Μην σας φαίνεται παράξενος ο χαρακτηρισμός φεστιβάλ. Το Zagori Mountain Running πλέον μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί, προνόμιο που μόνο μεγάλοι ευρωπαϊκοί αγώνες έχουν. Με τη ραγδαία αύξηση των συμμετοχών που φέτος άγγιξε το 27%, την μεγάλη ποικιλία των διαδρομών, την προβολή ταινιών, με events όπως η λαϊκή βραδιά του Σαββάτου, την όλο και πιο έντονη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, την μεγάλη σημασία στην ανάδειξη της φύσης και του πολιτισμού του Ζαγορίου (μπλουζάκια, αφιέρωμα στα γιοφύρια, μοναδικής σχεδίασης έπαθλα και μετάλλια) η διοργάνωση έχει εξελιχθεί σε ένα πραγματικό φεστιβάλ ορεινού τρεξίματος. Μια γιορτή που αγκαλιάζει τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους και μετατρέπει το Ζαγόρι σε σημείο αναφοράς κάθε Ιούλιο για την κοινότητα μας.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια για τους αγώνες της διοργάνωσης, με το TeRA, είτε στην αρχική του μορφή των 80Κ, είτε στη σύγχρονη εκδοχή των 60Κ, να τραβάει δικαίως τα φώτα της δημοσιότητας. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην το κάνει, όταν οι αθλητές αντικρίζουν την ανατολή στην Τσούκα Ρόσσα, την αλλόκοτη ομορφιά της Νταβάλιτσας που προκαλεί δέος, την γαλήνια Δρακόλιμνη και το Μέγα Λάκκο πάντα “εκκωφαντικά” σιωπηλό.

Από την περασμένη χρονιά όμως, η διοργάνωση εμπλουτίστηκε με έναν νέο αγώνα – το Zagori Classic Race 33K (+2.100m) – που δίνει την ευκαιρία στους αθλητές να γνωρίσουν το Ζαγόρι στην κλασσική και αυθεντική του μορφή. Μια διαδρομή που ξεδιπλώνει τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής όπως αυτή σφυρηλατήθηκε μέσα στους αιώνες, διατηρώντας παράλληλα υψηλό βαθμό δυσκολίας, με το συνδυασμό των δυο αυτών χαρακτηριστικών να κάνει την εμπειρία πραγματικά αξέχαστη.

Πέτρινα γιοφύρια, οι περίφημες σκάλες των χωριών του Ζαγορίου, τα ίδια τα γραφικά χωριά, πυκνά δασωμένα μονοπάτια που θαρρείς ότι σε κάθε στροφή θα ξεπροβάλει μια νεράιδα, μια μικρή γεύση από το κορυφαίο έργο της φύσης που λέγεται χαράδρα του Βίκου και τέλος η θέα του Τσεπέλοβου από την ομώνυμη σκάλα την οποία κατεβαίνει ο αθλητής για να τερματίσει, συνθέτουν ένα αγώνα πολύ υψηλής αισθητικής και πολλά μπράβο για τη σχεδίαση του. Προσωπικά, γνωρίζοντας ήδη τα τελευταία κομμάτια της διαδρομής, θαύμασα το απίστευτο μονοπάτι από το Περδικονέρι μέχρι τους Κήπους, καθώς και το “μονοπάτι των Μοϊκανών” που οδηγούσε από τη χαράδρα του Βίκου στο Καπέσοβο, τα οποία δεν είχα ξανατρέξει.

Η διαδρομή πρόσφερε σχεδόν όλα τα είδη τερέν που μπορεί να συναντήσει κανείς - στη χώρα μας - στο ορεινό τρέξιμο. Χωμάτινα μονοπάτια που επέτρεπαν γρήγορο τρέξιμο, σκληρά και πέτρινα καλντερίμια σαν κι αυτά που συναντάς στις σκάλες του Ζαγορίου, ιδιαίτερα τεχνικά σημεία όπως η κατάβαση από το Μονοδένδρι προς το Βίκο και η απαιτητική σκάλα του Τσεπέλοβου. Χωματόδρομους μέσα σε καταπράσινη φύση σαν αυτούς που χαρακτήρισαν τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής, ενώ δεν έλειψαν ούτε τα περάσματα μέσα από τις μεγάλες πέτρες της κοίτης του ποταμιού στη χαράδρα.

Και ο βαθμός δυσκολίας της διαδρομής; Υψηλός, χωρίς αμφιβολία. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως, έχοντας ήδη ανεβεί το απαιτητικό ανηφορικό μονοπάτι από τη χαράδρα του Βίκου ως το Καπέσοβο, ακολουθεί – για τους περισσότερους μάλιστα αθλητές μέσα στη ζέστη της ημέρας – η ανάβαση της σκάλας του Βραδέτου, για να συνεχιστεί η προσπάθεια με ακόμη μια ανηφόρα εκτεθειμένη στον ήλιο. Και όταν νομίζεις πως πλησιάζεις στο τέλος, έρχεται η τεχνική και επίπονη κατάβαση της σκάλας του Τσεπέλοβου να ολοκληρώσει την πρόκληση.

Σε όλα αυτά, προσθέστε δύο ακόμη στοιχεία: Πρώτον, τα συνεχή και παρατεταμένα ανεβοκατεβάσματα στις πέτρινες σκάλες των χωριών και στα μονοπάτια γύρω από τη χαράδρα του Βίκου, που εξαντλούν, και δεύτερον, την "παγίδα" των πρώτων 13 - 14 χιλιομέτρων με ένα φαινομενικά εύκολο και γρήγορο κομμάτι που, αν δεν το διαχειριστείς σωστά, μπορεί να σε αφήσει χωρίς δυνάμεις για τα κρίσιμα τελευταία χιλιόμετρα ανάβασης μετά το Καπέσοβο. Ένας αγώνας που απαιτεί εκτός από πόδια και .. μυαλό.

Αλλά χρειάζεται και προσοχή, ρωτήστε κι εμένα, που “μέτρησα” τα σκαλιά κατά την κατάβαση της σκάλας από το Κουκούλι... με μια σοβαρή πτώση που άφησε αρκετά σημάδια. Ευτυχώς, από καθαρή τύχη απέφυγα τα πολύ χειρότερα. Τη “γλίτωσα” με μελανιές και γδαρσίματα στα πόδια, μια εξάρθρωση σε δάχτυλο του χεριού, μια πρησμένη παλάμη και μερικά ράμματα κάτω από το πηγούνι. Όντως, τα καλντερίμια του Ζαγορίου είναι σκληρά, αλλά τελικά, με λυπήθηκαν! Να ευχαριστήσω εδώ από καρδιάς τις ομάδες διάσωσης στη Βίτσα, το Καπέσοβο και στην βάση του αγώνα στο Τσεπέλοβο για την βοήθεια τους. Με “φτιάξανε” όσο καλύτερα γινόταν! Και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους εθελοντές, σε όλα τα πόστα, για τη βοήθεια τους, το κέφι τους και τον επαγγελματισμό τους προς όλους τους αθλητές.

Αλλά ας αφήσουμε τη “συνομιλία” μου με το καλντερίμι και ας επανέλθουμε στον αγώνα. Το είχαμε ήδη διαπιστώσει μέσα από τα χρόνια, αλλά και στη φετινή μου εμπειρία στη διαδρομή των 33Κ ίσχυσε το ίδιο. Η σήμανση ήταν άψογη, ξεκάθαρη και χωρίς να αφήνει περιθώρια λάθους. Το ίδιο ισχύει και για τη φροντίδα των μονοπατιών, που έδειχνε αγάπη, μεράκι και σεβασμό προς το φυσικό τοπίο και τους αθλητές. Η τροφοδοσία, με αρκετούς σταθμούς κατά μήκος της διαδρομής, βοηθούσε να "σπάει" η συνολική προσπάθεια, με ιδιαίτερη έμφαση σε τρεις βασικούς σταθμούς – Κήποι, Βίτσα και Καπέσοβο – που πρόσφεραν πολλά καλούδια και, φυσικά, το αξεπέραστο καρπούζι που σαν αυτό δεν υπάρχει όταν είναι δροσερό .. και ήταν! Οι υπόλοιποι σταθμοί, πιο λιτοί, κάλυπταν τις βασικές ανάγκες ενυδάτωσης και διατήρησης ρυθμού.

Photo copyright: Antonis Vroikos

Πηγαίνοντας τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι, είδαμε και θαυμάσαμε σπουδαίους αθλητές και εξαιρετικές επιδόσεις, συναγωνισμό και ρεκόρ.

Ξεκινώντας από τους αγώνες του Σαββάτου, ο Αλέξανδρος Τζουμάκας ήταν ο μεγάλος νικητής του TeRA 60K, με μια εξαιρετική επίδοση: 6.36.16. Στη δεύτερη θέση ο Αλέξανδρος Καρύκας με χρόνο 7.02.53 και το βάθρο των νικητών συμπλήρωσε ο Χρήστος Παρασκευάς με χρόνο 7.10.22. Πρώτη γυναίκα ήταν η Φωτεινή Μεϊντάνη (6η γενικής) με χρόνο 7.43.23, συνεχίζοντας τις μεγάλες φετινές εμφανίσεις της μετά την νίκη της και στον Olympus Marathon πριν λίγο καιρό, δεύτερη η Νικολέτα Τζαβάρα με χρόνο 8.51.25 και τρίτη η Αναστασία Τζαρού με επίδοση 8.57.47.

Στα 21Κ της διοργάνωσης, στους άντρες νικητής αναδείχθηκε ο Ορφέας Γιαννατής με χρόνο 1.51.50, δεύτερος ο Σπύρος Γραικός με επίδοση 1.57.59 και τρίτος ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος με χρόνο 2.01.19. Πρώτη γυναίκα η Χαιδι Θώδη με χρόνο 2.24.12, δεύτερη η Χρυσούλα Βυσαρούλη με χρόνο 2.27.43 και τρίτη η Θεανώ Δοξαρά με επίδοση 2.32.12.

Το απόγευμα του Σαββάτου πραγματοποιήθηκαν επίσης ο αγώνας Fun Race 5Κ με νικητές τον Γεώργιο Τσαμπάλα (21.14) στους άντρες και τη Βασιλική Μπίσα (27.07) στις γυναίκες, καθώς και ο παιδικός αγώνας, με πολύ μεγάλη συμμετοχή παιδιών όλων των ηλικιών και .. αστείρευτο κέφι.

Δείτε τα συνολικά αποτελέσματα της πρώτης ημέρας του ZMR 2025: TeRA 60K, Half Marathon 21K, Fun Race 5Κ.

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τον καινούργιο αγώνα της διοργάνωσης, μιας και φέτος έγινε για δεύτερη χρονιά, το Zagori Classic 33K και με μια εντυπωσιακή εμφάνιση – με νέο ρεκόρ διαδρομής, 2.55.43 – από τον Γιώργο Σταμούλη. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Βασίλης Μπαλαμώτης με χρόνο 3.08.39 και το βάθρο των νικητών συμπλήρωσε ο Δημήτρης Σελέτης με χρόνο 3.08.58. Ενδεικτικό στοιχείο της μάχης που δόθηκε στα μονοπάτια του αγώνα, ότι ο τέταρτος, Μανώλης Πούρικας, τερμάτισε σε χρόνο 3.09.44. Στις γυναίκες, η Μαρία Παπαποστόλου με χρόνο 3.56.44 κέρδισε τον αγώνα, με δεύτερη την Φωτεινή Μειντάνη (4.08.31) η οποία μάλιστα το Σάββατο είχε κερδίσει το TeRA 60K! Τρίτη η Κωνσταντίνα Καραγιάννη με χρόνο 4.14.45.

Το πρόγραμμα του φετινού Zagori Mountain Running έκλεισε ο αγώνας Forest 10Κ, τον οποίο κέρδισε ο Αλέξανδρος Δημάκος με χρόνο 45.14, με δεύτερο τον Ιωάννη Καραμίχο (48.31) και τρίτο τον Ναπολέων Καλογήρου (48.45). Πρώτη γυναίκα η Δήμητρα Τζούμα με επίδοση 1.00.13, δεύτερη η Ευαγγελία Γιαλαματζή με χρόνο 1.02.32 και τρίτη η Όλγα Λοβέρα με επίδοση 1.04.05.

 Δείτε τα συνολικά αποτελέσματα της δεύτερης ημέρας του ZMR 2025: Zagorii Classic 33K, Forest 10K.

Για τους πολύ τολμηρούς, υπήρχε στο πρόγραμμα για δεύτερη χρονιά και το Zagori Challenge (διαβάστε εδώ περισσότερα), μια αγωνιστική πρόκληση που περιλάμβανε συμμετοχή στο συνδυασμό (TeRA 60K + Zagori Classic 33K). 68 αθλητές και αθλήτριες συμμετείχαν, με νικητή στους άντρες τον Αλέξανδρο Τζουμάκα με συνολική επίδοση 10.28.15 και στις γυναίκες τη Φωτεινή Μειντανη με 11.51.54. 

Το υψηλό επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει ο αγώνας του Ζαγορίου επιβραβεύεται, όπως είναι φυσικό, από την κοινότητα του ορεινού τρεξίματος, αλλά και πέρα από αυτή, καθώς φέτος είδαμε πολλούς αθλητές αγώνων ασφάλτου να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε κάποιες από τις διαδρομές της διοργάνωσης. Η φετινή έκδοση του Zagori Mountain Running σημείωσε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ συμμετοχών, με 2.559 αθλητές να παίρνουν εκκίνηση σε κάποιον από τους αγώνες της! Η συνολική αύξηση έφτασε το 27% σε σχέση με πέρυσι, με τον αγώνα των 21 χιλιομέτρων να εκτοξεύεται στο 37%. Και φυσικά, αν συνυπολογίσει κανείς και τις εγγραφές, ο αριθμός όσων ήθελαν να τρέξουν στο Ζαγόρι ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Αν αυτό δεν είναι επιβράβευση της πολύχρονης προσπάθειας του Βασίλη Τζουμάκα και όλων των συντελεστών της διοργάνωσης, τότε τι είναι;

Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι “πού πάμε από εδώ και πέρα”; Είναι φανερό ότι τα περιθώρια χωρητικότητας – τόσο του τόπου όσο και των μονοπατιών και της άγριας φύσης του Ζαγορίου – πλησιάζουν τα όρια τους, ειδικά για κάποιες από τις διαδρομές του ZMR. Ύστερα από 14 χρόνια πορείας, το Zagori Mountain Running φτάνει στο σταυροδρόμι όπου φτάνουν μόνο οι πραγματικά μεγάλες διοργανώσεις. Είμαστε όμως βέβαιοι πως ο Βασίλης και η ομάδα του θα συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο που μας έχουν συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια: με αγάπη για τους αθλητές, σεβασμό στο άθλημα, αλλά κυρίως με μεγάλη φροντίδα για τη φύση και για το μοναδικό Ζαγόρι.

Κλείνω το άρθρο μου για το φετινό Zagori Mountain Running με μια ερώτηση που έχει, τελικά, μια εύκολη απάντηση: “Πού πάμε τον Ιούλιο του 2026;” Μα φυσικά… στο Ζαγόρι, για την 15η, επετειακή έκδοση του!

Δημήτρης Τρουπής