Ο ίδιος είχε δηλώσει στη σελίδα του στο Facebook λίγες μέρες πριν: «Μια σύντομη βόλτα απ’ τον καταυλισμό προς τα 7000 μέτρα και πάλι πίσω. Το μέρος εδώ είναι καταπληκτικό. Ακόμη πιστεύω στον ενεργό εγκλιματισμό διότι είναι κατά πολύ πιο αποτελεσματικός από το να μένει κανείς μέρες ολόκληρες στο υψόμετρο.»

Ο Steck υπήρξε θρύλος του speed climbing, δηλαδή στις γρήγορες αναβάσεις με ελάχιστο εξοπλισμό και χωρίς ασφάλεια σε ψηλές και δύσκολες κορυφές. Από τα 17 του είχε ήδη κατακτήσει τις κορυφές του Eiger, Mont Blanc. Το 2004 πέτυχε το ρεκόρ των  αναβάσεων στις κορυφές Eiger, Monch και  Jungfrau σε 25 ώρες. Το 2005 πέτυχε ρεκόρ ανάβασης στις κορυφές Cholatse (6440 μέτρα) και Taboche (6505 μέτρα), με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από το περιοδικό Climb  ως ένας από τους τρεις καλύτερους Ευρωπαίους αλπινιστές όλων των εποχών. H πιο δημοφιλής ανάβαση του ήταν αυτή στο Eiger των Άλπεων το 2008 σε χρόνο μόλις 2:47  όπου κατέκτησε το Eiger Award , ενώ το 2015 κατέβασε κι’ άλλο το παραπάνω ρεκόρ κάνοντας χρόνο 2:22!

Το 2014 κατάφερε να ανέβει την νότια πλευρά του όρους Annapurna στα 8091 μέτρα στο Νεπάλ κάνοντας ρεκόρ 28 ωρών, όπου και κέρδισε για δεύτερη φορά το λεγόμενο  «Όσκαρ» ορειβασίας Piolet d’Or , δηλώνοντας : «Πιστεύω ότι άγγιξα τα όριά μου όσον αφορά τα μεγάλα υψόμετρα, αν καταφέρω να ανέβω κάτι δυσκολότερο από αυτό, νομίζω ότι θα  είναι σαν να θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου. Το να σκαρφαλώσω κάτι τόσο τεχνικά δύσκολο με το speed climbing style είναι αυτό που ακριβώς θέλω και αγαπώ». Το πρώτο Piolet d’Or κατέκτησε το 2009 στην ανάβαση του Tengkampoche. Το 2011 επιχείρησε την ανάβαση στο όρος Shishapangma στα 8013 μέτρα σε 10,5 ώρες.

Το 2015 ο Steck πέτυχε την ανάβαση 82 κορυφών των Άλπεων με ύψος πάνω από 4000 μέτρα η καθεμία σε χρόνο μόλις 62 ημερών, κινούμενος από την μια κορυφή στην άλλη με τα πόδια, με ποδήλατο και με αλεξίπτωτο πλαγιάς και ανακηρύχθηκε ως National Geographic Adventurer of the year 2015. Την φιλοσοφία του και τις απόψεις του για το speed climbing, την ορειβασία και πολλά άλλα τα είχαμε γνωρίσει μέσα από την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει παλιότερα στο Advendure.

Ο θάνατος του Ueli Steck έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην ορειβατική κοινότητα παγκοσμίως, αφήνοντάς την σίγουρα πιο φτωχή. Η αέναη κίνησή του στις πιο απόκοσμες κορυφές, το μοναδικό στυλ ανάβασης του, οι επαναλαμβανόμενοι «τρελοί» στόχοι του και τα μοναδικά του ρεκόρ αποτελούν ήδη την μεγαλύτερη έμπνευση για όσους αγαπούν τον Αλπινισμό και «χαροπαλεύουν» όπως λέμε προσπαθώντας στις ψηλές κορυφές του κόσμου. Είναι σπουδαίο ως άνθρωπος  να ζεις τη ζωή σου στα άκρα, αφιερώνοντας την με περίσσεια θέρμη σε αυτό που αγαπάς και να τυγχάνεις ενός τέλους - έστω πρόωρου - επιστρέφοντας εκεί που ανήκεις. Ο Steck ήταν μια τέτοια ύπαρξη και σίγουρα επέστρεψε ευτυχής και πλήρης εκεί όπου άνηκε …στα ψηλά βουνά …

Δημήτρης Σκέντζος