Τα Μέθανα είναι ένας τόπος ιδιόμορφος και άγριος με έναν χαμένο πλέον, πολιτισμό που έχει δημιουργηθεί μέσα από αιώνες απομόνωσης και εσωστρέφειας σε εύφορους θύλακες και κοιλάδες μακριά από τη θάλασσα και τους πειρατές, ανάμεσα στις ψηλές και απότομες ηφαιστειακές κορυφές. Τα μικρά μνημεία αυτού του αγροτικού πολιτισμού είναι παντού, σε όλα τα βουνά και τις κοιλάδες και είναι συναρπαστικό να τα ανακαλύπτεις και να ταξιδεύεις με αυτή την αφορμή, σε άλλες εποχές, πολλούς αιώνες πίσω. Πατητήρια, καλύβια, αλώνια, στέρνες, γούρνες, ξωκλήσια, χαμένα χωριά μπορείς να βρεις πίσω από κάθε βράχο, και είναι όλα όμορφα, λιτά και ανθρώπινα. Βρίσκονται κρυμμένα στην ηρεμία τους μέσα σε παρθένα φύση που πήρε πίσω το χώρο όταν έφυγαν αυτοί οι αρχαίοι άνθρωποι.

Τα Μέθανα είναι ένας τόπος προικισμένος από τη φύση με ιαματικές πηγές, με εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς, με άγρια βλάστηση και με βαθιά καταγάλανα νερά να τον περιτριγυρίζουν. Είναι εδώ ένα από τα λίγα μέρη που μπορείς να περπατάς σε απότομα μονοπάτια, 700 μέτρα ψηλά και να βλέπεις παντού γύρω σου τη θάλασσα.

Τα Μέθανα είναι ένα μέρος που διατηρεί τον χαρακτήρα του και τη φυσιογνωμία του γιατί η άνοδος και μετά η πτώση του κρατικοδίαιτου ιαματικού τουρισμού τα έφερε σε ένα τέλμα οικονομικό και κοινωνικό. Ο πληθυσμός φθίνει, οι νέοι σπανίζουν και η οικονομική δραστηριότητα περιορίζεται σε μικρές εποχιακές τουριστικές επιχειρήσεις.

Αυτό το μέρος βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα, σε ένα σταυροδρόμι, και πρέπει να διαλέξει πως θα αναπτυχθεί. Γιατί η τύχη μας έκανε να έχουμε ΑΚΟΜΑ μπροστά μας όλες τις επιλογές.

Θέλουμε να γίνουμε Ύδρα συντηρώντας τα χωριά, διατηρώντας τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα και την προσωπικότητά του τοπίου, προσελκύοντας υψηλού επιπέδου χαμηλής έντασης τουρισμό με αειφόρα προοπτική;

Ή θέλουμε να γίνουμε Λούτσα, χτίζοντας όλο τον ανοιχτό, ελεύθερο χώρο με πολυτελή ξένα και ετερόκλιτα αρχιτεκτονήματα που θα προσελκύουν μόνο τους περήφανους ιδιοκτήτες τους μέχρι να τελειώσει ο χώρος και μαζί με αυτόν να σβήσει κάθε προοπτική καλής ζωής εδώ;

Το ΓΙΔΙ θέλαμε να δείξει τον δρόμο, θέλαμε οι επισκέπτες μας να μιλήσουν οι ίδιοι για αυτό που βλέπουν, για αυτό που απολαμβάνουν εδώ, να δείξουν την κατεύθυνση στα Μέθανα για ένα καλό αειφόρο μέλλον πριν να είναι πλέον αργά.

Προετοιμάσαμε τον αγώνα πολλοί μαζί στα Μέθανα, περπατήσαμε τα 24 χιλιόμετρα δεκάδες φορές για καθαρισμό, για σήμανση, για έλεγχο. Τις τελευταίες μέρες οι έλεγχοι γίνονταν αξημέρωτα το πρωί με φακό καθώς τα χρονικά περιθώρια είχαν πλέον στενέψει και δεν υπήρχε η πολυτέλεια της χαλάρωσης. Σκάψαμε μονοπάτια και μας τα κατέστρεψε η βροχή και τα ξανασκάψαμε…

Από όλες τις ώρες δουλειάς, οι ώρες στο βουνό ήταν η χαλάρωσή μας, η ξεκούραση μας. Πάντα κάναμε μια παύση ενός λεπτού να απολαύσουμε τη ζεστασιά του απογευματινού ήλιου να χαϊδεύει το πρόσωπό μας και να αφήσουμε την οσμή της πρωινής υγρασίας να γεμίσει τα πνευμόνια μας και να κυριεύσει τα συναισθήματά μας, αυτή η αρχέγονη σύνδεση με τη φύση.

Και άρχισαν να καταφθάνουν οι καλεσμένοι μας, αρχίσαμε να ακούμε παντού φωνές και γέλια, το μέρος γέμισε ζωή αλλά εμείς δε μπορούσαμε να σταματήσουμε τις προετοιμασίες, θέλαμε να κάνουμε μια καλή διοργάνωση, πρώτη φορά γαρ, να βάλουμε βάσεις για το μέλλον.

Αυτές τις μέρες των αγώνων για μας κύλησαν τόσο γρήγορα. Η απειρία, τα απρόοπτα, η έλλειψη στελεχών στην οργάνωση μας κράτησαν σε εγρήγορση και υπερένταση γιατί θελήσαμε να μην κάνουμε απλά έναν αγώνα αλλά ένα πολιτιστικό γεγονός που να αφορά τους αθλητές μας, τους συνοδούς αλλά στη γιορτή να περιλαμβάνονται και οι πολυάριθμοι εθελοντές μας και οι ντόπιοι φίλοι μας. Κάναμε ομιλίες, μαγειρέψαμε, τραγουδήσαμε και χορέψαμε πριν το μεγάλο γεγονός, το τρέξιμο στο βουνό!

Οι εθελοντές μας δούλεψαν με φιλότιμο και πρόσφεραν τα μέγιστα, ξεπεράσαμε τα προβλήματα και ήρθε η ώρα της γιορτής, η Κατερίνα μας έκανε το θαύμα της, ετοίμασε ένα πλούσιο και πρωτότυπο γεύμα για 500 καλεσμένους που πρώτα το έφαγαν τα μάτια και μετά τα στόματα. Επιφωνήματα ενθουσιασμού ήταν η ανταμοιβή της τα οποία τα έπνιξε η μουσική σουρλουλού. Οι φίλοι μας με τα 10 πνευστά, κρουστά και έγχορδα όργανά τους παρέσυραν τον κόσμο στον χορό και το τραγούδι τους και δημιούργησαν τις ψυχολογικές προϋποθέσεις για μεγάλες επιδόσεις την επόμενη μέρα το πρωί.

Ο ύπνος μας στην οργανωτική επιτροπή ήταν λίγος, ίσως καθόλου. Το ίδιο και το φαγητό. Η υπερένταση μας έδινε ρυθμό και η αγωνία για να πραγματοποιηθεί ο σκοπός μας και να πάνε όλα καλά μας κινητοποιούσε.

Την Κυριακή το πρωί ο καιρός ήταν τέλειος, ο κόσμος φρέσκος και χαρούμενος από πολύ πρωί γέμισε το λιμάνι με ανυπομονησία για την εκκίνηση. Με την αντίστροφη μέτρηση οι δρομείς ξεχύθηκαν στους δρόμους σα χείμαρρος και δημιούργησαν μια μακριά γραμμή που αντί να τρέχει προς τη θάλασσα, σκαρφάλωνε στο βουνό. ΟΙ εθελοντές μας ήταν εκεί χαμογελαστοί, όλοι ταγμένοι στον ίδιο σκοπό, να περάσουμε όλοι καλά και να μη χτυπήσει κανείς.

Η επιχείρηση να ξεστηθεί η εκκίνηση και να στηθεί ο τερματισμός ήταν τεράστια και η κινητοποίηση μεγάλη. Ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό. Όταν όμως χτύπησε το τηλέφωνο και μάθαμε ότι κάπου στο Μεγαλοχώρι ο κόσμος χάνεται, δε μπορούμε να πούμε ότι ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό το συναίσθημα. Από το ζενίθ στο ναδίρ τόσο απότομα και μέχρι να βρεθούμε επί τόπου και να επαναφέρουμε τη χαμένη σήμανση τόσες σκέψεις για τις συνέπειες. Η σήμανση έλειπε εκεί, κάποιος την κατέστρεψε. Την αποκαταστήσαμε.

Είχαμε δώσει όλοι ραντεβού στο λιμανάκι στο Βαθύ, αθλητές, συνοδοί, εθελοντές, φίλοι, ντόπιοι για μια δεύτερη μεγάλη γιορτή. Έγινε η γιορτή, ήταν μεγάλη, ενθουσιασμός και χαμόγελα παντού. Οι πρώτοι υπερήφανοι δικαιολογημένα για την επιτυχία τους, οι τελευταίοι ακόμα πιο χαρούμενοι ακόμα πιο υπερήφανοι για την εξίσου μεγάλη επιτυχία τους. Τερμάτισαν! Πρέπει να ξεπερνάμε τα όριά μας στη ζωή, αυτό είναι που μας κάνει λίγο καλύτερους.

Εμείς δεν το ζήσαμε, ξεπεράσαμε τα όριά μας αλλά ήμασταν απόντες από τη γιορτή. Η λήξη μας βρήκε στα βουνά να φροντίσουμε να πάνε όλα καλά και το ζούμε τώρα από διηγήσεις άλλων και ίσως να είναι καλύτερα έτσι γιατί όλοι υπερβάλουν όταν διηγούνται μια ωραία εμπειρία. Τα μακαρόνια με τη γίδα πρέπει να ήταν τα καλύτερα της ζωής τους, λένε. Η φιλοξενία πολύ καλή, λένε. Η διαδρομή καταπληκτική, λένε. Η κατάσταση τον μονοπατιών άριστη, λένε. Όλοι λένε και του χρόνου… και του χρόνου λοιπόν!

Ο ενθουσιασμός των αθλητών, η χαρά των επισκεπτών και η αναγνώριση των ντόπιων είναι το καύσιμο για να το ξανακάνουμε του χρόνου πιο μεγάλο. Δεν έχουμε ακούσει αρνητικά σχόλια για τη μεγάλη μας προσπάθεια, μόνο παρατηρήσεις και ιδέες για ομολογουμένως απαραίτητες βελτιώσεις.

Αρβανίτικα μιλάνε εδώ, κάποιος μας είπε στα αρβανίτικα το ευχαριστώ, αλλά το ξέχασα. Είναι πολύ ακριβή και σπάνια αυτή η λέξη βλέπεις, θέλει πλούσια ψυχή για να της πεις. Εμείς σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς, γιατί κάναμε φίλους εδώ και μάθαμε πολλά για μας και για τον τόπο μας μέσα από τα δικά σας μάτια.

Ίσως την Κυριακή αυτή να πήραμε όλοι ασυνείδητα τη μεγάλη απόφαση για τα Μέθανα, προς τα που θέλουμε να πάμε.

ΥΓ - Ένα προσωπικό ευχαριστώ σε ένα χαμογελαστό κορίτσι που εμφανίστηκε από το πουθενά και μας έσωσε στα δύσκολα, σίγουρα όλοι θα την είδατε ανάμεσά σας να ακτινοβολεί, τη Χρύσα.

Μέθανα

24/11/2023

Ηλίας Ρίζος