Ultra Trail Pelion: H δικαίωση

«Θέλω να βάλω στον αγώνα πράγματα από όλους τους αγώνες που έχω τρέξει και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό». Αυτά ήταν τα λόγια του Κώστα Τσαντού στην τελευταία επικοινωνία που είχαμε πριν τον αγώνα. Δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω για να καταλάβεις ότι ο άνθρωπος αυτός ο οποίος μαζί με την ομάδα που αποφάσισε να δώσει σάρκα και οστά σε ένα όνειρο ετών, ήταν αποφασισμένος να παρουσιάσει στην κοινότητα ορεινού τρεξίματος έναν αγώνα που θα άφηνε το στίγμα του και θα απέπνεε την εμπειρία ετών αλλά και την αγάπη για τον τόπο του. Μετά από αυτά που ζήσαμε στον 1ο ουσιαστικά Ultra Trail Pelion μπορούμε να πούμε σαφέστατα ότι το όνειρο έγινε πραγματικότητα!

Στην τεχνική ενημέρωση αλλά και όσες φορές κατάφερνες να δεις τον Κώστα πριν τον αγώνα διαπίστωνες το τεράστιο άγχος του, την αγωνία που είχε για να πάνε όλα στην εντέλεια. Το βλέμμα του αποφασιστικό. Δεν υπήρχε περίπτωση να στραβώσει το οτιδήποτε. Όχι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. «Ήμασταν όλη την μέρα στο μονοπάτι, εμείς καθαρίζαμε και ο μανιασμένος αέρας τα κατέστρεφε όλα». Τίποτα δεν ήταν ικανό να χαλάσει το «πάρτι» στο οποίο οι άνθρωποι του αγώνα μας είχαν καλέσει και εν τέλει έτσι έγινε. Το βουνό δεν προσαρμόζεται στα δικά μας θέλω, στα δικά μας μέτρα. Η προσπάθεια έτσι θα έχανε κάθε αξία. Εμείς πρέπει να έχουμε την ικανότητα να προσαρμοζόμαστε στις δικές του προθέσεις και αυτό ισχύει διαχρονικά.

 

Με μία μικρή καθυστέρηση, στις 18:00 το απόγευμα του Σαββάτου ξεκίνησε η επίδοση των αριθμών των αθλητών που είχαν έρθει στην Πορταριά σε σάλα του ξενοδοχείου Xenia Palace ενώ λίγο αργότερα ξεκίνησε η χιλιόμετρο προς χιλιόμετρο λεπτομερής τεχνική ενημέρωση από τον Κώστα Τσαντό στην οποία δεν άφησε περιθώρια για ερωτήσεις μιας και είχε καλύψει τα περισσότερα θέματα. Ο τεχνικός διευθυντής του αγώνα εστίασε την προσοχή του στις καιρικές συνθήκες της μέρας του αγώνα αφού οι νοτιάδες έδιναν άστατο καιρό για όλη την μέρα και πολύ αέρα τις πρωινές ώρες. Κάτι που άλλωστε επαληθεύτηκε στο έπακρο!

 

 

Τρομερό πλεονέκτημα για την διοργάνωση και πολύ πρακτική η επιλογή του Xenia Palace σαν κέντρο των εκδηλώσεων του αγώνα. Οι παροχές τόσο πριν όσο και μετά τον αγώνα ήταν κορυφαίου επιπέδου. Δεν έχεις άλλωστε το προνόμιο να επιλέγεις από μπουφέ σε ένα 4στερο ξενοδοχείο για το πλούσιο προαγωνιστικό σου γεύμα, αλλά και το γεύμα αναπλήρωσης μετά τον αγώνα.

 

 

Είχαμε διαβάσει σε περιγραφές αλλά και στον χάρτη ότι η χάραξη της διαδρομής ήταν τέτοια έτσι ώστε να μην σε κάνει σε καμία περίπτωση να «βαρεθείς» - αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο σε έναν αγώνα βουνού. Τι να πρωτοθυμηθείς όμως …

 

 

Να θυμηθείς την καταρρακτώδη βροχή στην εκκίνηση και μέσα στο σκοτάδι που παραφυλούσε να λυγίσει τους λιγότερο έμπειρους;

 

Να θυμηθείς την εκπληκτική τραβέρσα από το 7ο χλμ προς την Μακρινίτσα με τον Παγασητικό και το Αιγαίο Πέλαγος στα δεξιά σου;

 

Να θυμηθείς το λασπώδες roller coaster που δοκίμαζε τις σόλες των παπουτσιών αλλά και τις ικανότητές σου στην τσουλήθρα στο 21ο – 24οχλμ;

 

Να θυμηθείς το ονειρικό και ατμοσφαιρικό τρέξιμο πρωινό τρέξιμο στην ομίχλη γύρω από τα Χάνια;

 

 

Να θυμηθείς το συγκινητικής ομορφιάς καλντερίμι που από την Τσαγκαράδα σε οδηγούσε στην παραλία της Νταμούχαρης;

 

 

Να θυμηθείς το τρέξιμο δίπλα στην αρμύρα της θάλασσας, πάνω στην άμμο και στα βράχια στην παραλία του Αη Γιάννη;

 

 

Να θυμηθείς την ανάβαση από την θάλασσα μέχρι πάνω το χιονοδρομικό στα Χάνια η οποία κρεμόταν σαν Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια αυτών που απερίσκεπτα τα είχαν δώσει όλα στα πρώτα 50 χιλιόμετρα; Ξανασκεφτείτε λίγο τι κάνετε όσοι το κάνατε και τι χάσατε όσοι το χάσατε… Από το χιονοδρομικό στην θάλασσα και ξανά στο χιονοδρομικό από άλλη διαδρομή… Μοναδικές εικόνες, καταπληκτικές εμπειρίες που η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει και το Ultra Trail Pelion μας προσέφερε γενναιόδωρα!

 

Να θυμηθείς την βραδινή ομίχλη γύρω από τα Χάνια μέσα στην άβυσσο του σκοταδιού για όσους τερμάτισαν μετά τις 14-15 ώρες;

 

Να θυμηθείς τους συγκινητικά ηρωικούς εθελοντές οι οποίοι για ώρες μέσα στην συνεχή βροχή, την ομίχλη και το κρύο στέκονταν εκεί και –στην κυριολεξία- μας έπαιρναν από το χέρι για να μας δείξουν μέσα στην ομίχλη την συνέχεια της διαδρομής;

 

Πόσα να θυμηθείς και πόσα να «αφήσεις απέξω» από μία τόσο γεμάτη εμπειρία;

 

 

Η σήμανση σου έδινε την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να χαθείς πουθενά. Αναπόφευκτα ίσως τα μικρά χασίματα ή ψαξίματα για λίγα μέτρα σε διασταυρώσεις ή ενώσεις μονοπατιών με δρόμο μέσα στο whipe out της βραδινής ομίχλης όπου μόνο ο φακός στο χέρι έδινε την λύση. Εκεί ίσως θα ήταν χρήσιμη η προσθήκη ανακλαστικής βραδινής σήμανσης πιο χαμηλά σε ύψος μιας και στο Πήλιο τέτοια εποχή η ομίχλη στα ψηλά είναι κανόνας. Το μόνο που δεν μας άρεσε ήταν η μόνιμη σήμανση με μπογιά μέσα στους παραδοσιακούς οικισμούς και πάνω στα καλντερίμια. Αναφέροντάς το αυτό στον Κώστα μας απάντησε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς γιατί προσπαθώντας να τοποθετήσει προσωρινή σήμανση μέσα στα χωριά, αυτή ξηλωνόταν αμέσως. Εδώ αξίζει να αναφερθεί άλλη μια φορά το πολύ σπουδαίο θέμα της «εκπαίδευσης» της εκάστοτε τοπικής κοινότητας για τα οφέλη που έχει να αποκομίσει από ένα τέτοιο αθλητικό γεγονός όπως ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος. Χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τοπικός ξενοδόχος δεν γνώριζε την διεξαγωγή του Ultra Trail Pelion παρά μόνο το ράλι αυτοκινήτων «Κένταυρος» που διεξαγόταν παράλληλα. Το παράπονο των ανθρώπων του αγώνα και προσωπικά του Κώστα Τσαντού και το στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσουν τα επόμενα χρόνια…

 

 

Στην υποδειγματική τροφοδοσία ξεχωρίσαμε αναμφίβολα τις χειροποίητες μπάρες δημητριακών, τα σπιτικά cookies, τα σάντουιτς με τυρί – ζαμπόν, τα κρουασάν σοκολάτας, τις πεντανόστιμες σούπες στην Τσαγκαράδα και το Ανήλιο αλλά και την απλόχερη προσφορά από ενεργειακές μπάρες και τζελ στους περισσότερους σταθμούς του αγώνα!

 

Ένας εύκολος κατά τα άλλα αγώνας σε μια διαδρομή χωρίς πολλές εξάρσεις και με ομαλές κλίσεις, ιδανικός για όσους θέλουν να ξεκινήσουν σε αυτή την απόσταση στο βουνό. 'Κατά τα άλλα' γιατί οι συνθήκες μετέτρεψαν τον αγώνα σε μια μικρή περιπέτεια από αυτές που επιζητούμε να ζούμε όσοι τρέχουμε στο βουνό, δυσκολεύοντας βέβαια παρόλα αυτά τους πιο άπειρους. Η καταρρακτώδης βροχή στην εκκίνηση, το λασπωμένο τερέν, το παχύ κατά τόπους στρώμα φύλλων που έκρυβε παγίδες, τα γλιστερά καλντερίμια, η συνεχής βροχή το βράδυ στα ψηλά και βέβαια το αδιαπέραστο τείχος ομίχλης γύρω από τα Χάνια για όσους τερμάτισαν μετά τις 14-15 ώρες έδωσαν τα απαραίτητα ψήγματα 'περιπέτειας' που μένουν αξέχαστα σε όσους τα βιώνουν.

 

 

Έβλεπες παντού την εκπληκτική δουλειά που είχε κάνει ο Κώστας Τσαντός με την ομάδα του στον καθαρισμό της διαδρομής. Μέχρι το τελευταίο βράδυ με το αλυσοπρίονο στο χέρι έκοβε κορμούς που έφραζαν το μονοπάτι ατάκτως ριγμένοι από «απαίδευτους» ντόπιους οι οποίοι το πιο πιθανόν αγνοούσαν ότι την επόμενη μέρα θα πέρναγαν άνθρωποι από τα μέρη τους. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και έτσι, ο θυελλώδης αέρας των προηγούμενων ημερών είχε σωρεύσει σε κάποια σημεία του μονοπατιού ένα παχύ στρώμα φύλλων που κατά τόπους έφτανε μέχρι το γόνατο. Χαλάλι, ο μαγικός ήχος από το θρόισμά τους αντηχούσε λίγη από την μαγική αύρα των μυθολογικών Κενταύρων…

 

Για αυτό – και για πολλά άλλα- θα επιμείνουμε ότι η μετάθεση της ημερομηνίας του αγώνα μόνο καλό έχει να του κάνει. Έστω και δύο βδομάδες νωρίτερα. Παρόλο που ο καιρός είναι πάντα αστάθμητος παράγοντας, όσο νωρίτερα στο φθινόπωρο, τόσο πιο ζωντανή είναι η φύση σε ένα βουνό με φυλλοβόλα δάση όπως το Πήλιο.

 

Ο αγώνας

Το απόλυτο φαβορί από την μέρα της γνωστοποίησης της συμμετοχής του, ο σπουδαίος Γάλλος Antoine Guillon με το συνεχές και ανεπιτήδευτο χαμόγελο δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης της πρωτιάς. Ανοίγοντας συνεχώς την διαφορά από τον έτερο Γάλλο που ήρθε μαζί με τον Guillon, Guillame Lenormand τερμάτισε νικητής μετά από 9 ώρες 10 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα. Είκοσι επτά αργότερα, σε 9:37:37 πέρασε την γραμμή τερματισμού ο Lenormand ενώ τρίτος και πρώτος έλληνας τερμάτισε ο Χρήστος Μαυρίκιος σε 9:51:13 ο οποίος μετά την επιτυχία του στο Σπάρταθλον δείχνει ότι περνάει περίοδο παρατεταμένης φόρμας!

 

 

Λίγες αναλογικά οι γυναικείες συμμετοχές αφού μόλις έξι αθλήτριες ξεκίνησαν τον αγώνα. Από την στιγμή μάλιστα που το φαβορί για τη νίκη, η Λόρα Ρεπσένκο εγκατέλειψε στο 57ο τα πράγματα στην κούρσα ξεκαθάρισαν. Πρώτη τερμάτισε η Αναστασία Γκίκα-Domazetovic σε 14:54:27, δεύτερη η Ασημίνα Ιγγλέζου σε 15:01:49 ενώ την 3η θέση μοιράστηκαν η Βίκυ Καρπούζα με την Άντζυ Τερζή σε 17:05:02.

 

 

Ο Antoine Guillon αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη και εκτίμησή του για τον αγώνα, σε μια όμορφη χειρονομία, θα φιλοξενήσει τον Χρήστο Μαυρίκιο και την Αναστασία Γκίκα-Domazetovic, τους πρώτους έλληνες δηλαδή του Ultra Trail Pelion, στον αγώνα που διοργανώνει ο ίδιος στην Γαλλία, τον Grand Raid 6666 που θα διεξαχθεί το καλοκαίρι του 2018!

 

Στον αγώνα τερμάτισαν οι 120 από τους 129 αθλητές που ξεκίνησαν, δείγμα τόσο της εμπειρίας των συμμετεχόντων όσο και της καλής δουλειάς της διοργάνωσης.

 

Δείτε εδώ τα προσωρινά αποτελέσματα του Ultra Trail Pelion

 

Το πρωί της Κυριακής, στον μικρότερο αγώνα της διοργάνωσης “CHS by UTP” απόστασης 9,2 χιλιομέτρων, ο οποίος μάλιστα προστέθηκε όχι πολλές μέρες πριν την διεξαγωγή του, έτρεξαν 85 δρομείς. Στόχος του αγώνα ήταν όπως ανέφερε ο Κώστας Τσαντός η μύηση των ντόπιων δρομέων στο τρέξιμο βουνού ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι τα έσοδα του αγώνα θα υποστηρίξουν την συντήρηση των μονοπατιών της ίδιας της διαδρομής και την οργάνωση «ΚΙΒΩΤΟΣ του ΚΟΣΜΟΥ». Νικητές τερμάτισαν ο Ζήσης Τσουρέλης σε 0:46:35 και η Αγγελική Καγκαρα σε 1:03:47.

 

Δείτε εδώ τα προσωρινά αποτελέσματα του CHS by UTP

 

 

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο Ultra Trail Pelion είναι ένας αγώνας που κανείς δρομέας ορεινού τρεξίματος της χώρας μας δεν πρέπει να χάσει! Τόσο η αγάπη και το πάθος των ανθρώπων του, η απαράμιλλης ομορφιάς διαδρομή του όσο και οι υψηλού επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους αθλητές του είναι εγγύηση ότι ο αγώνας όχι μόνο θα αποτελέσει θεσμό στο ελληνικό αγωνιστικό καλεντάρι αλλά και ότι θα δημιουργείται το αδιαχώρητο για μία πολύτιμη συμμετοχή σε αυτόν! Η απόλυτη δικαίωση τόσο για τον Κώστα Τσαντό ο οποίος είναι ένας από εμάς και έφτιαξε έναν αγώνα για εμάς, όσο για όσους μόχθησαν δύο χρόνια τώρα για να γίνει αυτό πράξη…

 

...Δασικό Χωριό Ερυμάνθου, Χαϊντού, μετά τον ROUT 2014. Στο σπιτάκι εξουθενωμένοι αλλά σε πελάγη ευτυχίας μετά τον αγώνα, ο Κώστας Τσαντός ονειροπολούσε … «Τάκη, έχω μια διαδρομή στο μυαλό μου ρε φίλε στο Πήλιο και όνειρό μου είναι να κάνω έναν αγώνα που θα αγαπήσουν όλοι και θα έρχονται γιατί το γουστάρουν». Κώστα τα κατάφερες!


View this photo set on Flickr


Photo©: Γιώργος Παλαιογιάννης, Αποστόλης Τσιμπανάκος, Advendure

Τάκης Τσογκαράκης

Η αγάπη του για το βουνό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω με τις πρώτες αναβάσεις στην αγαπημένη του Πάρνηθα και μετέπειτα με την σχολή Ορειβασίας του ΕΟΣ Αχαρνών. Το 2007 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα ορεινού τρεξίματος και από τότε ονειρεύεται "όλο και ψηλότερα, όλο και μακρύτερα". Ελπίζει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα...

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ