνει με το πόσο ακριβής ήταν η ιστορία του και τα ερωτήματα και τις αμφισβητήσεις που προκάλεσε, με μεγαλύτερο παράδειγμα την κριτική του ίδιου του εμπνευστή και διοργανωτή του διάσημου αγώνα, του Patrick Bauer, ο οποίος το 1998 είχε δηλώσει:

“Μην ακούτε τον κ. Prosperi, η ιστορία του είναι κατασκεύασμα. Θέλει να σας κάνει να πιστέψετε ότι είναι Superman. Είναι φυσιολογικά αδύνατο για έναν άνθρωπο να διανύσει πάνω από 200 χιλιόμετρα στην έρημο χωρίς νερό. Πρόκειται για υπερφυσική πράξη. Είναι πιθανό να χάθηκε πραγματικά για μερικές μέρες. Αλλά όλα τα υπόλοιπα ακούγονται ψευδή. Πιστεύουμε ότι νωρίς τον βρήκε κάποιος. Και μετά αποφάσισε να κρυφτεί για λίγο. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να βγάλει πολλά χρήματα αν παρατείνει την ταλαιπωρία του. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να πουλήσει την ιστορία του στα ταμπλόιντ. Επιδίωκε να γίνει αστέρι της δικής του ταινίας. ”

Ο Prosperi σκέφτηκε να μηνύσει τον Bauer, εκτός από το ότι του μείωνε την προσωπικότητα, ακόμη και για το ότι – όπως θα έλεγε στην αγωγή του – η διαδρομή δεν είχε καλή σήμανση, πράγμα που τελικά δεν έκανε ποτέ.

Αριστερά ο Mauro Prosperi κατά τη διάρκεια του MdS 1994 και δεξιά το εγκαταλελειμμένο marabout που βρήκε καταφύγιο!

Και οι γιατροί στο νοσοκομείο που κατέληξε ο Prosperi τι είχαν να πουν; Ανέφεραν απώλεια βάρους 15 κιλών και ότι χρειάστηκαν 16 λίτρα ενδοφλέβιων υγρών για να αναπληρωθεί η απώλεια υγρών του. Υπέστη βλάβη στο συκώτι, η οποία εμπόδιζε την πέψη του και τον ανάγκαζε να τρώει σούπες, υγρά και πολτοποιημένες τροφές για μήνες. Επίσης παρουσίαζε έντονες κράμπες στα πόδια για ένα χρόνο και τα νεφρά του έπαθαν μόνιμη βλάβη. Η πλήρης ανάρρωση του χρειάστηκε σχεδόν δύο χρόνια. Και πολλοί γιατροί και άνθρωποι της περιπέτειας πάντως αμφισβήτησαν έντονα πολλές λεπτομέρειες της αφήγησης του, όπως την κατανάλωση ούρων, νυχτερίδων, καθώς και των έντονων αφυδατώσεων. Παρόλα αυτά, τα “σημάδια” στην υγεία του έδειξαν καθαρά ότι πέρασε κάτι ακραία σοβαρό.

Ο Prosperi πάντως επέστρεψε στο Marathon des Sables, το τερμάτισε 6 φορές και μάλιστα ήρθε 13ος το 2001!

Τι αποτύπωμα όμως άφησε αυτή η ιστορία; Για τον αγώνα ήταν το έναυσμα για να αυξήσει την ασφάλεια των αθλητών, υιοθετώντας πιο βαριές και δυνατές φωτοβολίδες, για περιπτώσεις αποπροσανατολισμού και χασίματος. Για τους αθλητές που μπαίνουν σε τέτοιες δοκιμασίες έδωσε έμπνευση, απέδειξε την απίστευτη αντοχή του ανθρώπινου σώματος σε ακραίες συνθήκες, και είναι ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα επιβίωσης και ψυχικής / σωματικής αντοχής.

Για την κοινότητα μας όμως, φανέρωσε και μια άλλη πτυχή, που σπάνια την αναφέρουμε. Η διττή φύση της ιστορίας, από τη μία το εκπληκτικό επίτευγμα επιβίωσης και από την άλλη οι αμφιβολίες γύρω από την ακρίβεια του, την καθιστά ιδανικό παράδειγμα για να σκεφτούμε το πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις αφηγήσεις επιβίωσης και πώς διαχωρίζουμε την ανθρώπινη αντοχή από τον μύθο.

Και ίσως το πιο σημαντικό μάθημα που αφήνει η ιστορία του Mauro Prosperi είναι κάτι που ο ίδιος ίσως δεν υπολόγιζε: ότι μας διδάσκει να προσεγγίζουμε τις αφηγήσεις με προσοχή, να εκτιμούμε το ανθρώπινο μεγαλείο αλλά, ταυτόχρονα, να διατηρούμε έναν υγιή σκεπτικισμό.

 ΥΓ ... Μια παλιά ρήση λέει: “Μην αφήνεις μια μικρή λεπτομέρεια να χαλάσει μια καλή ιστορία” .. Την γνωρίζουμε άλλωστε πολύ καλά στην Ελλάδα αφού διαχρονικά βρίσκει μεγάλη εφαρμογή...

Δημήτρης Τρουπής