Τις τελευταίες δύο ημέρες ζήσαμε την απόλυτη καταστροφή. Οι φλόγες κύκλωσαν την Πάτρα, καταστρέφοντας τόσο τις γύρω περιοχές όσο και κομμάτια από τον ίδιο τον αστικό ιστό της. Κάηκαν τα πάντα περιμετρικά της πόλης και ακόμα μακρύτερα. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για όσα είδα και έζησα, όμως σήμερα θέλω να σταθώ αποκλειστικά σε κάτι: στην τεράστια προσπάθεια που έγινε χτες βράδυ για να σωθεί αυτός ο λόφος.

Από το πρώτο φως μέχρι να πέσει το σκοτάδι, τα διαθέσιμα εναέρια μέσα έδωσαν μια πραγματική μάχη, σε όλη την περιοχή γύρω από την Πάτρα. Και όταν ήρθε η νύχτα, τη σκυτάλη πήραν αποκλειστικά πλέον πυροσβέστες από την Ελλάδα, τη Μολδαβία και την Ιταλία, μαζί με πολλούς εθελοντές και κατοίκους. Βλέπετε, η φωτιά είχε φτάσει στα πρόθυρα να περάσει τις “κεραίες”, έναν λόφο μόλις 800 – 1.000 μέτρα σε ευθεία από το Δασύλλιο (γνωρίζω την περιοχή σαν την παλάμη μου, αφού προπονούμαι πολύ συχνά εκεί). Αν το είχε καταφέρει, θα ήταν πολύ πιθανό να αφανίσει τον μοναδικό πνεύμονα που απέμεινε σε αυτή την πόλη και ένα μέρος που για μένα, αλλά και για πολλούς άλλους, είναι γεμάτο αναμνήσεις, εικόνες και συναισθήματα.

To κυριότερο όμως, αν περνούσε, θα απειλούσε τον ίδιο τον πυρήνα της Πάτρας, γεγονός ανήκουστο πριν λίγα χρόνια για την τρίτη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας, αλλά όχι πλέον με τα καιρικά φαινόμενα που βλέπουμε ότι ζούμε - και θα ζούμε από εδώ και πέρα - στα καλοκαίρια μας και για τα οποία είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι, και εμείς σαν πολίτες, αλλά κυρίως το τραγικό και άθλιο κράτος που έχουμε. Αλλά, αυτό είναι μια άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα.

Σώθηκε τελικά το Δασύλλιο! Αυτή τη νύχτα και αυτή τη φορά τουλάχιστον. Όπως – με πράξεις αυτοθυσίας και πολλές φορές χωρίς τα απαραίτητα υλικά μέσα - σώθηκαν σπίτια και ζώα και άνθρωποι, σε μήκος δεκάδων χιλιομέτρων γύρω και πέρα από την Πάτρα!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι το λιγότερο!

Γιατί μια φωτιά δεν καταστρέφει μόνο έναν τόπο. Σβήνει και βιώματα, εικόνες, συναισθήματα – και το κάνει με τον πιο βίαιο τρόπο.

Αυτό είναι το προσωπικό μου μήνυμα!

Η χτεσινοβραδινή εκπληκτική φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο είναι του πιλότου Γιάννη Σταυράκη και δείχνει ακριβώς αυτά που ζήσαμε! Κύκλοι, βελάκια και κείμενο στην εικόνα είναι προσθήκες δικές μου και επεξηγούν τοποθεσίες και την κατάσταση όπως είχε χτες το βράδυ.

ΥΓ1 ... Ποιος θα φανταζόταν ότι το “Εσχατοβούνι” θα γινόταν το πεδίο της “έσχατης” μάχης με τις φλόγες, για να σωθεί η πόλη από μια ολοκληρωτική καταστροφή; Μερικές φορές, οι λέξεις αποδεικνύονται κυριολεκτικές με τρόπους που δεν φανταζόμαστε…

ΥΓ2 ... Διάβασα το εξής πολύ εύστοχο: “Αν λάβετε σήμα 112 στην περιοχή Ελλάδα, μετακινηθείτε προς Βόρεια και Δυτική Ευρώπη!”

Δημήτρης Τρουπής

Photo copyright: Γιάννης Σταυράκης