Μύθος ή Πραγματικότητα; Έκανα ένα μεγάλο τρέξιμο διάρκειας και με πονούν τα πόδια μου, είναι γεμάτα γαλακτικό οξύ!

Μύθος! Μετά από μια προπόνηση ή έναν αγώνα - πιθανόν σε ανώμαλο έδαφος ή μονοπάτια - τα πόδια μας μπορεί να πονούν την επόμενη μέρα συνήθως η δυο μέρες μετά. Αλλά κατά την προπόνηση (ή τον αγώνα) αντοχής, η ποσότητα γαλακτικού οξέως που παράγεται είναι ελάχιστη και δεν δικαιολογεί τον πόνο που νοιώθει ο αθλούμενος και δεν οφείλεται στον μειωμένο μεταβολισμό της.

 

Η αίσθηση του πόνου και του μυϊκού πιασίματος που αισθανόμαστε μετά την προπόνηση ή τον αγώνα οφείλονται σε μια σειρά από μικροτραυματισμούς (στην προκειμένη περίπτωση περισσότερους και μεγαλύτερους από τους συνηθισμένους) που λαμβάνουν χώρα σε κάθε βήμα και σε κάθε πάτημα στην φάση της προσγείωσης. Σε αυτήν την φάση στο τμήμα του μυός που ονομάζεται ζώνες Ζ και αποτελεί συνδετικό ιστό μεταξύ των παράλληλων πρωτεϊνικών δομών του, αλλά και μέσα στον μυ, συμβαίνουν κανονικές ρωγμές ( κάτι σαν μικρές θλάσεις θα λέγαμε), που έχουν σαν αποτέλεσμα να εκχύνονται από αυτές δυο ουσίες, οι ισταμίνες και οι κινίνες που προκαλούν πρήξιμο, πόνο και δυσκαμψία.

 

Αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο για αρχάριους δρομείς η μετά από παρατεταμένο τρέξιμο σε κατηφορική διαδρομή. Είναι αυτή ακριβώς η έκκεντρη σύσπαση των μυών που δημιουργεί το λεγόμενο φαινόμενο DOMS (Delayed Onset Muscle Soreness) δηλαδή καθυστερημένη εμφάνιση μυϊκού πόνου. Και είναι αυτό ακριβώς το φαινόμενο που είναι μια κανονική φλεγμονή που οδηγεί στην δημιουργία λευκοκυττάρων από το σώμα (λευκά αιμοσφαίρια) και αντιμετωπίζεται χάρις στην επέμβαση των μικροφάγων κυττάρων (τα όποια είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος) που στην αρχή καθαρίζουν τους μύες από τα υπολείμματα των μικροτραυματισμών και μετά βάζουν μπροστά την ‘’επισκευή’’ των μυών.

 

Ο πόνος της επόμενης μέρας όπως αλλιώς λέγεται το φαινόμενο DOMS, εάν μειωθεί και στο τέλος επαλειφθεί πλήρως σε σύντομο διάστημα δεν πρέπει να δαιμονοποιείται γιατί είναι ένα από τα αποτελέσματα της προσαρμογής και είναι μια από τις διαδικασίες της προπόνησης.

 

Και φυσικά δεν έχει τίποτα να κάνει με το γαλακτικό οξύ!

 

Γιάννης Δαγκόγλου

 

Γιάννης Δαγκόγλου

 

Γεννήθηκα στην Πάτρα και ασχολήθηκα με τον στίβο από την ηλικία των 12 χρόνων. Υπήρξα αθλητής στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων με καλύτερες επιδόσεις:

1500 μ. 4:02’’ (κατηγορία Εφήβων)

5.000 μ. 15:12’’ (κατηγορία Εφήβων)

10.000 μ. 32:50’’ ( κατηγορία Νέων)

Μαραθώνιος 2.30:17’’.

Αποφοίτησα από το Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1991 με ειδικότητα στους δρόμους.

Έχω παρακολουθήσει την σχολή προπονητών της Ιταλικής Ομοσπονδίας Στίβου (F.I.D.A.L.- Formia 2001).

Έχω συμμετάσχει σε προπονητικά καμπ του βάδην ( 2005 και 2006 Montescaglioso Bari Ιταλία ).

Είμαι από το 2005 Διδάκτορας της Εθνικής Γυμναστικής Ακαδημίας της Σόφιας (Βουλγαρία) για την διατριβή μου στην προπόνηση Εφήβων αθλητών του βάδην με ε θέμα «Αξιολόγηση της ικανότητας απόδοσης νεαρών αθλητών βάδην με την χρήση του τεστ Conconi» Ο βαθμός του διδακτορικού διπλώματος μου ήταν 22/23.

Είμαι επίσημος προπονητής στίβου του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. (από τον Οκτώβριο του 2000) και κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος Α’ κατηγορίας για το άθλημα του Κλασσικού Αθλητισμού από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού

Έχω γυμνάσει πολλούς πρωταθλητές (Σοφία Αρματά, Γιάννης Καυκάς, Χαράλαμπος Πιτσώλης, Σοφία Ρήγα, Ισαβέλλα Κοψαχείλη, Αλέξι - Μαρία Παππά). Μιλάω άπταιστα Ιταλικά και Αγγλικά.

 

www.smartrun.gr

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ